መዝሙረ ዳዊት 88

አስተን ኬትል
ስብከት ለኦገስት 6 2023

ከመጀመራችን በፊት እባካችሁ ከእኔ ጋር ይጸልዩ?
መሐሪ እና ኃያል አምላክ እባክህ ዛሬ ምሽት እንድንሰማው የምትፈልገውን እንዳንሰማ የሚከለክለንን ሁሉ ባዶ አድርግልን።
በመንፈስህና በቃልህ እንድንሞላ ባዶ አድርገን።
ለአገልግሎትህ እና ለተልእኮህ እንድንሞላ ባዶ አድርግን።
በክርስቶስ ስም እንጸልያለን፤ አሜን።

መግቢያ።

ብዙ ታዳጊዎች ወላጆቻቸው የሚጠሉትን ሙዚቃ የሚወዱበት እድሜ ደረጃ አላቸው።
ፖፕ ሙዚቃ ብቻ ሳይሆን ጨለማ እና ቁጡ የሚመስለው ሙዚቃ።
ሁላችንም ስቃይን እና ስቃይን መሰየም አለብን, እና በእራስዎ ውስጥ ይመልከቱ.
የማደግ አካል ነው።
በ1990ዎቹ በዩናይትድ ኪንግደም እያደግኩ ሳለሁ ኢንዲ ሮክ ሙዚቃን አዳመጥኩ።
ከምወዳቸው ባንዶች አንዱ The Verve ነበር።
የእነሱ ዘፈን ”መራራ ጣፋጭ ሲምፎኒ” በእነዚህ ዘፈኖች ውስጥ የምንፈልገውን የሚነግርዎ መስመር አለው.
በዘፈኑ አጋማሽ ላይ ዘፋኙ እንዲህ እያለ ይጮኻል።
”በውስጤ ያለውን ህመም የሚያውቁ አንዳንድ ድምፆች መስማት አለብኝ.”
ያ የ1990ዎቹ የተለመደ ነበር።
ዛሬም፣ ድብርት እና መገለል በዙሪያችን ባሉት ዘፈኖች፣ ትርኢቶች እና ፊልሞች ውስጥ ኃይለኛ ጭብጦች ናቸው።
ስለእነዚህ ጭብጦች የማትናገሩ ከሆነ፣ እያስመሰሉት ነው።
በዚህ ውስጥ ሊታወቅ የሚገባው እውነተኛ ነገር አለ፣ እና አዲስ አይደለም።
አብዛኛው በጣም ኃይለኛ ጥበብ በዚህ ዓለም ውስጥ ከመኖር ችግር ጋር በመታገል ይወጣል።
መዝሙረ ዳዊት የቤተ ክርስቲያንን የመዝሙር መጽሐፍ ይሰጠናል እንጂ ላዩን ወይም የጎደለው አይደለም።
40% መዝሙራት የለቅሶ መዝሙሮች ናቸው።
የለቅሶ መዝሙሮች በደንብ እንድንጎዳ ያስተምረናል፣ እና ማንም ወደ ጨለማው እንደ መዝሙር 88 አይገባም።
አሁን የጌታን ቃል ስሙ።

ዘፈን; የቆሬ ልጆች መዝሙር።
ለዘማሪው፡ ማላት ሊኖት እንዳለው።
የኤዝራናዊው የኤማን ማስኪል።

1 አቤቱ የመድኃኒቴ አምላክ በፊትህ ቀንና ሌሊት አለቅሳለሁ.
2 ጸሎቴ ወደ ፊትህ ትግባ; ጆሮህን ወደ ጩኸቴ አዘንብል!
3 ነፍሴ በመከራ ተሞልታለችና፤ ሕይወቴም ወደ ሲኦል ቀረበ።
4 ወደ ጕድጓድ ከሚወርዱ ጋር ተቆጠርሁ፤ ጉልበት የለኝም ሰው ነኝ
5 ከሙታን መካከል እንደ ተፈታ፥ በመቃብር ውስጥ እንደ ተገደሉ ፣ እንደማታስታውሱት ፣ ከእጅህ ተቆርጠዋልና.
6 በጕድጓዱ ጥልቅ ውስጥ አስቀመጥኸኝ፤ ጥቁር እና ጥልቅ በሆኑ አካባቢዎች.
7 ቁጣህ በእኔ ላይ ከብዶአል፤ አንተም በሞገድህ ሁሉ ታከብደኛለህ። ሴላ
8 ባልንጀሮቼን እንዲርቁኝ አደረጋችኋቸው፤ አስፈራሪ አደረግህብኝ። እንዳላመልጥ ተዘግቻለሁ;
9 ዓይኖቼ ከኀዘን የተነሣ ፈዘዙ። በየቀኑ ወደ አንተ እጠራለሁ, አቤቱ; እጆቼን ወደ አንተ ዘርግቻለሁ።
10 ለሙታን ተአምራትን ታደርጋለህን? የሄደው አንተን ለማመስገን ተነሥቷል? ሴላ
11 ፍቅራችሁ በመቃብር ውስጥ ተገልጧልን? ወይስ ታማኝነትህ በአባዶን?
12 ተአምራቶችህ በጨለማ ይታወቃሉ? ወይስ ጽድቅህ በተረሳች ምድር?
13 እኔ ግን ወደ አንተ እጮኻለሁ; በማለዳ ጸሎቴ በፊትህ ይመጣል።
14 አቤቱ፥ ነፍሴን ለምን ታጣለህ? ፊትህን ለምን ከእኔ ትሰውራለህ?
15 ከታናሽነቴ ጀምሬ ተጨንቄአለሁ ለሞትም ቀርቧል። ሽብርህን እቀበላለሁ; አቅመ ቢስ ነኝ።
16 ቍጣህ በእኔ ላይ ደርቦአል; አስጨናቂው ጥቃትህ አጠፋኝ።
17 ቀኑን ሙሉ እንደ ጎርፍ ከበቡኝ፤ አብረው ይዘጋሉብኛል።
18 ውዴንና ወዳጄን ራቅህልኝ፤ ባልንጀሮቼ ጨለማ ሆኑ።

በመጀመሪያ፣ የመዝሙረ ዳዊትን የሰውነት አካል እንመለከታለን።
ከዚያም የሚያነሳቸውን ጥያቄዎች እራሳችንን እንጠይቃለን።
ከዚያም ኢየሱስ ራሱ ይህን መዝሙር ዘምሯል ማለት ምን ማለት እንደሆነ እናስባለን።

ነጥብ 1፡ የመዝሙር 88 አናቶሚ

በዚህ መዝሙር ልውሰዳችሁ።
“የጨለማው መዝሙረ ዳዊት” ብዬ ጠራሁት – ለዚህ ደግሞ ምክንያት አለው።
በሶስት ክፍሎች የተከፈለ ሲሆን ሁሉም በጨለማ ውስጥ ያበቃል.
ወደ ጨለማ የመውረድ ጉዞ ነው ሦስት ጊዜ የተደጋገመ።
ጭንቅላታችን ከማዕበሉ በላይ በሚወጣበት ጊዜ፣ እንደገና ወደ ታች እንወርዳለን።
ለምን ሦስት ጊዜ?
አብዛኛውን ጊዜ የሀዘንተኛ መዝሙር ሦስት ክፍሎች አሉት።
እነዚህ መዝሙሮች ብዙ ናቸው፣ ስለዚህ ይህን አጠቃላይ ንድፍ ልንገነዘበው እንችላለን።
ሦስቱ ክፍሎች ብዙ ጊዜ፡ ተቃውሞ፣ ልመና እና ምስጋና ናቸው።
በአብዛኞቹ የልቅሶ መዝሙራት ውስጥ፣ በመጨረሻ ወደ ተስፋ መዞር አለ።
ነገር ግን እዚህ መዝሙር 88 ላይ ተቃውሞው እና ልመናው ምንም ምስጋና የለውም።
የሚከተለውን ይመስላል።
ተቃውሞ ከዚያም ጨለማ።
ልመና፣ ከዚያ ጨለማ።
ውዳሴ ግን የት አለ?
እዚያ የለም።
ቁጥር 13 እና 14 ተመልከት።
13 እኔ ግን ወደ አንተ እጮኻለሁ; በማለዳ ጸሎቴ በፊትህ ይመጣል።
14 አቤቱ፥ ነፍሴን ለምን ታጣለህ? ፊትህን ለምን ከእኔ ትሰውራለህ?

ደራሲው ለማመስገን ይሞክራል።
ችግሩ ግን እግዚአብሔር ራሱ ነው።
ደራሲው፡- “ነፍሴን ጥለሃል፣ ከእኔም ተሰውረሃል” ይላል።
ከዚያም ለእግዚአብሔር በቁጥር 15-16 እንዲህ ይላል።
15 ከታናሽነቴ ጀምሬ ተጨንቄአለሁ ለሞትም ቀርቧል። ሽብርህን እቀበላለሁ; አቅመ ቢስ ነኝ።
16 ቍጣህ በእኔ ላይ ደርቦአል; አስጨናቂው ጥቃትህ አጠፋኝ።

የጨለማ ቋንቋ የመዝሙር 88ን ክፍሎች ይገልፃል።
የመጀመሪያው ክፍል ከቁጥር 1-9 የሚያበቃው ዓይኖቼ እየደበዘዙ ነው።
በአካላዊ ጨለማ ውስጥ ነኝ።
ሁለተኛው ክፍል ከቁጥር 10-12 የሚጨርሰው በመረሳት ምድር በጨለማ ነው።
የተደበላለቀ ጨለማ ይሰማኛል።
ሦስተኛው ክፍል ቁጥር 13-18 በመጽሐፍ ቅዱስህ እንዲህ ይላል።
”ጓደኞቼ ጨለማ ሆነዋል”
ዋናው በጥቂቱ ይህን ይመስላል፡- “ጓደኞቼ—ጨለማ!”
እጅግ የበዛ ጨለማ ነው።
የመዝሙረ ዳዊት አመክንዮ የሚከተለውን ይመስላል።
ቁጥር 1-9
ቆርጠኸኛል.
እነሆ እኔ ተለይቻለሁ፣ ተቆርጬያለሁ፣ ያለ ተስፋ።
ለሚያዩኝ እና ለማያዩት ለሚረሱት አስፈሪ ነኝ።

ቁጥር 10-12፡
ለምን ይህን አደረግክ?
ክብር አያመጣህም.
በዚህ ውስጥ ምንም ጥሩ ነገር የለም, የብር ሽፋን, ትርጉም ወይም ዓላማ ወይም ጥሩነት, ስምህ የተመሰገነ የለም.
ቁጥር 13-18
ህይወቴን አበላሽተሽው አትሰማም።

እርስዎስ – እነዚህን ጥያቄዎች ጠይቀዋል?
ወይም እነዚህን ጥያቄዎች ከአንድ ሰው ጋር ተቀምጠህው ጠይቀው ምን እንደምትል ሳያውቁ ቀርተው ያውቃሉ፧
መዝሙራዊው እነዚህን ጥያቄዎች ይጠይቃል, እና እግዚአብሔር ምንም አይናገርም.
እግዚአብሔር ከተናገረው አንድ ነገር በቀር።
እግዚአብሔር እንዲህ ይላል፡- “ልጄ ነው እርሱም ዕዝራባዊው ሄማን ነው።
በመዝሙሩ ላይ ስሙን አስቀምጠው በመጽሐፍ ቅዱስ ውስጥ አስቀምጠው።
እግዚአብሔር እንዲህ ይላል፡- “የሄማንን ጸሎት እንደሰማሁ እና እንደ ውድ እንደቆጠርኩት ሁሉም ሰው ለዘላለም ይወቅ።
ተስፋ መቁረጥን በህዝቤ የመዝሙር መጽሐፍ ውስጥ አስቀምጡ እና ይህን የፃፈውን ውዴ ልጄን እንደምታመሰግኑት እርግጠኛ ይሁኑ።
ከሁሉም የከፋው መሀል እንዴት እንደምወዳቸው ለሰዎች አሳያቸው።

እግዚአብሔር መዝሙረ ዳዊት 88ን በመጽሐፍ ቅዱስ ውስጥ አስቀምጦ ደረቱን እየደቃ የምንጮኽበትን ቋንቋ ይሰጠናል።
በአንተ ውስጥ ያለውን ህመም የሚያውቁ አንዳንድ ድምጾችን መስማት በሚያስፈልግህ ጊዜ፣ እግዚአብሔር መዝሙር 88ን ይሰጥሃል እና የስሜትህን መልክዓ ምድራዊ አቀማመጥ ያስተምርሃል።
የመዝሙረ ዳዊትን የሰውነት ንድፍ ንድፍ አግኝተናል።
አሁን የሚያነሳቸውን ጥያቄዎች እራሳችንን እንጠይቅ።

ነጥብ 2፡ ጥያቄዎቹን ጠይቅ።

የመጀመሪያው ጥያቄ፡- እንደዚህ ከእግዚአብሔር ጋር ለመነጋገር ዝግጁ ነህ?
ይህን ሰምቶ እንደሚቆይ አምናቹሃል?
ጸሎታችሁን ንጹህና የተስተካከለ ማድረግ ካልቻላችሁ ወይም ካልቻላችሁ እግዚአብሔር አሁንም እንደሚያከብራቸው እና እንደሚከብራቸው ታምናላችሁ?
ራሳችንን መጠየቅ ያለብን ቀጣዩ ጥያቄ፡-
እነዚህን ጸሎቶች ለመስማት ዝግጁ ነን?
ጠረጴዛውን ለመደብደብ እና እንዲህ ለማለት በጠረጴዛዎቻችን ዙሪያ ቦታ አለ?
”አይ! ብርሃኑን ማየት አልችልም!
ጨለማ ብርሃን ነው እንዳትሉኝ ወይም እግዚአብሔር በር ሲዘጋ መስኮት ይከፍታል አትበሉኝ።
ሁሉም ነገር የሚሆነው በምክንያት እንደሆነ እንዳትነግረኝ!”

እነዚህን ጸሎቶች ለመስማት ዝግጁ ነን?
እኛ ሌላ የፍላጎት ቡድን ወይም ክለብ ብንሆን በአእምሯችን ላይ የሚደርሰውን ጥቃት መሸከም አልቻልንም።
እኛ ግን የክርስቶስ አካል ነን፣ በኃያሉ በእግዚአብሔር ፍቅር የተሳሰረ ቤተሰብ ነን።
ይህን የመሰለውን ነገር በመዝሙር መጽሐፋችን ላይ ለማስቀመጥ አምላካችን ሕያው ሆኖ ይወደናል።
አምላካችን ብርቱ ነው ሕመማችንን ሁሉ ይወስድ ዘንድ።
ይህ እውነት ስለሆነ የተበላሹ፣ክፉዎች፣ጨለማ ነገሮች ምን እንደሆኑ ብለን ልንጠራቸው እንችላለን፣ እናም ያለተዘጋጀ መልስ መጠየቅ እንችላለን።
“እግዚአብሔር ሆይ ለምን?
ለምን፣ አንተ ነህ የምትለው አንተ ከሆንክ?
ይህ እንዲሆን እንዴት ፈቀዱለት?
አምላክ ከሆንክ ምን እያደረግክ ነው?
ለምን ይህን አደረግክ?”
እነዚህ ጥያቄዎች እንደሌሉ ማስመሰል ይችላሉ።
እግዚአብሔርን ማወቅ ሁል ጊዜ የሚያበረታታ እንጂ ሌላ ምንም ነገር እንደሌለው ማድረግ ትችላላቹ።
ካደረግክ ግን መጽሐፍ ቅዱሳዊ ክርስትናን እየኖርክ አይደለም።
መጽሐፍ ቅዱሳዊው ክርስትና ለቁጣችን ቦታ ተቀርጾለታል።
ይህ የያዕቆብ ሌሊቱን ሙሉ ከእግዚአብሔር ጋር የተጋደለበት መጽሐፍ ቅዱስ ነው።
መጽሐፍ ቅዱስህ የኢዮብ መጽሐፍም ይዟል።
የጌቴሴማኒ መጽሐፍ ቅዱስ፣ የስደትና የሐዘንና የልቅሶ መጽሐፍ ቅዱስ ነው።
መጽሐፍ ቅዱስ እነዚህን እውነታዎች ከእግዚአብሔር ጋር እንድንጋፈጥ ቋንቋ እና ፍቃድ ይሰጠናል።
ስለዚህ እንዴት ምላሽ ይሰጣሉ?
በመጀመሪያ, ለመጠገን አይሞክሩ, በእሱ ውስጥ ይቀመጡ.
ስለዚህ ብዙ ጊዜ ችግሩን ማስተካከል እና ዓለማችንን እንደገና ደስተኛ ማድረግ እንመርጣለን.
በህመም ውስጥ ተቀምጠን ምን እንደሆነ መጥራት አንፈልግም።
በእሱ ውስጥ ሲቀመጡ, በቀጥታ ወደ ተመሳሳይ ታሪክ አይዝለሉ.
ይህንን ፈተና አውቃለሁ፡ አንድ ሰው ከባድ ነገር ያካፍላል፣ እና የራሴ ታሪክ አለኝ።
ግን ተቆጠብ።
ታሪክዎን ለማካፈል ጊዜ ሊመጣ ይችላል፣ ግን አሁን አይደለም።
መዝሙር 88 በመጽሐፍ ቅዱስ ውስጥ ካሉት የተስፋ እና የፈውስ ታሪኮች ወደ የትኛውም ሊዞር ይችል ነበር፣ ግን አልሆነም።
በህመም ጊዜ አይደለም.

ወይም ደግሞ እራስህን በሳቅ፣ ወይም በሥራ፣ ወይም በምግብ፣ ወይም በጀብዱ ማዘናጋት ትፈልግ ይሆናል።
እነዚህ መልካም ነገሮች ናቸው, እና ጊዜያቸው ይመጣል.
ግን ዛሬ በሀዘን ውስጥ ይቆዩ.
መዝሙር 88 ቢያንስ ሁለት ነገሮችን ያስተምረናል፡-
ጥልቅ፣ ነፍስን በሚያሰቃይ ስቃይ፣ ሞት እና ስቃይ ፊት ለፊት፣ ወዲያውኑ መፍታት የለብንም።
ደፋር መሆን እና ለዘላለም መቀጠል እንደማይቻልም እንማራለን።
ታዲያ ምን እናድርግ?
መዝሙረ ዳዊት ሁለት ነገሮችን ያስተምረናል።
መጀመሪያ፡ ወደ እግዚአብሔር ተመለሱና ጩኹ።
ሁለተኛ፡ ልክ እንዳለ አልቅሱ፣ የሚሰማዎትን ይግለጹ።

መጀመሪያ መጸለይን አትርሳ።
በህመም ውስጥ ካሉ ሰዎች ጋር እውነተኛ ጸሎቶችን ይጸልዩ.
ጸልይላቸው፥ ከእነርሱም ጋር ጸልይ።
ለአፍታ ማቆም ጥሩ ነው።
የት እንደምትጨርስ ሳታውቅ መጸለይ መጀመር ትችላለህ።
በአንድነት ወደ ጌታ ጩኹ።
ወደ እግዚአብሔር መመለስን አትርሳ።
በሁለተኛ ደረጃ, እንደነበረው አልቅሱ.
ስሜትዎን ልክ እንደተሰማቸው ስም ይስጡ።
የእግዚአብሔርን ተስፋዎች እርስ በርሳችሁ አስታውሱ፣ እናም እንዲጠብቃቸው ለምኑት።
ትክክለኛ ጥያቄዎችን ጠይቁት እንደዚህ አይነት ጥያቄዎች፡-
”ጌታ ሆይ ይህ እንዲሆን እንዴት ፈቀድክለት?
አምላክ ከሆንክ ምን እያደረግክ ነው?
ጌታ ሆይ፥ ለምን ይህን አደረግህ?

ነጥብ 3፡ ኢየሱስ ይህንን ጻፈ፣ ኢየሱስም ይህን ዘመረ።

የእውነተኛ ህይወት ስቃይ ሲገጥመን በዚህ አለም የሚቆም ወንጌል እና አለም የሚዘምርልን መዝሙር ያስፈልገናል።
ቤዛዊት ክርስቶስ 98 ጫማ ከፍታ እና 26 ጫማ ስፋት ያለው በብራዚል የሚገኝ ሃውልት ነው።
በተጠናከረ ኮንክሪት እና በሳሙና ድንጋይ የተሰራ ሐውልት ነው።
እኛ ግን የምናደንቀው ከኛ በላይ ከፍ ካለው ኮንክሪት በላይ ያለው ኢየሱስ ያስፈልገናል።
የኢየሱስ ሃውልት የመጥፋት፣ የውርደት እና የሀዘን ህመም ሊሰማው አይችልም።
እና እኛ የምንሰግድለት ባለ ሁለት ገጽታ ኢየሱስን ካርቶን የተቆረጠ ኢየሱስን ብታገኝ የተሻለ አይደለም።
በትከሻው በተደገፍንበት ቅጽበት በስሜት የተደኸየ እና ሊወድቅ የተዘጋጀ አምላክ በፍጹም አምላክ አይደለም።
ኢየሱስን እንደ እርሱ እንፈልጋለን።
ኢየሱስ ክርስቶስ ራሱ እግዚአብሔር ነው፣ ከእኛ ጋር ወደ ጨለማው ጥግ ሄዶ ከእኛ ጋር የሚጠብቅ።
ኢየሱስ በውስጣችን ያለውን ሥቃይ የሚገነዘቡትን ቃላትና መዝሙሮች ሊሰጠን ይችላል፣ በሽታውን ይመረምራል፣ ምን እንደሆነ ያስተምረናል እንዲሁም እውነተኛ ተስፋን ይሰጣል።
የፈለገውን የመሰለውን መልስ መስጠት ቢያቅተን የማይጸየፈን አምላክ ያስፈልገናል።
መዝሙረ ዳዊትን ማን እንደጻፈው ታውቃለህ?
ኤዝራናዊው ሄማን መዝሙር 88ን እንደጻፈ ቀደም ብለን ተናግረናል።
የጌታ መንፈስ ግን በእርሱ ላይ ነበረ።
ወዳጆች ሆይ፣ ይህን ስሙ፡ መንፈስ የጻፈውን፣ ክርስቶስ ዘምሯል፣ እና አብም የፈቀደው።
በእግዚአብሔር መንፈስ ተመስጦ፣ ሄማን ይህን መዝሙር ጻፈ፣ እና እግዚአብሔር አብ ባረከው እና አጸደቀው።
አብ እና መንፈስ መዝሙር 88ን በመጽሐፍ ቅዱስዎ ውስጥ አስቀምጠዋል።
ነገር ግን ሌላው የሥላሴ አካል እንዳያመልጥዎት።
ፓስተር ጀምስ ኢ አዳምስ እንዲህ ይላል።
ለረጅም ጊዜ ሲጠበቅ የነበረው መሲህ ሆኖ ወደ ምድር ከመምጣቱ ከብዙ መቶ ዓመታት በፊት የክርስቶስ መንፈስ በመዝሙራዊው ውስጥ ነበረ።
“እኔ” – የመዝሙረ ዳዊት ደራሲ – ራሱ ክርስቶስ ነው።
በመዝሙር ወደ እግዚአብሔር አብ ጸሎት ስንጮህ የምንሰማው ታላቅ ድምፅ የእርሱ ነው።

መዝሙረ ዳዊት ከእርሱ በኋላ እንድንዘምር እንደ አካሉ የተሰጠን የኢየሱስ ጸሎትና መዝሙሮች ናቸው።
ኢየሱስ እንደ አይሁዳዊ የሕይወቱ አካል አድርጎ የዘመረላቸው፣ ነገር ግን እንደ ተጻፈላቸው ሰው ዘመረላቸው።
ይህ ለምን አስፈላጊ ነው?
ኢየሱስ በጣም የተስፋ መቁረጥ ስሜት ያለውን መዝሙር ዘምሯል።
እነዚህን ቃላት ፈልጎ ነበር።
ኢየሱስ አንድ ሰው አምላክን በዚህ መንገድ እንዲናገር የሚያደርገውን የማይታመንና ሊገለጽ የማይችል ሥቃይን ተቋቁሟል።
ለእያንዳንዳችን፣ የዚህ መዝሙር አንዳንድ ክፍሎች ያለፍንባቸውን ነገሮች ያስታውሰናል።
ሆኖም፣ ማናችንም ብንሆን የዚህን መዝሙር ቃል ሁሉ ቃል በቃል እንደጮኽን መናገር አንችልም።
ለኢየሱስ ግን የዚህ መዝሙር ቃል ሁሉ የልቡ እውነተኛ እና እውነተኛ ጩኸት ነው።
ለኢየሱስ፣ በመዝሙር 88 ላይ ምንም የተጋነነ ነገር የለም።
እዚህ ለኢየሱስ ምንም ማጋነን የለም።
ይህን መዝሙር ጻፈ ከዚያም መዝፈን መረጠ።
ኢየሱስ እኛን ለመውደድና እኛን ለማገልገል ምን እንደሚያስፈልግ ጠንቅቆ ያውቅ ነበር፤ እሱም ይህን ለማድረግ መረጠ።
እናም ያንን ከእኛ ጋር ተካፈለ፣ ስለዚህም የእሱ የሆነው የእኛ ሊሆን ይችላል።
ክርስቶስ ይህን ሲዘምር፣ ክርስቶስ ያከብራችኋል።
በጠፋች ነፍስህ በችግር ተሞልቶ፣ ከማይረዳው ነፍስህ ጋር ወደ እግዚአብሔር ምሳሌ ይጠራሃል።
አብም በልጁ እንባ እንዲህ ይላል።
”ይቺ ናት የኔ ሴት!
ነፍስህን አየዋለሁ!
ምንም እንኳን ባልንጀሮች ቢርቁህ እና አንተ ለእነሱ አስፈሪ ብትሆንም እኔ የድነትህ አምላክ ነኝ!
በትክክለኛው ቦታ ላይ ነዎት, ስለዚህ ወደ እኔ አልቅሱ!
አላለቀም፤ ቃል እገባልሃለሁ።”

ጓደኞቼ፣ ከኢየሱስ መከራን እንዴት እንደምትማሩ አበረታታችኋለሁ።
እሱ የሚሰጣችሁን ዘፈኖች ዘምሩ።
ለማሸነፍ ካልሞከርክ ትግል አይደለም።
በአባትህ ደረት ላይ ፓውንድ ንካ እና ወደ ኋላ አትበል።
እሱን ለመቀበል ብርቱ ነው።
አብ በልጁ ደም ቃል ኪዳን ገባ፣ ከአንተም ፈቀቅ እንደማይል ቃል ኪዳን ገባ።
እንዲሁም ያልተጸዱ የሌሎች ሰዎችን ዘፈኖች ያዳምጡ።
ከኃያሉ አምላክ ጋር በወደቀው ዓለም ውስጥ ኃጢአተኞች መሆናችንን ስናውቅ የማንደነግጥ ልንሆን እንችላለን።
እርስ በርሳችን በእውነት መከባበር እንችላለን።
አላለቀም.
መዝሙር 88ን አድምጡ እና ኢየሱስ ሲዘምር ስማ።
ወደ መቃብር ፊት ለፊት ገባ ግን ደግሞ ወደ መቃብር ወረደ።
ጨለማውን በጨረፍታ ከማየት ያለፈ ነገር አድርጓል፣ ወደ ውስጥ ገብቶ ድል አደረገው።
ኢየሱስ ቁጣን እና ክፋትን እና ትከሻን አልተመለከተም።
ሁሉንም መሸሽ፣ ሁሉንም ውርደት፣ ቁጣና ድክመቶችና እፍረትን ገጠመው።
ከመቃብር ይነሣ ዘንድ ወደ ሰውነቱ ወሰደው እና መዝሙረ ዳዊት 88 ን ለሚዘምር ነፍስ ገዛ።
በመዝሙር 89 ላይ የክርስቶስን ትንሣኤ ለእኛ ያዘጋጀልንን ተስፋ ስሙ፡-
1 ”የእግዚአብሔርን ቸርነት ለዘላለም እዘምራለሁ፤ ታማኝነትህን በአፌ ለልጅ ልጅ እናገራለሁ።

ፍሬድሪክ ቡቸነር ትንሳኤ ማለት ከሁሉ የከፋው ነገር የመጨረሻው አይደለም ሲል ጽፏል።
ሌላ ተንታኝ ስለ መዝሙር 88 እንዲህ ይላል።
”የክሱ ኃይል የተስፋው ኃይል ነው.”
ጸሃፊው ክሱን እንዳቀረበው “ለመድኃኒቴ አምላክ” መቅረብ መቻሉ አንድ ቀን ሌላ መዝሙር መዘመር እንደምንችል ያስተምረናል።
የመድኃኒታችን አምላክ በክፉ ቀን ይሰማናል፣ ለበጎ ቀናትም ዝማሬዎችን ይሰጠናል።

ድላኒ ያንግ ከተባለው የጓደኛዬ የክርስቲያን ዘማሪ ደራሲ እነዚህን ቃላት ልጨርስ፡፡
”ከሌሊቱ ማዶ ከእኔ ጋር ተጋደሉ።
ውዴ ሆይ ናና ከእኔ ጋር ታገል
ወደ ሌሊቱ ማዶ
በቅርቡ ምህረት ቁስልህን እንደሚያስር ታያለህ
እና ወደ ህይወት ይመልስህ
ልጄ ሆይ፣ በቁስሌ ውስጥ ምሕረት አለ።
አልተውህም – እምቢ አለኝ
ከእነዚህ ቁስሎች ፈውስ አለ
ለአንተ ጥሩ ነገር አለኝ”

እባካችሁ ከእኔ ጋር ጸልዩ ፡፡

مزمور 88

أوستن كيتل
خطبة 6 آب 2023

قبل أن نبدأ ، هل يمكنك أن تصلي معي من فضلك؟
يا الله الرحيم والقدير ، أفرغنا من كل ما يمنعنا من سماع ما تريد منا أن نسمعه هذا المساء.
أفرغنا حتى نمتلئ بروحك وكلمتك.
إفراغنا من أن نكون مليئين بخدمتك ورسالتك.
باسم المسيح نصلي ، آمين.

مقدمة.

يمر العديد من المراهقين بمرحلة يحبون فيها الموسيقى التي يكرهها آباؤهم.
ليس فقط موسيقى البوب ، ولكن الموسيقى التي تبدو مظلمة وغاضبة.
علينا جميعًا أن نواجه الألم وأن نسمي المعاناة ، وأن نراه في أنفسنا.
إنه جزء من النمو.
عندما نشأت في التسعينيات في المملكة المتحدة ، استمعت إلى موسيقى الروك المستقلة.
كانت فرقة The Verve واحدة من فرقتي المفضلة.
تحتوي أغنيتهم “Bitter Sweet Symphony” على سطر يخبرك بما نبحث عنه في هذه الأغاني.
في منتصف الأغنية ، يشتكي المغني:
”أحتاج إلى سماع بعض الأصوات التي تتعرف على الألم الذي بداخلي.”
كان هذا نموذجيًا في التسعينيات.
اليوم أيضًا ، يعد الاكتئاب والعزلة موضوعات قوية في الأغاني والعروض والأفلام من حولنا.
إذا كنت لا تتحدث عن هذه الموضوعات ، فأنت تزييفها.
هناك شيء حقيقي يجب التعرف عليه في هذا ، وهو ليس جديدًا.
يأتي معظم الفن الأقوى من المصارعة مع صعوبة العيش في هذا العالم.
تعطينا المزامير كتاب ترانيم الكنيسة ، وهو ليس سطحيًا أو ناقصًا.
40٪ من المزامير ترانيم رثاء.
تعلمنا أغاني الرثاء أن نجرح جيدًا ، ولا يتعمق أحد في الظلمة أكثر من المزمور ٨٨.
اسمعوا الآن كلمة الرب.

أغنية؛ لبني قورح مزمور.
إلى قائد الجوقة: بحسب محلة لينوت.
مسكل هيمان الازراحي.

1 يا رب اله خلاصي. أبكي نهارا وليلا قبلك.
2 لتاتي صلاتي امامك. اميل اذنك الى بكائي!
3 لان نفسي مليئة بالضيق. وحياتي تقترب من شيول.
4 قد حسبت بين الهابطين الى البئر. انا رجل لا قوة له
5 مثل واحد طلي بين الاموات. مثل القتلى الذين يرقدون في القبر ، مثل أولئك الذين لم تعد تتذكرهم ، لانهم قطعوا من يدك.
6 وضعتني في اعماق البئر. في المناطق المظلمة والعميقة.
7 سخطك ثقيل عليّ. وتغمرني بكل موجاتك. صلاح
8 جعلت رفاقي يهزّونني. لقد جعلتني رعبا لهم. أنا مغلق حتى لا أستطيع الهروب ؛
9 عيني تغمض من الحزن. كل يوم ادعوك يا رب. بسطت يدي لك.
10 هل تصنع العجائب للموتى. هل ينهض الراحل ليحمدك؟ صلاح
11 هل أعلن في القبر حبك. ام امانتك في ابادون.
12 هل عرفت في الظلمة عجائبك. ام برك في ارض النسيان.
13 لكني يا رب اليك اصرخ. في الصباح تأتي صلاتي امامك.
14 يا رب لماذا تطرح نفسي. لماذا تخفي وجهك عني؟
15 متألم وقريب من الموت منذ صباي. أعاني من رعبك. أنا عاجز.
16 قد اجتاحتني سخطك. اعتداءاتك الرهيبة تدمرني.
17 يحيطون بي مثل طوفان اليوم كله. يقتربون مني معًا.
18 جعلت حبيبي وصديقي يبتعدان عني. اصبح رفاقي ظلامين.

أولاً ، سوف ننظر في تشريح المزمور.
ثم نسأل أنفسنا الأسئلة التي تثيرها.
وبعد ذلك سنفكر فيما يعنيه أن يسوع نفسه غنى هذا المزمور.

النقطة 1: تشريح المزمور 88

اسمحوا لي أن آخذكم من خلال هذا المزمور.
لقد أطلقت عليه للتو ”مزمور الظلام” – وهناك سبب لذلك.
تنقسم إلى ثلاثة أقسام ، وكلها تنتهي بالظلام.
إنها رحلة إلى الظلام تتكرر ثلاث مرات.
كلما ارتفعت رؤوسنا فوق الأمواج ، يتم سحبنا للأسفل مرة أخرى.
لماذا ثلاث مرات؟
عادة ، يتكون المزمور الرثائي من ثلاثة أقسام.
يوجد الكثير من هذه المزامير ، لذا يمكننا تحديد هذا النمط العام.
غالبًا ما تكون الأقسام الثلاثة: الاحتجاج والنداء والثناء.
في معظم المزامير الرثاء ، هناك منعطف للأمل في النهاية.
ولكن هنا في المزمور ٨٨ ، الاحتجاج والنداء لا يتبعهما تسبيح.
يذهب مثل هذا:
الاحتجاج ثم الظلام.
نداء ثم الظلام.
لكن أين الحمد؟
انها ليست هناك.
انظر إلى الآية 13 و 14:
13 لكني يا رب اليك اصرخ. في الصباح تأتي صلاتي امامك.
14 يا رب لماذا تطرح نفسي. لماذا تخفي وجهك عني؟

المؤلف يحاول الثناء.
لكن الله نفسه هو المشكلة.
يقول المؤلف: ”رميت روحي ، تختبئ عني”.
ثم قال هذا لله في الآيات 15-16:
15 متألم وقريب من الموت منذ صباي. أعاني من رعبك. أنا عاجز.
16 قد اجتاحتني سخطك. هجماتك المروعة تدمرني.

تحدد لغة الظلام أقسام المزمور ٨٨.
وينتهي القسم الأول ، الآيات من 1 إلى 9 ، بعيني خافتة.
أنا في ظلام جسدي.
وينتهي القسم الثاني من الآيات 10-12 بالظلام في أرض النسيان.
أشعر بظلام مركب.
يقول القسم الثالث ، الآية 13-18 ، في كتابك المقدس:
”اصبح رفاقي ظلامين”.
يترجم النص الأصلي إلى حدٍ ما مثل هذا: ”رفاقي – الظلام!”
إنه ظلام ساحق.
منطق المزمور يعمل على النحو التالي:
الآيات 1-9:
لقد قطعتني.
أنا هنا ، منعزل ، مقطوع ، بلا أمل.
أنا مروع لمن يراني وينساه من لا يفعل ذلك.

الآيات 10-12:
لماذا فعلت هذا؟
لا يجلب لك المجد.
لا خير في هذا ، ولا جانب فضي ، ولا معنى أو غرض أو خير ، ولا مدح لاسمك.
الآيات 13-18:
لقد دمرت حياتي وأنت لا تستمع.

ماذا عنك – هل طرحت هذه الأسئلة؟
أو هل جلست مع أحد يطرح هذه الأسئلة ، وليس لديك فكرة عما تقوله؟
يسأل المرتل هذه الأسئلة ، ولكن الله لا يقول شيئًا.
إلا الله يقول شيئا.
يقول الله تعالى: ”هذا هو ابني ، هذا هو هيمان الأزراحي.
ضع اسمه على أغنيته وضعها في الكتاب المقدس ”.
يقول الله تعالى: ”ليعلم الجميع إلى الأبد أنني سمعت صلاة هيمان فعدتها ثمينة.
ضع اليأس في كتاب الأغاني الخاص بشعبي ، وتأكد من أنك تنسب الفضل لطفلي العزيز الذي كتب هذا.
أظهر للناس كيف أحبهم وسط أسوأ ما في الأمر ”.

وضع الله المزمور ٨٨ في الكتاب المقدس ليعطينا اللغة التي نحتاجها لضرب صدره والصراخ في وجهه.
عندما تحتاج إلى سماع بعض الأصوات التي تتعرف على الألم فيك ، يمنحك الله المزمور 88 ويعلمك جغرافية مشاعرك.
لدينا رسم تخطيطي لتشريح المزمور.
الآن دعنا نسأل أنفسنا الأسئلة التي تثيرها.

النقطة 2: اطرح الأسئلة.

السؤال الأول: هل أنت مستعد للتحدث مع الله بهذه الطريقة؟
هل صدقت أنه سيسمع هذا ويبقى؟
هل تعتقد أنه إذا كنت لا تستطيع أو لا تجعل صلاتك مرتبة ، فإن الله لا يزال يكرمها ويقدرها؟
السؤال التالي يجب أن نسأل أنفسنا:
هل نحن جاهزون لسماع هذه الصلوات؟
هل توجد مساحة حول طاولاتنا لدق الطاولة والقول:
”لا! لا أستطيع رؤية النور!
لا تقل لي أن الظلمة نور ، أو أنه عندما يغلق الله الباب يفتح نافذة.
لا تقل لي أن كل شيء يحدث لسبب ما! ”

هل نحن جاهزون لسماع هذه الصلوات؟
إذا كنا مجرد مجموعة مصالح أو نادٍ آخر ، فلن نتحمل الهجوم على أيديولوجيتنا.
لكننا جسد المسيح ، عائلة مرتبطة معًا بمحبة الله القدير.
يعيش إلهنا ويحبنا بما يكفي لوضع هذا النوع من الأشياء في كتاب الأغاني الخاص بنا.
إن إلهنا قوي بما يكفي ليحمل كل آلامنا.
لأن هذا صحيح ، يمكننا أن نطلق على الأشياء المكسورة ، الشريرة ، المظلمة ما هي عليه ، ويمكننا أن نسأل دون إجابة جاهزة.
يمكننا أن نصلي ، ”لماذا يا الله؟
لماذا ، إذا كنت أنت من تقول أنت؟
كيف يمكنك ترك هذا يحدث؟
إن كنت الله فماذا تفعل؟
لماذا فعلت هذا؟”
يمكنك التظاهر بأن هذه الأسئلة غير موجودة.
يمكنك أن تتصرف كما لو كنت تعرف أن الله دائمًا ما يشجعك ، ولا شيء غير ذلك.
ولكن إذا فعلت ذلك ، فأنت لا تعيش في المسيحية الكتابية.
المسيحية الكتابية لديها مساحة مخصصة لغضبنا.
هذا هو الكتاب المقدس لمصارعة يعقوب طوال الليل مع الله.
يحتوي الكتاب المقدس أيضًا على سفر أيوب.
إنه إنجيل جثسيماني ، إنجيل المنفى والحزن والبكاء.
يعطينا الكتاب المقدس لغة وإذنًا لجعل هذه الحقائق وجهاً لوجه مع الله نفسه.
فكيف ترد؟
أولاً ، لا تحاول إصلاحه ، بل اجلس فيه.
في كثير من الأحيان نفضل حل المشكلة ونجعل عالمنا سعيدًا مرة أخرى.
لا نريد أن نجلس في الألم ونطلق عليه ما هو عليه.
عندما تجلس فيه ، لا تقفز مباشرة إلى قصة مماثلة.
أعرف هذا الإغراء: شخص ما يشارك شيئًا صعبًا ، ولدي قصة خاصة بي.
لكن التراجع.
قد يأتي وقت لمشاركة قصتك ، لكنه ليس الآن.
كان من الممكن أن يتحول المزمور 88 إلى أي من قصص الأمل والشفاء في الكتاب المقدس ، لكنه لم يفعل.
ليس في لحظة الألم.

أو ربما ترغب في تشتيت انتباهك بالضحك أو العمل أو الطعام أو المغامرات.
هذه أشياء جيدة وسيأتي وقتها.
لكن ابق في حزن اليوم.
يعلمنا المزمور 88 شيئين على الأقل:
في مواجهة المعاناة العميقة والموت والألم ، لا يتعين علينا حلها على الفور.
ونتعلم أيضًا أنه ليس من الممكن أن تكون شجاعًا وأن تستمر إلى الأبد.
فماذا يمكننا أن نفعل؟
يعلمنا المزمور شيئين.
أولاً: التفتوا إلى الله وصرخوا.
ثانيًا: صرخها كما هي ، عبر عما تشعر به.

بادئ ذي بدء ، لا تنس أن تصلي.
صل صلوات حقيقية مع الناس الذين يتألمون.
صلِّ من أجلهم ، وصلِّ معهم.
وقفات لا بأس بها.
يمكنك أن تبدأ الصلاة دون أن تعرف أين ستنتهي.
اصرخوا الى الرب معا.
لا تنسى أن تلجأ إلى الله.
ثانيًا ، اصرخها كما هي.
قم بتسمية مشاعرك ، تمامًا كما تشعر.
ذكّر كل منكما الآخر بوعود الله ، وتوسل إليه أن يفي بها.
اطرح عليه أسئلة صادقة وأسئلة مثل هذه:
”يا رب ، كيف تدع هذا يحدث؟
إن كنت الله فماذا تفعل؟
لماذا فعلت هذا يا رب؟ ”

النقطة 3: كتب يسوع هذا ، وغنى يسوع هذا.

عندما نواجه آلام الحياة الواقعية ، نحتاج إلى إنجيل يمكنه الوقوف في هذا العالم بالإضافة إلى الأغاني التي يغنيها لنا العالم.
المسيح الفادي تمثال في البرازيل يبلغ ارتفاعه 98 قدمًا وعرضه 26 قدمًا.
إنه تمثال مصنوع من الخرسانة المسلحة والحجر الأملس.
لكننا نحتاج إلى أكثر من مجرد يسوع عالياً فوقنا ، نحن نرعب منه.
لا يمكن لتمثال يسوع أن يشعر بألم الخسارة والإذلال والحزن.
وليس من الأفضل أن يكون لديك يسوع مقطوع من الورق المقوى في الزاوية ، يسوع ثنائي الأبعاد ننحني له.
إن الإله الفقير عاطفياً والمستعد للانهيار في اللحظة التي نتكئ فيها على كتفه ليس هو الله على الإطلاق.
نحن بحاجة إلى يسوع كما هو بالفعل.
يسوع المسيح هو الله نفسه ، الذي يمكنه أن يسير معنا في أحلك الزوايا وينتظر معنا.
يمكن أن يعطينا يسوع الكلمات والأغاني التي تتعرف على الألم الذي فينا ، وتشخصه ، وتعلمنا ما هي ، وتقدم لنا رجاءً حقيقيًا.
نحن بحاجة إلى إله لا يشعر بالاشمئزاز منا عندما لا نستطيع أن نعطيه الإجابة التي نعتقد أنه يريدها.
هل تعلم من كتب المزامير؟
لقد قلنا بالفعل أن هيمان الإزراحي كتب المزمور 88.
واما روح الرب فكان عليه.
اسمعوا هذا أيها الأصدقاء: ما كتبه الروح ، غنى المسيح ، وموافقه الآب.
مستوحى من روح الله ، كتب هيمان هذا المزمور ، وباركه الله الآب ووافق عليه.
وضع الأب والروح المزمور ٨٨ في كتابك المقدس.
لكن لا تفوت الشخص الآخر من الثالوث.
يقول القس جيمس إي آدامز:
كان روح المسيح في كتاب المزامير يتحدث من خلالهم قبل قرون من مجيئه إلى الأرض باعتباره المسيح المنتظر طويلاً.
”أنا” – كاتب المزامير – هو المسيح نفسه.
إنه الصوت العظيم الذي نسمعه في المزامير صارخين في الصلاة إلى الله الآب.

المزامير هي صلوات وأناشيد يسوع ، المعطاة لنا كجسده ، لنرنم من بعده.
غناهم يسوع كجزء من حياته كيهودي ، لكنه غنى لهم أيضًا باعتباره الرجل الذي كُتبوا من أجله.
لماذا هذا مهم؟
غنى يسوع ترنيمة اليأس العميق.
احتاج إلى هذه الكلمات.
تحمل يسوع الألم الذي لا يُصدق والذي لا يمكن تفسيره والذي يجعل الإنسان يتكلم مع الله بهذه الطريقة.
لكل واحد منا ، ستذكرنا بعض أجزاء هذا المزمور بالأشياء التي مررنا بها.
ومع ذلك ، لا يمكن لأي منا أن يدعي أننا صرخنا حرفياً بكل كلمة في هذا المزمور.
لكن بالنسبة ليسوع ، فإن كل كلمة في هذا المزمور هي صرخة قلبه الحقيقية والحرفية.
بالنسبة ليسوع ، ليس هناك مبالغة في المزمور ٨٨.
ليس هناك مبالغة هنا ليسوع.
كتب هذه الأغنية ثم اختار أن يغنيها.
عرف يسوع بالضبط ما هو مطلوب ليحبنا ويخدمنا ، واختار أن يفعل ذلك.
ثم شاركنا ذلك ، فما الذي يمكن أن يصبح ملكنا.
كما يغني المسيح هذا ، المسيح يكرمك.
إنه يدعوك إلى شبه الله مع روحك الضالة المليئة بالمتاعب وبذاتك العاجزة.
ويقول الآب بدموع الابن:
”هذي هي فتاتي!
أرى روحك!
على الرغم من أن الرفاق يتجنبونك وأنت مخيف لهم ، فأنا إله خلاصك!
أنت في المكان المناسب ، لذا صرخ في وجهي!
لم ينته الأمر ، أعدك ”.

أصدقائي ، أشجعكم على تعلم كيفية المعاناة من يسوع.
غني الأغاني التي يقدمها لك.
إنها ليست مصارعة إذا كنت لا تحاول الفوز.
اطرق على صدر والدك ولا تتراجع.
إنه قوي بما يكفي لاستلامها.
قطع الآب عهدا بدم ابنه ، وعدا أنه لن يبتعد عنك أبدا.
استمع أيضًا إلى الأغاني غير الصحية لأشخاص آخرين.
يمكن أن نكون غير عرضة للصدمة ، عندما نعلم أننا خطاة في عالم ساقط مع إله جبار.
يمكننا أن نكرم بعضنا البعض بالحق.
لم ينتهي بعد.
استمع إلى المزمور 88 واسمع يسوع يغني.
واجه القبر ولكنه نزل فيه أيضًا.
لقد فعل أكثر من مجرد إلقاء نظرة على الظلمة ، فقد ذهب إليها وغزاها.
لم ينظر يسوع إلى الغضب والشر واستهزاء.
لقد واجه كل هجر ، كل وصمة ، كل غضب وضعف وخزي.
لقد امتصها في جسده ليقوم من القبر ، ويشتري كلمات المزمور 89 للنفس التي تغني المزمور 88.
استمع إلى الوعد الوارد في المزمور 89 بأن قيامة المسيح أتاحت لنا:
1 ارنم الى الدهر محبة الرب. بفمي أعرّف فمي أمانتك إلى دور فدور. ”

كتب فريدريك بوشنر أن القيامة تعني أن أسوأ شيء ليس آخر شيء على الإطلاق.
يقول معلق آخر عن المزمور 88:
”قوة اتهامها هي قوة أملها”.
حتى عندما يوجه الكاتب الاتهام ، فإن حقيقة أنه يمكن توجيهها إلى ”إله خلاصي” تعلمنا أننا سنكون قادرين على ترنيمة ترنيمة أخرى يومًا ما.
سيستمع إله خلاصنا في أسوأ الأيام ، وسيمنحنا ترانيم للأيام الجيدة أيضًا.

اسمحوا لي أن أنهي بهذه الكلمات من صديقي ، مؤلف أغاني مسيحي محلي يدعى ديلاني يونغ:
”تصارع معي إلى الجانب الآخر من الليل
تعال وصارع معي يا حبيبي
إلى الجانب الآخر من الليل
سترى أن الرحمة قريباً ستربط جراحك
ويعيدك إلى الحياة
يا طفل ، هناك رحمة في جراحي
لن أتركك – أنا أرفض
هناك شفاء من هذه الكدمات
لدي اشياء جيدة لك ”

ارجوكم صلوا معي.

Psalm 88

Austin Kettle
Sermon for August 6 2023

Before we begin, would you please pray with me?
Merciful and Mighty God, please empty us of all that prevents us from hearing what you want us to hear this evening.
Empty us that we might be filled with your Spirit and your Word.
Empty us that we might be filled for your ministry and mission.
In Christ’s name we pray, amen.

Introduction.

Many teenagers have a phase where they love the music their parents hate.
Not just pop music, but music that seems dark and angsty.
We all have to face pain and name suffering, and see it in yourself.
It’s part of growing up.
When I was growing up in the 1990s in the United Kingdom, I listened to indie rock music.
One of my favorite bands was The Verve.
Their song “Bitter Sweet Symphony” has a line that tells you what we look for in these songs.
Halfway through the song, the singer moans:
“I need to hear some sounds that recognize the pain in me.”
That was typical of the 1990s.
Today also, depression and alienation are powerful themes in the songs, shows, and movies around us.
If you’re not talking about these themes, you’re faking it.
There’s something truthful to recognize in this, and it’s not new.
Much of the most powerful art comes out of wrestling with the difficulty of living in this world.
The Psalms give us the songbook of the church, and it is not superficial or lacking.
40% of the Psalms are songs of lament.
Songs of lament teach us to hurt well, and none go deeper into the darkness than Psalm 88.
Hear now the Word of the Lord.

A Song; A Psalm of the Sons of Korah.
To the choirmaster: according to Mahalath Leannoth.
A Maskil of Heman the Ezrahite.

1 O Lord, God of my salvation, I cry out day and night before you.
2 Let my prayer come before you; incline your ear to my cry!
3 For my soul is full of troubles, and my life draws near to Sheol.
4 I am counted among those who go down to the pit; I am a man who has no strength,
5 like one set loose among the dead, like the slain that lie in the grave, like those whom you remember no more, for they are cut off from your hand.
6 You have put me in the depths of the pit, in the regions dark and deep.
7 Your wrath lies heavy upon me, and you overwhelm me with all your waves. Selah
8 You have caused my companions to shun me; you have made me a horror to them. I am shut in so that I cannot escape;
9 my eye grows dim through sorrow. Every day I call upon you, O Lord; I spread out my hands to you.
10 Do you work wonders for the dead? Do the departed rise up to praise you? Selah
11 Is your steadfast love declared in the grave, or your faithfulness in Abaddon?
12 Are your wonders known in the darkness, or your righteousness in the land of forgetfulness?
13 But I, O Lord, cry to you; in the morning my prayer comes before you.
14 O Lord, why do you cast my soul away? Why do you hide your face from me?
15 Afflicted and close to death from my youth up, I suffer your terrors; I am helpless.
16 Your wrath has swept over me; your dreadful assaults destroy me.
17 They surround me like a flood all day long; they close in on me together.
18 You have caused my beloved and my friend to shun me; my companions have become darkness.

First, we will look at the anatomy of the Psalm.
Then we will ask ourselves the questions it raises.
And then we’ll think about what it means that Jesus himself sang this Psalm.

Point 1: The Anatomy of Psalm 88

Let me take you through this Psalm.
I just called it “the darkness Psalm”–and there is a reason for that.
It divides into three sections, and they all end in darkness.
It is a journey down into darkness that’s repeated three times.
Whenever our heads might come up above the waves, we are pulled down again.
Why three times?
Usually, a lament psalm has three sections.
There are a lot of these psalms, so we can spot this general pattern.
The three sections are often: protest, plea, and praise.
In most lament psalms, there is a turn to hope at the end.
But here in Psalm 88, the protest and plea are followed by no praise.
It goes like this:
Protest, then darkness.
Plea, then darkness.
But where is the Praise?
It’s not there.
Look at verse 13 and 14:
13 But I, O Lord, cry to you; in the morning my prayer comes before you.
14 O Lord, why do you cast my soul away? Why do you hide your face from me?

The author tries to praise.
But God himself is the problem.
The author says: “You cast my soul away, You hide from me.”
And then he says this to God in verses 15-16:
15 Afflicted and close to death from my youth up, I suffer your terrors; I am helpless.
16 Your wrath has swept over me; your dreadful assaults destroy me.

The language of darkness defines the sections of Psalm 88.
The first section, verses 1-9, ends with my eyes growing dim.
I’m in Physical Darkness.
The second section, verses 10-12, ends with darkness in the land of forgetfulness.
I feel Compounded Darkness.
The third section, verse 13-18, says in your Bible:
“my companions have become darkness.”
The original translates a bit more like this: “my companions—darkness!”
It is Overwhelming Darkness.
The logic of the Psalm runs like this:
Verses 1-9:
You have cut me off.
Here I am, isolated, cut off, without hope.
I’m a horror to those who see me and forgotten by those who don’t.

Verses 10-12:
Why have you done this?
It brings you no glory.
There is no good in this, no silver lining, no meaning or purpose or goodness, no praise to your name.
Verses 13-18:
You have ruined my life and you are not listening.

How about you–have you asked these questions?
Or have you sat with someone asking these questions, and had no idea what to say?
The Psalmist asks these questions, and God says nothing.
Except God does say something.
God says: “that’s my boy, that’s Heman the Ezrahite.
Put his name on his song, and put it in the Bible.”
God says: “Let everyone know forever that I heard Heman’s prayer and I counted it as precious.
Put despair in the songbook of my people, and make sure that you credit my dear child who wrote this.
Show people how I love them in the middle of the worst of it all.”

God put Psalm 88 in the Bible to give us the language we need to thump his chest and yell at him.
When you need to hear some sounds that recognize the pain in you, God gives you Psalm 88 and teaches you the geography of your emotions.
We’ve got a sketch of the anatomy of the Psalm.
Now let’s ask ourselves the questions it raises.

Point 2: Ask the questions.

First question: are you ready to talk to God like this?
Have you believed that he will hear this and stay?
Do you believe that if you can’t or won’t make your prayers neat and tidy, God still honors and treasures them?
The next question we must ask ourselves:
Are we ready to hear these prayers?
Is there space around our tables to thump the table and say:
“No! I can’t see the light!
Don’t tell me that darkness is light, or that when God closes a door he opens a window.
Don’t tell me that everything happens for a reason!”

Are we ready to hear these prayers?
If we were just another interest group or club, we couldn’t bear the attack on our ideology.
But we are the body of Christ, a family bound together by the love of the mighty God.
Our God lives and loves us enough to put this kind of thing in our songbook.
Our God is strong enough to take all our pain.
Because this is true, we can call broken, evil, dark things what they are, and we can ask without a prepared answer.
We can pray, “Why, God?
Why, if you are who you say you are?
How could you let this happen?
If you are God, what are you doing?
Why have you done this?”
You can pretend these questions don’t exist.
You can act like knowing God is always encouraging, and nothing else.
But if you do, you’re not living biblical Christianity.
Biblical Christianity has space carved out for our rage.
This is the Bible of Jacob’s all-night wrestling with God.
Your Bible also contains the book of Job.
It is the Bible of Gethsemane, the Bible of exile and grief and weeping.
The Bible gives us language and permission to bring these realities face to face with God himself.
So how do you respond?
First, don’t try to fix it, sit in it.
So often we would rather fix the problem and make our world happy again.
We don’t want to sit in the pain and call it what it is.
When you do sit in it, don’t jump straight to a similar story.
I know this temptation: someone shares something hard, and I have a story of my own.
But hold back.
There may come a time to share your story, but it is not now.
Psalm 88 could have turned to any of the stories of hope and healing in the Bible, but it doesn’t.
Not in the moment of pain.

Or perhaps you want to distract yourself with laughter, or work, or food, or adventures.
These are good things, and their time will come.
But stay in the grief today.
Psalm 88 teaches us at least two things:
Faced with deep, soul-wrenching suffering, death, and pain, we don’t have to resolve it immediately.
And we also learn that it isn’t possible to be brave and carry on forever.
So what can we do?
The Psalm teaches us two things.
First: Turn to God and cry out.
Second: Cry it out as it is, express what you feel.

First of all, don’t forget to pray.
Pray real prayers with people who are in pain.
Pray for them, and pray with them.
Pauses are fine.
You can begin praying without knowing where you will end.
Cry out to the Lord together.
Don’t forget to turn to God.
Secondly, cry it out as it is.
Name your feelings, just as they feel.
Remind each other of the promises of God, and beg that he would keep them.
Ask him honest questions, questions like this:
“Lord, how could you let this happen?
If you are God, what are you doing?
Why have you done this, Lord?”

Point 3: Jesus wrote this, and Jesus sang this.

When we face the pain of real life, we need a gospel that can stand up in this world as well as the songs the world sings to us.
Christ the Redeemer is a statue in Brazil that is 98 feet high and 26 feet wide.
It is a statue, made of reinforced concrete and soapstone.
But we need more than a concrete Jesus high above us, whom we stand in awe of.
A statue of Jesus cannot feel the pain of loss, humiliation, and grief.
And it’s no better to have a cardboard cut-out Jesus in the corner, a two-dimensional Jesus we bow down to.
A God who is emotionally impoverished and ready to collapse the moment we lean on his shoulder is not really God at all.
We need Jesus as he actually is.
Jesus Christ is God himself, who can walk into the darkest corners with us and wait with us.
Jesus can give us the words and the songs that recognize the pain in us, diagnose it, teach us what it is, and offer real hope.
We need a God who will not be disgusted at us when we can’t give him the answer that we think he wants.
Do you know who wrote the Psalms?
We have already said that Heman the Ezrahite wrote Psalm 88.
But the Spirit of the Lord was upon him.
Hear this, friends: What the Spirit wrote, Christ sang, and the Father approves.
Inspired by the Spirit of God, Heman wrote this Psalm, and God the Father blessed and approved it.
The Father and the Spirit put Psalm 88 in your Bible.
But don’t miss the other person of the Trinity.
Pastor James E Adams says this:
The Spirit of Christ was in the psalmists, speaking through them centuries before He came to earth as the long-awaited Messiah.
The “I”–the author of the Psalms–is Christ Himself.
His is the great voice we hear in the Psalms crying out in prayer to God the Father.

The Psalms are the prayers and the songs of Jesus, given to us as His Body, to sing after him.
Jesus sang them as part of his life as a Jew, but he also sang them as the man they were written for.
Why does this matter?
Jesus sang the song of the deepest despair.
He needed these words.
Jesus endured the kind of unbelievable, inexplicable pain that makes a person speak to God this way.
For each of us, some parts of this Psalm will remind us of things we have been through.
However, none of us can claim that we have literally cried out every word of this Psalm.
But for Jesus, every word of this psalm is the true and literal cry of his heart.
For Jesus, there is no exaggeration in Psalm 88.
There is no exaggeration here for Jesus.
He wrote this song and then chose to sing it.
Jesus knew exactly what was required to love us and serve us, and he chose to do it.
And then he shared that with us, so what is his could become ours.
As Christ sings this, Christ dignifies you.
He calls you up into the likeness of God with your lost soul full of troubles, with your helpless self.
And the Father says, through the tears of the Son:
“That’s my girl!
I see your soul!
Though companions shun you and you are a horror to them, I AM the God of your salvation!
You’re in the right place, so cry out to me!
It’s not over, I promise you.”

My friends, I encourage you to learn how to suffer from Jesus.
Sing the songs he gives you.
It’s not wrestling if you’re not trying to win.
Pound on your Father’s chest and don’t hold back.
He is strong enough to receive it.
The Father made covenant in the blood of his Son, a promise that he will never turn away from you.
Listen also to the unsanitized songs of other people.
We can be unshockable, when we know we are sinners in a fallen world with a mighty God.
We can honor one another with the truth.
It’s not over.
Listen to Psalm 88 and hear Jesus sing.
He faced the grave but also went down into it.
He did more than glimpse the darkness, he went into it and conquered it.
Jesus didn’t look at wrath and evil and shrug.
He confronted all the shunning, all the disgrace, all the wrath and weakness and shame.
He absorbed it into his body so he could rise from the grave, and buy the words of Psalm 89 for the soul who sings Psalm 88.
Hear the promise in Psalm 89 that Christ’s resurrection made possible for us:
1 “I will sing of the steadfast love of the Lord, forever; with my mouth I will make known your faithfulness to all generations.”

Frederick Buechner wrote that the resurrection means the worst thing is never the last thing.
Another commentator says of Psalm 88 that:
“the power of its accusation is the power of its hope.”
Even as the writer makes the accusation, the fact that it can be made to “the God of my salvation” teaches us that we will be able to sing another song one day.
The God of our salvation will listen on the worst days, and he will give us songs for the good days, too.

Let me finish with these words from my friend, a local Christian songwriter named Delaney Young:
“Wrestle with me to the other side of the night
Come and wrestle with me, my beloved
To the other side of the night
You’ll see that mercy soon will bind your wounds
And bring you back to life
Child, there is a mercy in my wounds
I won’t leave you–I refuse
There is healing from these bruises
I have good things for you”

Please pray with me.

시편 88편

오스틴 캐틀
2023년 8월 6일 설교

시작하기 전에 저와 함께 기도해 주시겠습니까?
자비로우시고 전능하신 하나님, 오늘 저녁 당신이 우리에게 듣고자 하시는 말씀을 듣지 못하게 막는 모든 것을 우리에게서 비우소서.
당신의 영과 당신의 말씀으로 우리를 충만케 하소서.
당신의 사역과 사명을 위해 우리가 채워질 수 있도록 우리를 비우십시오.
그리스도의 이름으로 기도합니다. 아멘.

소개.

많은 십대들은 부모가 싫어하는 음악을 좋아하는 시기가 있습니다.
팝 음악뿐만 아니라 어둡고 불안해 보이는 음악.
우리 모두는 고통에 직면하고 고통에 이름을 붙여야 하며, 그것을 자신에게서 보아야 합니다.
성장의 일부입니다.
1990년대 영국에서 자라면서 인디 록 음악을 들었습니다.
내가 가장 좋아하는 밴드 중 하나는 The Verve였습니다.
그들의 노래 “Bitter Sweet Symphony”에는 우리가 이 노래에서 무엇을 찾는지 알려주는 대사가 있습니다.
노래 중간에 가수가 신음합니다.
”내 안의 고통을 알아차릴 수 있는 소리가 필요해.”
1990년대의 전형적인 모습이었다.
오늘날에도 우울증과 소외는 우리 주변의 노래, 쇼, 영화의 강력한 주제입니다.
이러한 주제에 대해 이야기하지 않는다면 속이는 것입니다.
이것에서 인식해야 할 진실이 있으며 새로운 것이 아닙니다.
가장 강력한 예술의 대부분은 이 세상에서 살아가는 어려움과 씨름하는 데서 나옵니다.
시편은 우리에게 교회의 노래책을 주는데, 그것은 피상적이거나 부족하지 않습니다.
시편의 40%는 탄식의 노래입니다.
애가는 우리에게 상처를 잘 주는 법을 가르쳐 주지만 시편 88편보다 더 깊은 어둠 속으로 들어가는 것은 없습니다.
이제 주님의 말씀을 들으십시오.

노래; 고라 자손의 시.
합창단장에게: Mahalath Leannoth에 따르면.
에즈라 사람 헤만의 마스길.

1 여호와 나의 구원의 하나님이여 내가 주야로 주 앞에서 부르짖나이다
2 나의 기도가 당신 앞에 이르게 하소서. 내 외침에 귀를 기울여라!
3 내 영혼이 괴로움으로 가득하고 내 생명이 스올에 가까워졌나이다.
4 나는 구덩이로 내려가는 자와 함께 헤아려집니다. 나는 힘이 없는 사람이다.
5 죽은 자 가운데 놓인 한 쌍 같으니, 죽임을 당하여 무덤에 누워 있는 것 같이 당신이 더 이상 기억하지 못하는 사람들처럼 그들이 당신의 손에서 잘려나갔기 때문입니다.
6 주께서 나를 구덩이 깊은 곳에 두셨으니 어둡고 깊은 지역에서.
7 주의 진노가 내게 무겁게 내리니 당신은 당신의 모든 파도로 나를 압도합니다. 셀라
8 당신은 내 친구들이 나를 피하게 하셨습니다. 당신은 나를 그들에게 공포로 만들었습니다. 나는 빠져나올 수 없도록 갇혀 있습니다.
9 근심으로 내 눈이 어두워지나이다 주님, 제가 매일 당신께 부르짖습니다. 나는 당신에게 손을 뻗었습니다.
10 죽은 자를 위하여 기적을 행하느냐? 죽은 자들이 일어나 당신을 찬양합니까? 셀라
11 당신의 한결같은 사랑이 무덤에서 선포되었습니까? 아니면 아바돈에서 당신의 신실함입니까?
12 어둠 속에서 주의 놀라운 일들이 알려지고 망각의 땅에서 당신의 의로움이 무엇입니까?
13 그러나 주님, 나 당신께 부르짖습니다. 아침에 나의 기도가 주의 앞에 이르나이다
14 여호와여 어찌하여 내 영혼을 버리시나이까 왜 내게서 당신의 얼굴을 숨기십니까?
15 내가 어려서부터 괴로움을 당하여 죽을 뻔하였도다 나는 당신의 공포에 시달립니다. 나는 무력하다.
16 당신의 진노가 나를 휩쓸었습니다. 당신의 무서운 공격이 나를 파괴합니다.
17 그들이 하루 종일 홍수처럼 나를 둘러싸고 그들은 함께 나에게 다가옵니다.
18 당신은 나의 사랑하는 자와 나의 친구로 나를 피하게 하셨습니다. 내 동료들은 어둠이 되었습니다.

먼저 시편의 구조를 살펴보겠습니다.
그런 다음 우리는 그것이 제기하는 질문을 스스로에게 물어볼 것입니다.
그리고 나서 우리는 예수님 자신이 이 시편을 불렀다는 것이 무엇을 의미하는지 생각해 볼 것입니다.

요점 1: 시편 88편의 해부

이 시편을 통해 여러분을 안내하겠습니다.
나는 그것을 ”어둠의 시편”이라고 불렀습니다. 그럴만한 이유가 있습니다.
그것은 세 부분으로 나뉘며 모두 어둠 속에서 끝납니다.
세 번 반복되는 어둠 속으로의 여행입니다.
우리의 머리가 파도 위로 올라올 때마다 우리는 다시 끌어내립니다.
왜 세 번?
일반적으로 애가 시편은 세 부분으로 구성됩니다.
이러한 시편이 많이 있으므로 이러한 일반적인 패턴을 발견할 수 있습니다.
항의, 탄원, 찬양의 세 부분은 종종 있습니다.
대부분의 애가 시편에는 마지막에 희망으로의 전환이 있습니다.
그러나 여기 시편 88편에서는 항의와 탄원 뒤에 찬양이 나오지 않습니다.
다음과 같이 진행됩니다.
항의, 그 다음 어둠.
탄원, 그 다음 어둠.
그러나 찬양은 어디에 있습니까?
거기에 없습니다.
13절과 14절을 보십시오.
13 그러나 주님, 나 당신께 부르짖습니다. 아침에 나의 기도가 주의 앞에 이르나이다
14 여호와여 어찌하여 내 영혼을 버리시나이까 왜 내게서 당신의 얼굴을 숨기십니까?

저자는 칭찬하려고합니다.
그러나 하나님 자신이 문제입니다.
저자는 ”당신은 내 영혼을 버리고 나에게서 숨습니다. ”라고 말합니다.
그리고 15-16절에서 하나님께 이렇게 말합니다.
15 내가 어려서부터 괴로움을 당하여 죽을 뻔하였도다 나는 당신의 공포에 시달립니다. 나는 무력하다.
16 당신의 진노가 나를 휩쓸었습니다. 당신의 무서운 공격이 나를 파괴합니다.

어둠의 언어는 시편 88편의 섹션을 정의합니다.
첫 번째 부분인 1-9절은 눈이 어두워지는 것으로 끝납니다.
나는 물리적 어둠 속에 있습니다.
두 번째 부분인 10-12절은 망각의 땅의 흑암으로 끝납니다.
복합적인 어둠이 느껴진다.
세 번째 부분인 13-18절은 성경에서 이렇게 말합니다.
”내 동료들은 어둠이 되었다.”
원본은 다음과 같이 조금 더 번역됩니다: ”내 동료들—어둠!”
압도적인 어둠입니다.
시편의 논리는 다음과 같습니다.
1-9절:
당신은 나를 차단했습니다.
여기 나는 희망도 없이 고립되고 단절되어 있습니다.
나는 나를 보는 사람들에게는 공포이고 그렇지 않은 사람들에게는 잊혀진다.

10-12절:
왜 이런 일을 했습니까?
그것은 당신에게 영광을 가져다주지 않습니다.
이것에는 선한 것이 없고, 은색 안감도 없고, 의미나 목적이나 선함도 없고, 당신의 이름에 대한 찬양도 없습니다.
13-18절:
당신은 내 인생을 망쳤고 당신은 듣지 않습니다.

당신은 어떻습니까? 이러한 질문을 해 보셨습니까?
아니면 이런 질문을 하는 사람 옆에 앉아 무슨 말을 해야 할지 몰랐던 적이 있습니까?
시편 기자는 이러한 질문을 하지만 하나님은 아무 말씀도 하지 않으십니다.
신이 무언가를 말하지 않는 한.
하나님께서 말씀하시기를 ”그는 내 아들이요, 그는 에즈라 사람 헤만이다.
그의 노래에 그의 이름을 적고 성경에 기록하라.”
하나님께서 말씀하십니다: ”내가 헤만의 기도를 들었고 그것을 귀하게 여겼다는 것을 모든 사람이 영원히 알게 하소서.
내 백성의 노래책에 절망을 담고 이 노래를 쓴 내 사랑하는 아이의 공로를 인정하십시오.
최악의 상황에서도 내가 그들을 얼마나 사랑하는지 사람들에게 보여주세요.”

하나님은 시편 88편을 성경에 두셔서 우리가 그분의 가슴을 치며 그에게 소리치는 데 필요한 언어를 주셨습니다.
당신의 고통을 인식하는 소리를 들어야 할 때 하나님은 시편 88편을 주시며 당신의 감정의 지리를 가르쳐 주십니다.
우리는 시편의 해부학에 대한 스케치를 가지고 있습니다.
이제 이것이 제기하는 질문을 스스로에게 물어봅시다.

포인트 2: 질문을 하십시오.

첫 번째 질문: 이렇게 하나님과 대화할 준비가 되셨습니까?
그가 이 말을 듣고 머무를 것이라고 믿었습니까?
당신은 당신의 기도를 단정하고 단정하게 할 수 없거나 하지 않으려고 해도 하나님께서 여전히 기도를 귀히 여기시고 소중히 여기신다고 믿습니까?
우리가 스스로에게 물어야 할 다음 질문:
우리는 이러한 기도를 들을 준비가 되어 있습니까?
우리 테이블 주위에 테이블을 두드리며 말할 수 있는 공간이 있습니까?
”아니! 빛이 안 보여!
어둠이 빛이라거나 하나님이 문을 닫으시면 창문을 여신다고 말하지 마십시오.
모든 일에는 이유가 있다고 말하지 마세요!”

우리는 이러한 기도를 들을 준비가 되어 있습니까?
우리가 또 다른 이익 집단이나 동아리라면 우리의 이념에 대한 공격을 견딜 수 없습니다.
그러나 우리는 그리스도의 몸이요 전능하신 하나님의 사랑으로 하나로 묶인 한 가족입니다.
우리 하나님은 우리 노래책에 이런 것을 담을 만큼 살아 계시고 우리를 사랑하십니다.
우리 하나님은 우리의 모든 고통을 감당하실 만큼 강하십니다.
이것이 사실이기 때문에 우리는 부서지고 악하고 어두운 것을 무엇이라고 부를 수 있고 준비된 대답 없이 물을 수 있습니다.
우리는 ”하나님 왜요?
왜, 당신이 당신이라고 말하는 사람이라면?
어떻게 이런 일이 일어나게 할 수 있습니까?
당신이 신이라면 무엇을 하고 있습니까?
왜 이러셨어요?”
이러한 질문이 존재하지 않는 척할 수 있습니다.
당신은 하나님이 항상 격려해 주시는 분이라는 것을 아는 것처럼 행동할 수 있습니다.
그러나 그렇게 한다면 당신은 성경적인 기독교를 살고 있는 것이 아닙니다.
성경적 기독교는 우리의 분노를 위해 조각된 공간을 가지고 있습니다.
야곱이 하나님과 밤새도록 씨름한 성경입니다.
여러분의 성경에는 욥기도 포함되어 있습니다.
그것은 포로와 슬픔과 통곡의 성경인 겟세마네의 성경입니다.
성경은 이러한 현실을 하나님 자신과 직접 대면할 수 있는 언어와 권한을 우리에게 줍니다.
그래서 당신은 어떻게 대답합니까?
첫째, 그것을 고치려고 하지 말고 그 안에 앉아 있으십시오.
그래서 종종 우리는 문제를 해결하고 세상을 다시 행복하게 만들고 싶어합니다.
우리는 고통 속에 앉아서 그것이 무엇인지 부르고 싶지 않습니다.
앉아있을 때 비슷한 이야기로 바로 이동하지 마십시오.
나는 이 유혹을 압니다. 누군가 힘든 것을 공유하고, 나 자신의 이야기가 있습니다.
하지만 잠시만요.
당신의 이야기를 나눌 때가 올 수 있지만 지금은 아닙니다.
시편 88편은 성경에 있는 어떤 희망과 치유의 이야기로 바뀔 수도 있었지만 그렇지 않았습니다.
고통의 순간이 아닙니다.

아니면 웃음, 일, 음식, 모험으로 주의를 돌리고 싶을 수도 있습니다.
이것들은 좋은 일이며 그들의 때가 올 것입니다.
그러나 오늘은 슬픔에 잠기십시오.
시편 88편은 우리에게 적어도 두 가지를 가르쳐 줍니다.
깊고 영혼을 찢는 고통, 죽음, 고통에 직면했을 때 우리는 그것을 즉시 해결할 필요가 없습니다.
그리고 우리는 또한 용감하게 영원히 계속하는 것이 불가능하다는 것을 배웁니다.
그래서 우리가 뭘 할 수 있지?
시편은 우리에게 두 가지를 가르쳐 줍니다.
첫째: 하나님께로 돌이켜 부르짖으십시오.
둘째: 있는 그대로 외치고, 느끼는 대로 표현하라.

먼저 기도하는 것을 잊지 마십시오.
고통 속에 있는 사람들과 함께 진정한 기도를 하십시오.
그들을 위해 기도하고 그들과 함께 기도하십시오.
일시 중지는 괜찮습니다.
어디서 끝날지 모른 채 기도를 시작할 수 있습니다.
함께 주님께 부르짖으십시오.
하나님께로 향하는 것을 잊지 마십시오.
둘째, 있는 그대로 외쳐라.
그들이 느끼는 대로 당신의 감정에 이름을 붙이십시오.
하나님의 약속을 서로 생각나게 하고 그 약속을 지켜 주시기를 간구하십시오.
다음과 같은 정직한 질문을 하십시오.
”주님, 어떻게 이런 일이 일어나게 내버려 두실 수 있습니까?
당신이 신이라면 무엇을 하고 있습니까?
왜 이러셨어요, 주인님?”

요점 3: 예수님은 이것을 기록하셨고, 예수님은 이것을 노래하셨습니다.

실생활의 고통을 마주할 때 세상이 우리에게 불러주는 노래뿐만 아니라 이 세상에 설 수 있는 복음이 필요합니다.
구세주 그리스도는 높이 98피트, 너비 26피트인 브라질의 조각상입니다.
철근 콘크리트와 동석으로 만든 동상입니다.
그러나 우리에게는 우리가 경외하는 우리보다 높은 구체적인 예수 이상의 것이 필요합니다.
예수님의 동상은 상실, 굴욕, 슬픔의 고통을 느낄 수 없습니다.
그리고 우리가 경배하는 2차원 예수인 구석에 골판지로 잘라낸 예수를 두는 것도 나을 것이 없습니다.
감정적으로 빈곤하고 우리가 그의 어깨에 기대는 순간 무너질 준비가 된 신은 전혀 신이 아닙니다.
우리에게는 예수님이 실제로 필요합니다.
예수 그리스도는 우리와 함께 가장 어두운 구석까지 걸어가시며 우리와 함께 기다리실 수 있는 하나님 자신이십니다.
예수님은 우리 안에 있는 고통을 인식하고, 진단하고, 고통이 무엇인지 가르치고, 진정한 희망을 주는 말과 노래를 우리에게 주실 수 있습니다.
우리는 하나님이 원하신다고 생각하는 답을 줄 수 없을 때 우리를 혐오하지 않으실 하나님이 필요합니다.
누가 시편을 썼는지 아십니까?
우리는 이미 에스라 사람 헤만이 시편 88편을 썼다고 말했습니다.
그러나 주님의 영이 그 위에 있었다.
친구들이여, 들으십시오. 성령께서 쓰신 것을 그리스도께서 노래하셨고 아버지께서 승인하셨습니다.
하나님의 성령의 감동을 받아 헤만이 이 시편을 썼고 하나님 아버지께서 그것을 축복하시고 승인하셨습니다.
아버지와 성령께서 당신의 성경에 시편 88편을 넣으셨습니다.
그러나 삼위일체의 다른 위격을 놓치지 마십시오.
James E Adams 목사는 이렇게 말합니다.
그리스도의 영은 그가 오랫동안 기다려온 메시아로 지상에 오시기 수세기 전에 시편 기자들 안에 계셨습니다.
시편의 저자인 ”나”는 그리스도 자신입니다.
시편에서 하나님 아버지께 부르짖는 큰 음성은 그분의 음성입니다.

시편은 그분을 따라 부르도록 그분의 몸으로 우리에게 주신 예수님의 기도와 노래입니다.
예수님은 유대인으로서의 삶의 일부로 이 노래를 부르셨지만, 또한 이 노래가 기록된 사람으로서 노래하셨습니다.
이것이 왜 중요한가요?
예수님은 가장 깊은 절망의 노래를 부르셨습니다.
그에게는 이런 말이 필요했습니다.
예수님은 사람이 하나님께 이런 식으로 말하게 만드는 믿을 수 없고 설명할 수 없는 고통을 견디셨습니다.
우리 각자에게 이 시편의 일부는 우리가 겪은 일들을 상기시켜 줄 것입니다.
그러나 우리 중 누구도 이 시편의 모든 말씀을 문자 그대로 외쳤다고 주장할 수 없습니다.
그러나 예수님께는 이 시편의 모든 말씀이 그분 마음의 참되고 문자 그대로의 부르짖음입니다.
예수님께는 시편 88편에 과장이 없습니다.
여기에는 예수님에 대한 과장이 없습니다.
그는 이 노래를 작곡한 다음 그것을 부르기로 선택했습니다.
예수님은 우리를 사랑하고 섬기는 데 필요한 것이 무엇인지 정확히 알고 계셨고 그렇게 하기로 선택하셨습니다.
그런 다음 그는 그것을 우리와 공유했습니다. 그래서 그의 것이 우리 것이 될 수 있습니다.
그리스도께서 이 노래를 부르실 때 그리스도께서 당신을 존귀하게 하십니다.
그는 당신의 잃어버린 영혼이 문제로 가득 차 있고 당신의 무력한 자아와 함께 당신을 하나님의 형상으로 불러들입니다.
그리고 아버지는 아들의 눈물을 통해 이렇게 말씀하십니다.
”내 여자야!
나는 당신의 영혼을 본다!
친구들이 너를 피하고 너는 그들에게 두려움이라 할지라도 나는 네 구원의 하나님이니라!
당신은 바로 이곳에 있습니다, 그러니 나에게 외쳐!
안 끝났어, 약속할게.”

친구 여러분, 저는 여러분이 예수님으로부터 고통받는 법을 배우도록 격려합니다.
그가 주시는 노래를 부르십시오.
이기려고 하지 않는다면 레슬링이 아니다.
아버지의 가슴을 두드리고 주저하지 마십시오.
그는 그것을 받을 만큼 충분히 강하다.
아버지께서는 당신의 아들의 피로 언약을 맺으셨고, 당신을 결코 떠나지 않으실 것이라고 약속하셨습니다.
다른 사람들의 정제되지 않은 노래도 들어보세요.
전능하신 하나님과 함께 타락한 세상에서 우리가 죄인임을 알 때 우리는 충격을 받지 않을 수 있습니다.
우리는 진리로 서로를 존중할 수 있습니다.
끝나지 않았다.
시편 88편을 듣고 예수님의 노래를 들으십시오.
그는 무덤을 마주했지만 또한 무덤 속으로 내려갔습니다.
그는 어둠을 엿보는 것 이상을 했고, 그 속으로 들어가 그것을 정복했습니다.
예수님은 진노와 악과 어깨를 으쓱하는 것을 보지 않으셨습니다.
그는 모든 피함, 모든 불명예, 모든 분노, 약점, 수치심에 맞서셨습니다.
그는 그것을 몸에 흡수하여 무덤에서 일어나 시편 88편을 노래하는 영혼을 위해 시편 89편의 말씀을 샀습니다.
그리스도의 부활이 우리를 가능하게 했다는 시편 89편의 약속을 들어 보십시오.
1 내가 여호와의 인자하심을 영원히 노래하리로다 내 입으로 주의 성실하심을 대대에 알게 하리이다.”

Frederick Buechner는 부활이란 최악의 것이 결코 마지막이 아니라는 것을 의미한다고 썼습니다.
또 다른 주석가는 시편 88편에 대해 이렇게 말합니다.
”그 비난의 힘은 그 희망의 힘입니다.”
작가가 참소하면서도 “나의 구원의 하나님께” 드려질 수 있다는 사실은 우리가 언젠가는 또 다른 노래를 부를 수 있음을 가르쳐 줍니다.
우리 구원의 하나님은 험한 날에도 들으시며 좋은 날에도 우리에게 노래를 주실 것입니다.

Delaney Young이라는 지역 기독교 작곡가인 내 친구의 말로 마무리하겠습니다.
”밤 저편으로 나와 씨름하자
이리 와서 나와 씨름하자, 사랑하는 이여
밤의 저편으로
곧 자비가 당신의 상처를 묶을 것이라는 것을 알게 될 것입니다.
그리고 당신을 다시 살아나게하십시오
얘야, 내 상처에 자비가 있다
나는 당신을 떠나지 않을 것입니다-거절합니다
이 타박상에서 치유가 있습니다.
너에게 좋은 일이 있어”

저와 함께 기도해주십시오.

Salmo 88

Austin Kettle
Sermón del 6 de agosto de 2023

Antes de comenzar, ¿podría orar conmigo?
Dios misericordioso y poderoso, por favor, vacíanos de todo lo que nos impide escuchar lo que quieres que escuchemos esta noche.
Vacíanos para que seamos llenos de tu Espíritu y de tu Palabra.
Vacíanos para que seamos llenos de tu ministerio y misión.
En el nombre de Cristo oramos, amén.

Introducción.

Muchos adolescentes tienen una fase en la que aman la música que sus padres odian.
No solo música pop, sino música que parece oscura y angustiosa.
Todos tenemos que enfrentar el dolor y nombrar el sufrimiento, y verlo en uno mismo.
Es parte de crecer.
Cuando era niño en la década de 1990 en el Reino Unido, escuchaba música indie rock.
Una de mis bandas favoritas era The Verve.
Su canción “Bitter Sweet Symphony” tiene una línea que te dice lo que buscamos en estas canciones.
A la mitad de la canción, el cantante gime:
“Necesito escuchar algunos sonidos que reconozcan el dolor en mí”.
Eso era típico de la década de 1990.
Hoy también, la depresión y la alienación son temas poderosos en las canciones, programas y películas que nos rodean.
Si no estás hablando de estos temas, estás fingiendo.
Hay algo de verdad que reconocer en esto, y no es nuevo.
Gran parte del arte más poderoso surge de la lucha con la dificultad de vivir en este mundo.
Los Salmos nos dan el cancionero de la iglesia, y no es superficial ni le falta nada.
El 40% de los Salmos son cantos de lamento.
Las canciones de lamento nos enseñan a entender el dolor de la manera correcta, y ninguna va más a la oscuridad que el Salmo 88.
Escucha ahora la Palabra del Señor.

Una canción; Salmo de los hijos de Coré.
Al director del coro: según Mahalath Leannoth.
Masquil de Hemán el ezraíta.

1 Oh Jehová, Dios de mi salvación, Día y noche clamo delante de ti.
2 Llegue mi oración a tu presencia; Inclina tu oído a mi clamor.
3 Porque mi alma está hastiada de males, Y mi vida cercana al Seol.
4 Soy contado entre los que descienden al sepulcro; Soy como hombre sin fuerza,
5 Abandonado entre los muertos, Como los pasados a espada que yacen en el sepulcro, De quienes no te acuerdas ya, Y que fueron arrebatados de tu mano.
6 Me has puesto en el hoyo profundo, En tinieblas, en lugares profundos.
7 Sobre mí reposa tu ira, Y me has afligido con todas tus ondas. Selah
8 Has alejado de mí mis conocidos; Me has puesto por abominación a ellos; Encerrado estoy, y no puedo salir.
9 Mis ojos enfermaron a causa de mi aflicción; Te he llamado, oh Jehová, cada día; He extendido a ti mis manos.
10 ¿Manifestarás tus maravillas a los muertos? ¿Se levantarán los muertos para alabarte? Selah
11 ¿Será contada en el sepulcro tu misericordia, O tu verdad en el Abadón?
12 ¿Serán reconocidas en las tinieblas tus maravillas, Y tu justicia en la tierra del olvido?
13 Mas yo a ti he clamado, oh Jehová, Y de mañana mi oración se presentará delante de ti.
14 ¿Por qué, oh Jehová, desechas mi alma? ¿Por qué escondes de mí tu rostro?
15 Yo estoy afligido y menesteroso; Desde la juventud he llevado tus terrores, he estado medroso.
16 Sobre mí han pasado tus iras, Y me oprimen tus terrores.
17 Me han rodeado como aguas continuamente; A una me han cercado.
18 Has alejado de mí al amigo y al compañero, Y a mis conocidos has puesto en tinieblas.

Primero, veremos la anatomía del Salmo.
Luego nos haremos las preguntas que plantea.
Y luego vamos a pensar en lo que significa que Jesús mismo cantó este Salmo.

Punto 1: La Anatomía del Salmo 88

Déjame llevarte a través de este Salmo.
Acabo de llamarlo “el Salmo de las tinieblas”, y hay una razón para ello.
Se divide en tres secciones, y todas terminan en la oscuridad.
Es un viaje hacia la oscuridad que se repite tres veces.
Cada vez que nuestras cabezas pueden salir por encima de las olas, somos arrastrados hacia abajo nuevamente.
¿Por qué tres veces?
Por lo general, un salmo de lamento tiene tres secciones.
Hay muchos de estos salmos, por lo que podemos detectar este patrón general.
Las tres secciones suelen ser: protesta, súplica y alabanza.
En la mayoría de los salmos de lamento, hay un giro hacia la esperanza al final.
Pero aquí en el Salmo 88, la protesta y la súplica son seguidas por ninguna alabanza.
Dice así:
Protesta, luego oscuridad.
Súplica, luego oscuridad.
Pero, ¿dónde está la alabanza?
No está ahí.
Mire los versículos 13 y 14:
13 Mas yo a ti he clamado, oh Jehová, Y de mañana mi oración se presentará delante de ti..
14 ¿Por qué, oh Jehová, desechas mi alma? ¿Por qué escondes de mí tu rostro?

El autor trata de alabar.
Pero Dios mismo es el problema.
El autor dice: “Tú desechas mi alma, te escondes de mí”.
Y luego le dice esto a Dios en los versículos 15-16:
15 Afligido y cercano a la muerte desde mi juventud, sufro tus terrores; Soy impotente.
16 Tu ira se ha apoderado de mí; tus terribles ataques me destruyen.

El lenguaje de las tinieblas define las secciones del Salmo 88.
La primera sección, versículos 1-9, termina con mis ojos oscureciéndose.
Estoy en Oscuridad Física.
La segunda sección, versículos 10-12, termina con tinieblas en la tierra del olvido.
Siento Oscuridad Compuesta.
La tercera sección, versículos 13-18, dice en su Biblia:
“mis compañeros se han convertido en tinieblas”.
El original se traduce un poco más así: “mis compañeros, ¡oscuridad!”
Es la Oscuridad Abrumadora.
La lógica del Salmo es así:
Versículos 1-9:
Me has cortado.
Aquí estoy, aislado, cortado, sin esperanza.
Soy un horror para los que me ven y olvidado para los que no.

Versículos 10-12:
¿Por qué has hecho esto?
No te trae gloria.
No hay nada bueno en esto, ningún lado positivo, ningún significado, propósito o bondad, ninguna alabanza a tu nombre.
Versículos 13-18:
Has arruinado mi vida y no estás escuchando.

¿Y tú, te has hecho estas preguntas?
¿O te has sentado con alguien haciéndote estas preguntas y no sabías qué decir?
El salmista hace estas preguntas, y Dios no dice nada.
Excepto que Dios dice algo.
Dios dice: “Ese es mi hijo, ese es Hemán el ezraita.
Pon su nombre en su canción y ponlo en la Biblia”.
Dios dice: “Que todos sepan para siempre que escuché la oración de Hemán y la consideré preciosa.
Ponga la desesperación en el cancionero de mi pueblo, y asegúrese de darle crédito a mi querido hijo que escribió esto.
Muéstrale a la gente cuánto los amo en medio de lo peor de todo”.

Dios puso el Salmo 88 en la Biblia para darnos el lenguaje que necesitamos para golpearle el pecho y gritarle.
Cuando necesitas escuchar algunos sonidos que reconozcan el dolor que hay en ti, Dios te da el Salmo 88 y te enseña la geografía de tus emociones.
Tenemos un bosquejo de la anatomía del Salmo.
Ahora hagámonos las preguntas que plantea.

Punto 2: Haz las preguntas.

Primera pregunta: ¿estás listo para hablarle a Dios así?
¿Has creído que él escuchará esto y se quedará?
¿Crees que si no puedes o no quieres hacer tus oraciones limpias y ordenadas, Dios aún las honra y atesora?
La siguiente pregunta que debemos hacernos:
¿Estamos listos para escuchar estas oraciones?
¿Hay espacio alrededor de nuestras mesas para golpear la mesa y decir:
”¡No! ¡No puedo ver la luz!
No me digas que la oscuridad es luz, o que cuando Dios cierra una puerta abre una ventana.
¡No me digas que todo sucede por una razón!”

¿Estamos listos para escuchar estas oraciones?
Si fuéramos un grupo de interés o un club más, no soportaríamos el ataque a nuestra ideología.
Pero somos el cuerpo de Cristo, una familia unida por el amor del Dios fuerte.
Nuestro Dios vive y nos ama lo suficiente como para poner este tipo de cosas en nuestro cancionero.
Nuestro Dios es lo suficientemente fuerte para tomar todo nuestro dolor.
Debido a que esto es cierto, podemos llamar cosas rotas, malvadas y oscuras por lo que son, y podemos preguntar sin una respuesta preparada.
Podemos orar: ”¿Por qué, Dios?
¿Por qué, si eres quien dices ser?
¿Cómo pudiste dejar que esto sucediera?
Si eres Dios, ¿qué estás haciendo?
¿Por qué has hecho esto?”
Puedes fingir que estas preguntas no existen.
Puedes actuar como si supieras que Dios siempre te está animando, y nada más.
Pero si lo hace, no está viviendo el cristianismo bíblico.
El cristianismo bíblico tiene espacio para nuestra ira.
Esta es la Biblia de la lucha de toda la noche de Jacob con Dios.
Su Biblia también contiene el libro de Job.
Es la Biblia de Getsemaní, la Biblia del exilio y del dolor y del llanto.
La Biblia nos da el lenguaje y el permiso para poner estas realidades cara a cara con Dios mismo.
Entonces, ¿cómo respondes?
Primero, no intentes arreglarlo, siéntate en él.
Muy a menudo preferimos solucionar el problema y hacer que nuestro mundo vuelva a ser feliz.
No queremos sentarnos en el dolor y llamarlo como es.
Cuando te sientes en él, no saltes directamente a una historia similar.
Conozco esta tentación: alguien comparte algo difícil y yo tengo una historia propia.
Pero refréscate.
Puede que llegue el momento de compartir su historia, pero no es ahora.
El Salmo 88 podría haberse convertido en cualquiera de las historias de esperanza y sanidad de la Biblia, pero no es así.
No en el momento del dolor.

O tal vez quiera distraerse con risas, trabajo, comida o aventuras.
Estas son cosas buenas, y su hora llegará.
Pero quédate en el duelo hoy.
El Salmo 88 nos enseña al menos dos cosas:
Ante un sufrimiento, una muerte y un dolor profundos y desgarradores, no tenemos que resolverlo de inmediato.
Y también aprendemos que no es posible ser valiente y continuar para siempre.
Entonces, ¿qué podemos hacer?
El Salmo nos enseña dos cosas.
Primero: vuélvete a Dios y clama.
Segundo: Grítalo como es, expresa lo que sientes.

En primer lugar, no te olvides de orar.
Ore oraciones reales con personas que están sufriendo.
Oren por ellos, y oren con ellos.
Las pausas están bien.
Puedes comenzar a orar sin saber dónde terminarás.
Clamar juntos al Señor.
No olvides acudir a Dios.
En segundo lugar, gritarlo como es.
Nombra tus sentimientos, tal como se sienten.
Recuérdense mutuamente las promesas de Dios y pídanle que las cumpla.
Hágale preguntas honestas, preguntas como esta:
“Señor, ¿cómo pudiste permitir que esto sucediera?
Si eres Dios, ¿qué estás haciendo?
¿Por qué has hecho esto, Señor?”

Punto 3: Jesús escribió esto, y Jesús cantó esto.

Cuando enfrentamos el dolor de la vida real, necesitamos un evangelio que pueda estar de pie en este mundo, así como las canciones que el mundo nos canta.
Cristo Redentor es una estatua en Brasil que mide 98 pies de alto y 26 pies de ancho.
Es una estatua, realizada en hormigón armado y esteatita.
Pero necesitamos más que un Jesús concreto muy por encima de nosotros, a quien admiramos.
Una estatua de Jesús no puede sentir el dolor de la pérdida, la humillación y el dolor.
Y no es mejor tener un Jesús recortado en cartón en la esquina, un Jesús bidimensional ante el que nos inclinamos.
Un Dios que está emocionalmente empobrecido y listo para colapsar en el momento en que nos apoyamos en su hombro no es realmente Dios en absoluto.
Necesitamos a Jesús como realmente es.
Jesucristo es Dios mismo, que puede caminar con nosotros hasta los rincones más oscuros y esperar con nosotros.
Jesús puede darnos las palabras y las canciones que reconozcan el dolor en nosotros, lo diagnostiquen, nos enseñen lo que es y nos ofrezcan una esperanza real.
Necesitamos un Dios que no se disguste con nosotros cuando no podamos darle la respuesta que creemos que quiere.
¿Sabes quién escribió los Salmos?
Ya hemos dicho que Hemán el ezraita escribió el Salmo 88.
Pero el Espíritu del Señor estaba sobre él.
Escuchen esto, amigos: Lo que el Espíritu escribió, Cristo lo cantó, y el Padre lo aprueba.
Inspirado por el Espíritu de Dios, Hemán escribió este Salmo, y Dios Padre lo bendijo y lo aprobó.
El Padre y el Espíritu pusieron el Salmo 88 en tu Biblia.
Pero no te pierdas a la otra persona de la Trinidad.
El pastor James E Adams dice esto:
El Espíritu de Cristo estaba en los salmistas, hablando a través de ellos siglos antes de que Él viniera a la tierra como el Mesías largamente esperado.
El “yo”, el autor de los Salmos, es Cristo mismo.
Suya es la gran voz que escuchamos en los Salmos clamando en oración a Dios Padre.

Los Salmos son las oraciones y los cánticos de Jesús, dados a nosotros como Su Cuerpo, para cantar después de él.
Jesús las cantó como parte de su vida como judío, pero también las cantó como el hombre para quien fueron escritas.
¿Por qué importa esto?
Jesús cantó el canto de la más profunda desesperación.
Necesitaba estas palabras.
Jesús soportó el tipo de dolor increíble e inexplicable que hace que una persona le hable a Dios de esta manera.
Para cada uno de nosotros, algunas partes de este Salmo nos recordarán cosas por las que hemos pasado.
Sin embargo, ninguno de nosotros puede afirmar que literalmente hemos clamado cada palabra de este Salmo.
Pero para Jesús, cada palabra de este salmo es el grito verdadero y literal de su corazón.
Para Jesús, no hay exageración en el Salmo 88.
No hay exageración aquí para Jesús.
Escribió esta canción y luego eligió cantarla.
Jesús sabía exactamente lo que se requería para amarnos y servirnos, y decidió hacerlo.
Y luego compartió eso con nosotros, para que lo que es suyo pueda convertirse en nuestro.
Mientras Cristo canta esto, Cristo te dignifica.
Él te llama a la semejanza de Dios con tu alma perdida llena de problemas, con tu ser indefenso.
Y el Padre dice, a través de las lágrimas del Hijo:
”¡Esa es mi chica!
¡Veo tu alma!
Aunque tus compañeros te eviten y seas un horror para ellos, ¡YO SOY el Dios de tu salvación!
Estás en el lugar correcto, ¡así que llámame!
No ha terminado, te lo prometo”.

Amigos míos, los animo a aprender a sufrir de Jesús.
Canta las canciones que te da.
No es lucha libre si no estás tratando de ganar.
Golpead el pecho de vuestro Padre y no os detengáis.
Él es lo suficientemente fuerte para recibirlo.
El Padre hizo pacto en la sangre de su Hijo, una promesa que nunca se apartará de ti.
Escuche también las canciones sin higienizar de otras personas.
Podemos ser imperturbables, cuando sabemos que somos pecadores en un mundo caído con un Dios poderoso.
Podemos honrarnos unos a otros con la verdad.
No ha terminado.
Escuche el Salmo 88 y escuche a Jesús cantar.
Se enfrentó a la tumba, pero también se hundió en ella.
Hizo más que vislumbrar la oscuridad, se adentró en ella y la conquistó.
Jesús no miró la ira y la maldad y no se encogió de hombros.
Enfrentó todo el rechazo, toda la desgracia, toda la ira, la debilidad y la vergüenza.
Lo absorbió en su cuerpo para poder levantarse de la tumba y comprar las palabras del Salmo 89 para el alma que canta el Salmo 88.
Escuche la promesa en el Salmo 89 que la resurrección de Cristo hizo posible para nosotros:
1 “Cantaré del amor constante del Señor, para siempre; con mi boca daré a conocer tu fidelidad a todas las generaciones”.

Frederick Buechner escribió que la resurrección significa que lo peor nunca es lo último.
Otro comentarista dice del Salmo 88 que:
“el poder de su acusación es el poder de su esperanza”.
Incluso cuando el escritor hace la acusación, el hecho de que se pueda hacer al “Dios de mi salvación” nos enseña que algún día podremos cantar otra canción.
El Dios de nuestra salvación escuchará en los días peores, y también nos dará cánticos para los días buenos.

Permítanme terminar con estas palabras de mi amiga, una compositora cristiana local llamada Delaney Young:
“Lucha conmigo al otro lado de la noche
Ven y lucha conmigo, mi amado
Al otro lado de la noche
Verás que la misericordia pronto vendará tus heridas
Y traerte de vuelta a la vida
Niño, hay misericordia en mis heridas
No te dejaré, me niego
Hay curación de estos moretones
tengo cosas buenas para ti”

Por favor, ora conmigo.