Logomuz Hakkında

tarafından Chris Sicks | One Voice Hakkında, Kategorilenmemiş

Herhangi bir iyi logo, temsil ettiği organizasyon hakkında size bir şeyler söyleyecektir. İşte One Voice logosunun arkasındaki üç fikir: 

1) Küresel — Şekil bize dünyayı ve Tanrı’nın halkının, nerede bulunurlarsa bulunsunlar tüm insan gruplarıyla İyi Haberi paylaşmaya çağrıldıklarını hatırlatıyor. 

“Yeruşalim’de, bütün Yahudiye’de, Samiriye’de ve dünyanın sonuna, kadar benim tanıklarım olacaksınız.” (Elçilerin İşleri 1:8)

“İsa gelip onlara dedi: Gökte ve yerde bütün yetki bana verildi. Bu nedenle gidin ve tüm etneleriöğrencilerim olarak yetiştirin, onları Baba, Oğul ve Kutsal Ruh adına vaftiz edin, size emrettiğim her şeye uymayı onlara öğretin. Ve işte, her zaman seninleyim, çağın sonuna kadar.” (Matta 28:18-20)

2) Mesih Merkezli — Bir prizma beyaz ışığı kırmızı, turuncu, sarı, yeşil, mavi ve mora böler. Bir prizma gibi, dil ve kültür genellikle Mesih’in Bedenini böler. Ancak logomuzdaki haç beyazdır çünkü Mesih’in Bedeni zaten her kabileden ve dilden insanları içermektedirFarklı bir topluluğa katıldığımızda, Mesih’in Bedeninin dolgunluğunu daha fazla deneyimleyebiliriz. 

“Bu ağıldan olmayan başka koyunlarım var. Onları da getirmeliyim, sesimi dinleyecekler. Böylece tek sürü, tek çoban olacak.” (Yuhanna 10:16)

3) Kültürlerarası — Pek çok kilise, olması gerektiği gibi çok kültürlüolmaya çalışır. Kültürlerarası bir adım daha ileridir ve One Voice’taki hedefimizdir. Birbirleriyle etkileşime girdiklerinde renklerin nasıl değiştiğini görüyor musunuz? Evlilikte olduğu gibi, amacımız birbirimizle o kadar yakın bir topluluk içinde olmak ki, ikimiz de deneyimle daha iyisi için değiştik. 

“Kültürel oluşumu bizimkinden farklı olan biriyle, dünyanın bir ucunda, bir sonraki vadide veya kendi sokağımızda olsun, etkileşime girmeye başladığımızda ve birbirimizi iyi anlamaya çalıştığımızda, “kültürlerarası” etkileşim. Kültürlerarası , kültürler arasında neler olduğunu açıklar. Kültürler arası öğrenme, hayatlarımız kesişirken birbirimizden öğrendiğimizde gerçekleşir.” (Hıristiyanlar ve Kültürel Farklılık, Smith ve Dykstra-Pruim, 15.)