fbpx

Tom & Jane Wills’ Testimony

TOM: We are grateful for the opportunity to share how faithful God has been to us. We are also thankful to be part of what God is doing here at One Voice. Some of you know that before coming to OVF in April 2023, we lived 10 years in North Africa. Before that we were in southern Spain for 15 years. We had the privilege of sharing the Good News of Jesus and serving the growing church in those places. We had to learn languages and adapt to new cultures, like many of you do. But we saw God provide people in every place — brothers and sisters in Christ — who welcomed us and helped us integrate into our new lives.

JANE: One of the hardest things was watching our children suffer, especially in our first year in Spain. Our son, John, said: “I don’t fit in here! I can’t speak Spanish. I’m too tall and too blond. They’re Catholic and we’re Evangelicals. I just want to be a normal American kid!” Our children often felt like outsiders and they missed our family back home. But God was faithful in providing good teachers and friends. Now our sons say about themselves: “parts made in the USA, assembled in Spain.”

All of our children are adults now, and the experience of living overseas greatly influenced them. Julia is a bi-lingual lawyer who lives in Arlington. She is married to a Bolivian man and they have 3 children. John works for a multinational energy company in Santiago, Chile and is married to a Chilean woman. They will be moving to this area next month. Our youngest, Tim, is a medical doctor with a heart to serve God in needy areas of the world. He just moved to DC this summer for further training at the National Children’s Hospital. In the past 25 years we have never lived in the same place.

So it will be a HUGE blessing to have all 3 of our children close by so that we can do life together in-person! This November, they will help us celebrate our 50th wedding anniversary!

A few years ago, while in North Africa, we started thinking about moving back to the US. We wanted to integrate into a new church community and get involved in ministry while we were still young enough. Then my mother had a stroke and needed fulltime care. So we moved back to my family’s home in McLean to help take care of her. One Voice was just the kind of church and ministry we had prayed for! Being part of the life of this community has made our adjustment to life back in the United States much easier than we had feared. We had wondered how we would fit into a homogeneous American church after starting and supporting multicultural churches overseas for 25 years? God again showed his faithfulness to us by bringing us here to One Voice Fellowship and made you our church family.

TOM: So that accounts for the past 25 years. But like we said, we are about to complete 50 years of marriage! Our journey has not been ordinary. It has taken some very unusual twists and turns. But Jesus, the author and perfecter of our faith, has been at work in us.

I grew up on a farm in the far northern part of Michigan, the 7th of 10 children. My father died when I was 11 and I remember the shock and crying out to God: “God, you’ve taken my daddy. Would you please be my Daddy?” Someone who knew my father showed me the love of God by taking me to a weekly Christian club for young boys, where I memorized many Bible verses. At Summer Bible camp my cabin counselor led me in saying the Sinner’s prayer to receive Jesus into my heart. I said the words, but I didn’t really understand what it meant to follow Jesus.

10 years later, I was in the Navy and very confused about life. One day a young evangelist on a beach in France challenged me to serve Jesus with my life. After I had proudly quoted many Bible verses to her, she said, “You know so much about Jesus. Why aren’t you living for him?!”

Her challenge rocked my world. I could quote the Bible verses, but did I believe them? I realized I wanted to believe, but I didn’t know how. I cried out to God for help. I asked Him to give me the faith to believe. He was my only hope. He answered my prayer and changed my life that night. I began reading the Bible every free moment I had. I got involved with a Christian ministry called the Navigators. I learned how to memorize Scripture, share the gospel, and lead Bible studies with the men on my ship. I believed God wanted to use me to preach the gospel, so I made plans to go to Bible college after the Navy.

JANE: I grew up right here in northern Virginia. My father was Catholic, but my mother didn’t believe in God. When I was 5, I developed juvenile arthritis. It is a painful condition that flared up every spring and put me in a wheelchair. One time, when I was in pain, I asked my father why God let me suffer. He wisely told me that it was so that I would be able to understand and help others who suffered. That gave me hope.

When I was 8, I understood that Jesus died for my sins, and I promised to serve him with my life. Singing became a way for me to express my faith and my ideas. I taught myself to play the guitar and joined a music group at church. I wanted to serve God with my talents and energy, but I didn’t really know the gospel. The gospel isn’t about what you and I can do for God, but what He has done for us!

When I was 17, God showed me that I needed to surrender all my plans and let Him direct my life. After months of spiritual struggle, I finally let go of the things I was holding on to for my identity and sense of worth. I asked him to fill me with his Holy Spirit. I began to read the Bible and God’s Word came alive to me!

As young adults, Tom and I were both looking for a way to serve God. We had been brought up with the “American Dream.” That Dream tells you that you can be anything you want to be. But that wasn’t our dream. We wanted our lives to be significant, to matter for God.

Now imagine the United States in the early 1970’s. There was a lot of social unrest over the Vietnam War and the Civil Rights Movement. Young people were looking for alternatives in drugs, sex, and religion. There was a revival among young people in America called the “Jesus Movement.”

In 1973, Tom and I both happened to be in Barcelona, Spain. Tom’s Navy ship stopped in the port, and I was studying at the University of Barcelona. We had not met one another yet. We were both recruited by a group from the Jesus Movement called “The Children of God.” We met each other only after we had joined the group. A year and a half later, we got married in Madrid. While in The Children of God, we lived in Spain, India, Pakistan, and Afghanistan.

TOM: While in this group we saw God provide for us in miraculous ways and people came to faith in Jesus through our evangelistic efforts. But there were also false teachings and harmful practices that got progressively worse. After 5 years, we left the group. We felt abused and broken both spiritually and emotionally.

We felt a strong feeling of failure after we realized how much The Children of God deceived us. We sometimes thought, “Jesus, can you still love me, even though I’ve been such a failure?” It took time for us to understand those experiences. But once again, God provided wonderful friends, counselors, and pastors to help us find our way.

We really wanted to go back overseas, but God was not in a hurry. He had so much to teach us. For the next 20 years, while we furthered our formal education, had our children and participated in healthy churches, God was teaching us about His grace. Isaiah 40 describes God as a shepherd who “gently leads those with young.” He gently led us and showed us his steadfast love through solid biblical teaching and in the ordinary rhythms of life and work.

We started seeing the Gospel in a new light. We saw that that the Gospel is not just the entryway into the Christian life. The Gospel is our daily food. We started seeing our sins of pride, judging others, complaining, speaking bad about others, and far worse things. We realized that even when we did good deeds, our motives were often mixed. We found the only remedy was preaching the Gospel to ourselves. We must remind ourselves of our sinful motives, words, and deeds; AND, we must also remember God’s never-failing grace and love for us. We learned what genuine, honest repentance looked like. In these ways, we experienced the joy and freedom that flows into our lives when we confess our sins and run to the arms of Jesus.

JANE: We still wanted to live cross-culturally and share the Good News with people who had never heard it before. But we weren’t trying to save the world anymore. We knew that only God could do that! But, we were so wrong before, so very deceived in the Children of God. Could we trust our ability to make wise decisions? We desperately needed God to direct our steps. Our church supported an organization that specialized in helping people see their brokenness and need for Christ. This organization valued people over programs and understood that God works through weak people just as much, if not more, than through strong people. We have happily served with that organization and grown in our faith for the past 27 years.

Jesus is our Shepherd and he leads us beside still waters; He restores our souls. He leads us in paths of righteousness for his name’s sake. He is faithful and good all the time!

And until we see him face to face, we will still need to repent of our fears and sins. Our hearts are sometimes tempted by fear or failure. We can be tempted to find our worth in what we do, rather than in what He has done for us.

In Revelation 3 Jesus said, 19 ”I warn and correct those I love. So be sincere, and turn away from your sins. 20 Here I am! I stand at the door and knock. If anyone hears my voice and opens the door, I will come in. I will eat with that person, and they will eat with me.”

It is a joyous thing to turn away from sin and welcome Jesus into our lives.

TOM: God reminds us in Ephesians 2:8-10: “For it is by grace you have been saved, through faith—and this is not from yourselves, it is the gift of God—not by works, so that no one can boast. For we are God’s handiwork, created in Christ Jesus to do good works, which God prepared in advance for us to do.”

What about you? How has God been working in your life? Do you need him to give you faith to believe? Do you need him to deliver you from the bondage of false teaching? Do you need to repent of finding your worth in what you do for God, instead of thanking him for Christ’s perfect righteousness given freely to those who trust in Him? Can you trust Him to work through you as you put your trust in Him?

When some religious people asked Jesus what was the work of God, Jesus answered: “The work of God is to believe in the one he sent.” That starts with believing he is who he said is: the Son of God who came to save sinners! And that believing continues to grow and deepen as we repent of our sins and trust him with every aspect of our lives. He is worthy!

The One Voice Care Ministry

The One Voice Care Ministry

Click here to learn more

The Lord created us to be in real, deep relationships with one another. We all need to know who we can talk to about our sin and our struggles. We need to weep and rejoice with our brothers and sisters, and help one another when life gets hard.

These kinds of deep relationships can be formed in many ways at OVF: On Sunday nights in the classroom, during dinner, and in worship. Life Groups are one of the best places to build deep friendships with a small number of people. We also connect with one another in women’s and men’s prayer meetings, and during annual retreats and picnics.

However, even with all these good activities, people can feel unknown, overlooked, forgotten, or alone. Our Care Ministry is based on biblical principles, with the goal of actively praying for the congregation, seeking the help and power of the Good Shepherd as He works among us.

The vision of the OVF Care Ministry is “to strengthen and encourage each other in the faith, through prayer and personal Christian relationships.” We want everyone in the church to be known, and also to know where they can turn when they need help.

Every member of One Voice is assigned to a care group. We also include anyone who has been regularly attending our church for three months or longer. Each group of 25-30 people is assigned to a Care Team. Each Care Team is led by an elder with other godly men and women who are OVF members. These leaders cannot meet all your needs, and they are not professional counselors or therapists. Prayer is the focus of their ministry.

Goals for the OVF Care Ministry:

  • Cover church members in prayer.
  • Help members feel seen, known, and connected to the leadership and others at OVF.
  • Monitor the congregation, to see who is disconnected, wandering from God, or hurting.
  • Provide you with someone you can call for help or prayer.
  • Direct you to other sources of help when necessary.

The Care Ministry does not replace Life Groups. If you are not in a Life Group now, please talk to us about that. Life Groups are the best place to give and receive help and encouragement.

Caring for the entire church is the work of the entire church. We all need a network of relationships as we face the challenges of life. Your Care Team leaders are one part of that network. We are here to pray for you, and who you can contact when you need help.

You can learn about the biblical basis for our Care Ministry by watching or reading this sermon.

If you have any questions, please ask one of the men or women on your Care Team! If you don’t know who your Care Team leaders are, contact our church administrator:
sooyeons.hanovfchurchonevoicefellowshiporgcom

बहुभाषी डॉक्सोलॉजी

Multilingual Doxology by OVF Worship Band

जब क्रिस ने पहली बार विभिन्न भाषाओं में डॉक्सोलॉजी गाने के बारे में अपना विचार साझा किया, तो मुझे संदेह हुआ। हमारी अंतर्राष्ट्रीय कलीसिया का उनकी सभी भाषाओं में एक साथ गायन का विचार स्वर्गीय लग रहा था। लेकिन, पुराने जमाने के डॉक्सोलॉजीके साथ ऐसा क्यों करें? इस विचार ने मेरी हिप्पी-ईसाई त्वचा को रेंग दिया। जब मैं अपने दादा-दादी के चर्चों में जाने वाला बच्चा था, तो मुझे कभी भी खड़े होकर बैठने की समझ नहीं थी। प्रतिक्रियात्मक रीडिंग नीरस आवाज़ों के समुद्र की तरह लग रहे थे जो उनके द्वारा पढ़े जा रहे शब्दों के बारे में कपटी लग रहे थे। तो एक आवाज जैसे चर्च में डॉक्सोलॉजी क्यों गाएं?

ठीक है, आप मेरे गालों से बहने वाले आँसुओं पर मेरे आश्चर्य की कल्पना कर सकते हैं क्योंकि मैंने इसे पहली बार पूजा टीम अभ्यास में गाना शुरू किया था। एंड्रयू की व्यवस्था चलती और सुंदर है। हमने अपनी भाषा में दो बार छंद को दोहराने से पहले अंग्रेजी में एक बार डॉक्सोलॉजी गाया: स्पेनिश, फ्रेंच, चीनी, कोरियाई, उर्दू, दारी, अम्हारिक और अंग्रेजी। अचानक, मैं गा भी नहीं सका! जैसे ही मेरे चेहरे से खुशी के आंसू छलक पड़े, मेरा गला बंद हो गया। एक स्वर से ईश्वर की स्तुति करने वाली कई भाषाओं की भव्य ध्वनि के लिए मुझे किसी भी चीज ने तैयार नहीं किया।

जैसे ही हमने इसे अगले सप्ताह पूजा में गाया, मैंने दुनिया भर से अपने प्रिय मित्रों के चेहरों को देखा। उनके भाव एकाग्रता से बदल गए क्योंकि उन्होंने अंग्रेजी गाया, खुशी के लिए जब उन्होंने उन भाषाओं में स्विच किया जो वे बोलते हुए बड़े हुए थे (जिसे हम उनके दिल की भाषा कहते हैं)। वह क्षण सचमुच स्वर्ग की झलक था। बहुत से गोत्रों और भाषाओं के लोग एक स्वर से, मन से गाते हुए, स्वर्ग में हमारे एक पिता की आराधना करते हैं।

मैं अपने प्यारे पति के पास वापस जाने के लिए नम्र और सम्मानित महसूस कर रहा था और शब्द कह रहा था, ”आप सही थे!”

पेश है Clément Tendo

Clément Tendo

Clément Tendo

मेरे लिए, वन वॉयस फेलोशिप ”दु-जमाइस-वू” है - ऐसा कुछ जो मैंने पहले नहीं देखा है। और फिर भी विभिन्न भाषाओं और शैलियों के गीतों में मेरी रुचि और पूजा में उनका उपयोग कैसे किया जा सकता है, इसके कारण मैं बेहद उत्साहित हूं। मेरा मानना है कि एक आत्मा से भरी चर्च हमारे प्रभु यीशु मसीह के असंबद्ध सुसमाचार के संदर्भ में सभी देशों तक पहुंचना है। एक आवाज यह दर्शाती है कि मसीह की कलीसिया को क्या कहा जाता है जब यह मेम्ने के विवाह भोज की तैयारी करती है, जहाँ हर गोत्र और भाषा के लोग एक साथ हमारे महान परमेश्वर की आराधना करेंगे (प्रकाशितवाक्य 19:6-10; 5:9-10)।

मैं बाइबिल पर विश्वास करने वाले घर में पला-बढ़ा हूं, कुछ ऐसा जो मैं केवल भगवान की कृपा के लिए करता हूं। फिर भी, जब मैं अपने जीवन को देखता हूं, तो मैं यह नहीं कहूंगा कि इस आशीर्वाद ने मुझे प्रलोभन और पाप से बचाया। जैसे-जैसे मैं विश्वास में बना रहता हूँ, मुझे एहसास होता है कि मेरे कितने पाप हैं - लेकिन यह भी कि मेरा उद्धारकर्ता यीशु मसीह कितना महान और शक्तिशाली है। मैं सफलता, चिंता, चिंता, संदेह और अनिश्चितता के प्रत्येक क्षण के लिए ईश्वर को धन्यवाद देता हूं। वे मुझे याद दिलाते हैं कि परमेश्वर वह ज्योति बना रहे जिसके द्वारा मैं सब ज्योतियों को देखता हूं (भजन संहिता 36:9)। जब मैं संघर्ष करता हूं, तो मेरे आराम और शरण के स्रोत प्रार्थना के माध्यम से भगवान की तलाश कर रहे हैं, प्रार्थनाओं का उन्होंने उत्तर दिया है, गायन और सुसमाचार संगीत बनाना, और भगवान के वचन का अध्ययन करना। घोर अन्धकार में मैं ने देखा है, कि प्रतिदिन और सब्र से परमेश्वर पर भरोसा रखने और अपनी समझ का सहारा न लेने के सिवा मेरे लिए और कोई आशा नहीं है (नीतिवचन 3:5-6)।

अफ्रीकी बाइबिल विश्वविद्यालय युगांडा में अपने अध्ययन के दौरान, मैंने अफ्रीका में चर्च की स्थिति को देखा और महसूस किया कि अधिकांश पादरी सुसमाचार के लिए भावुक और उत्साही हैं, लेकिन सत्य के वचन को सही तरीके से कैसे संभालना है, इसका बहुत कम प्रशिक्षण है (2 तीमुथियुस 2 :15)। मैंने जो अध्ययन किया था उसे सुसमाचार के इन सेवकों के साथ साझा करने की आवश्यकता महसूस की ताकि सुसमाचार की प्रगति के लिए ज्ञान और जुनून एक साथ काम कर सकें। एक व्यक्ति के रूप में जो जानता है कि भगवान अभी भी मुझे दिन-ब-दिन ढाल रहे हैं, मेरी प्रार्थना है कि भगवान मुझे अपने हाथों में एक उपकरण और एक दैनिक भिखारी बना दें जो अन्य भिखारियों को दिखाता है जहां वे जीवन की रोटी पा सकते हैं, शिक्षण, उपदेश के माध्यम से, और यहोवा की अगुवाई में गाता है। वेस्टमिंस्टर थियोलॉजिकल सेमिनरी में मेरे वर्तमान अध्ययन चुनौतीपूर्ण हैं लेकिन मुझे कई तरह से आकार और पवित्र कर रहे हैं। मैं पवित्र आत्मा की शक्ति के द्वारा, उस कार्य के कारण जो परमेश्वर मुझ में प्रतिदिन कर रहा है, भय और कांपते हुए अपने उद्धार को पूरा करने के लिए सुसज्जित किया जा रहा है (फिलिप्पियों 2:12-13)।

मेरे मास्टर ऑफ डिवाइनिटी डिग्री के लिए एक स्थानीय-चर्च इंटर्नशिप की आवश्यकता है, इसलिए मैंने प्रार्थना की कि भगवान मुझे एक चर्च खोजने में मदद करें जो मुझे वेस्टमिंस्टर में जो सीख रहा है उसे लागू करने में मेरी मदद करने के लिए। पास्टर क्रिस के प्यारे और विनम्र व्यक्ति के लिए ईश्वर को धन्यवाद, जिन्होंने मुझे एक देहाती और पूजा इंटर्न के रूप में वन वॉयस फेलोशिप का हिस्सा बनने के लिए बुलाया, जिसे मैं एक उत्तर की गई प्रार्थना मानता हूं। मैं आशा और प्रार्थना करता हूं कि जब हम एक दूसरे की सेवा करते हैं और एक स्वर में अपने परमेश्वर की आराधना करने के लिए एक साथ आते हैं (रोमियों 15:5-7), हम अपने प्रभु यीशु मसीह के ज्ञान और अनुग्रह में बढ़ते रहेंगे (2 पतरस 3:18) ) एक दूसरे की उन्नति के लिये, हमारे आनन्द के लिये, और सबसे बढ़कर परमेश्वर की महिमा के लिये (रोमियों 11:36; 1 कुरिन्थियों 10:31)।

ਪੇਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਕਾਸ਼ੀਫ ਅਤੇ ਸਾਨਾ ਨਾਲ

Introducing Kashif and Sana

ਕਾਸ਼ੀਫ, ਉਸਦੀ ਪਤਨੀ ਸਾਨਾ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਧੀ

ਅਸੀਂ ਦੋਵੇਂ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਤੋਂ ਹਾਂ. ਈਸਾਈ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਜੰਮੇ, ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਚਰਚ ਦੇ ਯੁਵਕ ਮੰਤਰਾਲੇ ਅਤੇ ਗਾਇਕੀ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਏ. ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਵਿਚ ਸਾਡੀ ਚਰਚ ਦੀਆਂ ਹਰ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਵਿਚ ਹਿੱਸਾ ਲੈਣਾ ਸਾਡੀ ਰੁਟੀਨ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਰੱਬ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਜੀਉਣਾ ਸਾਡੇ ਲਈ ਕਿੰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੈ. ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਦਸੰਬਰ 2019 ਵਿਚ ਅਮਰੀਕਾ ਚਲੇ ਗਏ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਈਸਾਈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਾਰੇ ਚਿੰਤਤ ਸੀ. ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਕਿਸੇ ਅਜਿਹੀ ਜਗ੍ਹਾ 'ਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹੋ ਜਿੱਥੇ ਤੁਸੀਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਇਹ ਡਰਾਉਣਾ ਹੈ. ਪਰ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਲਈ ਅਤੇ ਖ਼ਾਸਕਰ ਆਪਣੀ ਧੀ ਜੋਈ ਲਈ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕੀਤੀ.

ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਵਿਚ ਸਾਡਾ ਇਕ ਵਿਚਾਰ ਸੀ ਕਿ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿਚ ਲੋਕ ਰੱਬ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਦੂਰ ਹਨ ਅਤੇ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਚਰਚ ਜਾਂਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਿਰਫ ਬੁੱ peopleੇ ਲੋਕ ਦਿਖਾਈ ਦੇਣਗੇ, ਕਿਉਂਕਿ ਨੌਜਵਾਨ ਪੀੜ੍ਹੀ ਚਰਚ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ.
ਪਰ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਇੱਥੇ ਆਏ ਅਤੇ ਪਾਸਟਰ ਕ੍ਰਿਸ ਨੂੰ ਮਿਲੇ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਅਸੀਂ ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ. ਉਹ ਸਾਡਾ ਅਧਿਆਤਮਕ ਪਿਤਾ ਹੈ, ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਮਦਦਗਾਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮਸੀਹ ਸਾਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ. ਇਸ ਲਈ ਜਦੋਂ ਪਾਦਰੀ ਕ੍ਰਿਸ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਓਵੀਐਫ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ, ਅਸੀਂ ਬਹੁਤ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਹੋਏ. ਅਸੀਂ ਸੋਚਿਆ, “ਵਾਹ! ਅਜਿਹੀ ਜਗ੍ਹਾ 'ਤੇ ਆਪਣੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਚ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨੀ ਕਿੰਨੀ ਹੈਰਾਨੀ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਹੋਵੇਗੀ ਜਦੋਂ ਦੂਸਰੇ ਲੋਕ ਸਾਡੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਚ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਅਤੇ ਗਾਉਣ ਸੁਣਨਗੇ. ”

ਅਸੀਂ ਸੱਚਮੁੱਚ ਮਾਣ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਹਾਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਓਵੀਐਫ ਦਾ ਇੱਕ ਹਿੱਸਾ ਹਾਂ. ਤੁਸੀਂ ਕਿੱਥੇ ਹੋ ਇਸ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ ਕੋਈ ਅੰਤਰ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਲੋਕ ਸਾਡੀ ਗਵਾਹੀ ਸੁਣਦੇ ਹਨ, ਇਸ ਬਾਰੇ ਕਿ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਵਿਚ ਇਕ ਈਸਾਈ ਬਣਨਾ ਕਿੰਨਾ hardਖਾ ਹੈ. ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਇੱਥੇ ਇਕਸਾਰ ਹਾਂ. ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਬਾਈਬਲ ਨੇ ਕਿਹਾ ਹੈ, ਸਾਨੂੰ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਸਾਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ!

ਸਾਡੇ ਲੋਗੋ ਬਾਰੇ

One Voice Fellowship

ਕੋਈ ਵੀ ਚੰਗਾ ਲੋਗੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਉਸ ਸੰਗਠਨ ਬਾਰੇ ਕੁਝ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਜੋ ਇਸਦੀ ਪ੍ਰਤੀਨਿਧਤਾ ਕਰਦਾ ਹੈ. ਵਨ ਆਵਾਜ਼ ਦੇ ਲੋਗੋ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਇਹ ਤਿੰਨ ਵਿਚਾਰ ਹਨ: 

1) ਗਲੋਬਲ - ਸ਼ਕਲ ਸਾਨੂੰ ਧਰਤੀ ਦੀ ਯਾਦ ਦਿਵਾਉਂਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਸਮੂਹਾਂ, ਜਿੱਥੇ ਕਿਤੇ ਵੀ ਮਿਲਦੇ ਹਨ ਖੁਸ਼ਖਬਰੀ ਸਾਂਝੇ ਕਰਨ ਲਈ ਬੁਲਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ. 

“ਤੁਸੀਂ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਯਹੂਦਿਯਾ ਅਤੇ ਸਾਮਰਿਯਾ ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਗਵਾਹ ਹੋਵੋਗੇ, ਅਤੇ ਧਰਤੀ ਦੇ ਅੰਤ ਤੱਕ” (ਰਸੂ. 1: 8)

“ਯਿਸੂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਆਇਆ ਅਤੇ ਆਖਿਆ,“ ਸਵਰਗ ਅਤੇ ਧਰਤੀ ਦਾ ਸਾਰਾ ਅਧਿਕਾਰ ਮੈਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਜਾਓ ਅਤੇ ਚੇਲੇ ਬਣਾਓ ਸਾਰੇ ਨਸਲਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਿਤਾ, ਪੁੱਤਰ ਅਤੇ ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਦੇ ਨਾਮ ਵਿੱਚ ਬਪਤਿਸਮਾ ਦਿਓ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਭ ਗੱਲਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਨ ਦੀ ਸਿਖਾਓ ਜੋ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਹਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਵੇਖੋ, ਮੈਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਹਾਂ, ਜੁਗ ਦੇ ਅੰਤ ਤੱਕ। ” (ਮੱਤੀ 28: 18-20)

2) ਮਸੀਹ-ਕੇਂਦਰਤ - ਇੱਕ ਪ੍ਰਿਜ਼ਮ ਚਿੱਟੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਨੂੰ ਲਾਲ, ਸੰਤਰੀ, ਪੀਲਾ, ਹਰਾ, ਨੀਲਾ ਅਤੇ واletਲੇਟ ਵਿੱਚ ਵੰਡਦਾ ਹੈ. ਪ੍ਰਿਜ਼ਮ ਵਾਂਗ, ਭਾਸ਼ਾ ਅਤੇ ਸਭਿਆਚਾਰ ਅਕਸਰ ਮਸੀਹ ਦੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਵੰਡਦੇ ਹਨ. ਪਰ ਕਰਾਸ ਸਾਡੇ ਲੋਗੋ ਵਿਚ ਚਿੱਟਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਮਸੀਹ ਦਾ ਸਰੀਰ ਹਰ ਕਬੀਲੇ ਅਤੇ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਲੋਕ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਮੌਜੂਦ ਹਨ. ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਵਿਭਿੰਨ ਕਮਿ communityਨਿਟੀ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਸਰੀਰ ਦੀ ਪੂਰਨਤਾ ਦਾ ਵਧੇਰੇ ਅਨੁਭਵ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ. 

“ਮੇਰੀਆਂ ਹੋਰ ਭੇਡਾਂ ਹਨ ਜੋ ਇਸ ਇੱਜੜ ਦੀਆਂ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਮੈਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਲਿਆਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਹ ਮੇਰੀ ਅਵਾਜ਼ ਸੁਣਨਗੇ. ਸੋ ਇਕ ਇੱਜੜ ਹੋਵੇਗਾ, ਇਕ ਆਜੜੀ। ” (ਯੂਹੰਨਾ 10:16)

3) ਅੰਤਰ-ਸਭਿਆਚਾਰਕ - ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਚਰਚ ਬਣਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ ਬਹੁਸਭਿਆਚਾਰਕ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ. ਅੰਤਰ-ਸਭਿਆਚਾਰਕ ਇਕ ਕਦਮ ਅੱਗੇ ਹੈ ਅਤੇ ਇਕ ਆਵਾਜ਼ ਵਿਚ ਸਾਡਾ ਟੀਚਾ ਹੈ. ਵੇਖੋ ਕਿ ਰੰਗ ਕਿਵੇਂ ਬਦਲਦੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਉਹ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਦੇ ਹਨ? ਜਿਵੇਂ ਵਿਆਹ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਸਾਡਾ ਟੀਚਾ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਨਾਲ ਅਜਿਹੇ ਨੇੜਲੇ ਭਾਈਚਾਰੇ ਵਿੱਚ ਹੋਣਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਦੋਵੇਂ ਤਜ਼ਰਬੇ ਦੁਆਰਾ ਬਿਹਤਰ ਲਈ ਬਦਲ ਗਏ ਹਾਂ. 

“ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਜਿਸਦਾ ਸਭਿਆਚਾਰਕ ਗਠਨ ਸਾਡੇ ਨਾਲੋਂ ਵੱਖਰਾ ਹੈ, ਭਾਵੇਂ ਧਰਤੀ ਦੇ ਸਿਰੇ ਤੇ, ਅਗਲੀ ਘਾਟੀ ਵਿਚ, ਜਾਂ ਆਪਣੀ ਗਲੀ ਤੇ, ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਝਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ“ ਅੰਤਰ-ਸਭਿਆਚਾਰਕ "ਪਰਸਪਰ ਪ੍ਰਭਾਵ. ਅੰਤਰ-ਸਭਿਆਚਾਰਕ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਵਿਚਕਾਰ ਸਭਿਆਚਾਰ. ਅੰਤਰ-ਸਭਿਆਚਾਰਕ ਸਿਖਲਾਈ ਉਦੋਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਇਕ ਦੂਜੇ ਤੋਂ ਸਿੱਖਦੇ ਹਾਂ ਜਿਵੇਂ ਸਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਨਾਲ ਇਕ-ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਭਾਂਪਦੀ ਹੈ. (ਈਸਾਈ ਅਤੇ ਸਭਿਆਚਾਰਕ ਅੰਤਰ, ਸਮਿੱਥ ਅਤੇ ਡਾਇਕਸਟਰਾ-ਪ੍ਰਯੂਮ, 15.)

ਪਿਆਰ ਲਚਕਦਾਰ ਹੈ

ਪਿਆਰ ਲਚਕਦਾਰ ਹੈ

ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸਮੂਹਾਂ ਨੂੰ ਸੱਚਮੁੱਚ ਕਮਿ communityਨਿਟੀ ਵਿਚ ਇਕੱਠੇ ਰਹਿਣ ਅਤੇ ਪੂਜਾ ਕਰਨ ਲਈ, ਸਾਨੂੰ ਬਦਲਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਰਹਿਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ.

ਇਕ ਆਵਾਜ਼ ਫੈਲੋਸ਼ਿਪ ਇਕ ਕਮਿ communityਨਿਟੀ ਹੈ ਜੋ ਵਿਭਿੰਨ ਲੋਕਾਂ ਵਿਚ ਏਕਤਾ ਦਾ ਜਸ਼ਨ ਮਨਾਉਂਦੀ ਹੈ. ਅਸੀਂ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਹਰ ਕੋਨੇ ਤੋਂ ਹਾਂ, ਇਸ ਲਈ ਅਸੀਂ ਸੋਚਦੇ ਹਾਂ, ਗਾਉਂਦੇ ਹਾਂ, ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਖਾਦੇ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਵੱਖੋ ਵੱਖਰੇ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ. ਮਨੁੱਖੀ ਅਨੁਭਵ ਦੀ ਇਹ ਕਿਸਮ ਵੱਖਰੀ ਹੈ ਅਤੇ ਰੱਬ ਦੇ ਡਿਜ਼ਾਇਨ ਦਾ ਹਿੱਸਾ. ਪਰ ਇਹ ਅਕਸਰ ਵੰਡ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦਾ ਹੈ. ਜਦੋਂ ਮਨੁੱਖੀ ਅੰਤਰ ਮਤਭੇਦ ਪੈਦਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਕੀ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ? ਆਰ. ਰੂਜ਼ਵੈਲਟ ਥਾਮਸ, ਜੂਨੀਅਰ ਆਪਣੀ ਕਿਤਾਬ ਵਿਚ ਇਕ ਮਦਦਗਾਰ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਲਈ ਇੱਕ ਘਰ ਬਣਾਉਣਾ.

ਇੱਕ ਜਿਰਾਫ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਲਈ ਇੱਕ ਵਧੀਆ ਘਰ ਬਣਾਇਆ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉੱਚੀਆਂ ਛੱਤ, ਉੱਚੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਅਤੇ ਤੰਗ ਹਾਲਵੇਸ ਸਨ. ਇਕ ਦਿਨ ਆਪਣੀ ਲੱਕੜ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਵਿਚ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਸਮੇਂ, ਜਿਰਾਫ ਨੇ ਇਕ ਹਾਥੀ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਜਿਸ ਨੂੰ ਉਹ ਜਾਣਦਾ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੱਚੇ ਇਕੱਠੇ ਸਕੂਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ. ਜਿਰਾਫ ਨੇ ਹਾਥੀ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਲੱਕੜ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਦੇਖਣ ਲਈ ਬੁਲਾਉਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲੱਕੜ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦਾ ਸ਼ੌਕ ਸੀ।

ਹਾਥੀ ਨੇ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰ ਲਿਆ. ਪਰ, ਜਿਉਂ ਹੀ ਉਹ ਜਿਰਾਫ ਦੇ ਘਰ ਦਾਖਲ ਹੋਇਆ, ਤਾਂ ਹਾਥੀ ਨੇ ਚੀਜ਼ਾਂ ਤੋੜਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ. ਉਸ ਦੇ ਭਾਰ ਹੇਠਾਂ ਪੌੜੀਆਂ ਫੁੱਟ ਗਈਆਂ. ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਅਤੇ ਕੰਧਾਂ umਹਿ ਗਈਆਂ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਇੰਨਾ ਵੱਡਾ ਸੀ.

ਜਿਰਾਫ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਕੇ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਵੇਖਿਆ! ਫਿਰ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ, “ਮੈਂ ਸਮੱਸਿਆ ਵੇਖ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਬਹੁਤ ਸੌੜਾ ਹੈ. ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਛੋਟੇ ਬਣਾਉਣਾ ਹੈ. ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਕੁਝ ਐਰੋਬਿਕਸ ਦੀਆਂ ਕਲਾਸਾਂ ਲੈਂਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਕਾਰ ਵਿਚ ਪਾ ਸਕਦੇ ਹਾਂ. ”

“ਸ਼ਾਇਦ,” ਹਾਥੀ ਨੇ ਬਿਨਾਂ ਸੋਚੇ ਸਮਝੇ ਵੇਖਿਆ।

"ਅਤੇ ਪੌੜੀਆਂ ਤੁਹਾਡੇ ਭਾਰ ਚੁੱਕਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹਨ," ਜਿਰਾਫ ਜਾਰੀ ਰਿਹਾ. “ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਬੈਲੇ ਕਲਾਸਾਂ 'ਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡਾ ਭਾਰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ। ਮੈਨੂੰ ਸੱਚਮੁੱਚ ਉਮੀਦ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਕਰੋਗੇ. ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਥੇ ਰੱਖਣਾ ਪਸੰਦ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ”

“ਸ਼ਾਇਦ,” ਹਾਥੀ ਨੇ ਕਿਹਾ। “ਪਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸੱਚ ਦੱਸਣ ਲਈ, ਮੈਨੂੰ ਪੱਕਾ ਯਕੀਨ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਜਿਰਾਫ ਲਈ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਘਰ ਇਕ ਹਾਥੀ ਲਈ ਸੱਚਮੁੱਚ ਕੰਮ ਕਰੇਗਾ, ਨਾ ਕਿ ਉਦੋਂ ਤਕ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਵੱਡਾ ਬਦਲਾਅ ਨਾ ਹੋਵੇ।”

ਸ੍ਰੀ ਥੌਮਸ ਆਪਣੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਸਮਝਾਉਂਦੇ ਹਨ: “ਜ਼ਿਰਾਫ ਕੰਟਰੋਲ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਹਨ. ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ, ਜਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪੁਰਖਿਆਂ ਨੇ ਘਰ ਬਣਾਇਆ ਸੀ. ਉਹ ਨੀਤੀਆਂ ਅਤੇ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆਵਾਂ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ... ਅਤੇ ਸਫਲਤਾ ਦੇ ਅਣ-ਲਿਖਤ ਨਿਯਮਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣਦੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਣਾਇਆ ਹੈ ... ਹਾਥੀ ਨੂੰ ਨਿੱਘਾ ਸੱਦਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਵਾਗਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਉਹ ਬਾਹਰਲਾ ਹੈ. ਹਾਥੀ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਵਿਚ ਰੱਖਦਿਆਂ ਘਰ ਨਹੀਂ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ. ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੇ ਘਰ ਵਿਚ ਜਾਣ ਲਈ, ਹਾਥੀ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਮਤਭੇਦਾਂ ਨੂੰ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਤੇ ਛੱਡ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ. ”

बहुत बार, हमारे चर्च हाथियों (नवागंतुक जो बहुसंख्यक संस्कृति से नहीं हैं) के साथ ऐसा व्यवहार करते हैं। हमें बहुत खुशी है कि वे मिलने आए हैं। लेकिन जब वे सहज होने की कोशिश करते हैं, समुदाय में बसने के लिए, वे सीखते हैं कि उनसे बदलाव की उम्मीद की जाती है। कहानी में, हाथी परिवर्तन का पूरा बोझ उठाने का विरोध करता है। वह सोचता है कि शायद जिराफ के घर में कुछ बदलाव करने चाहिए।

ਇਕ ਆਵਾਜ਼ ਫੈਲੋਸ਼ਿਪ ਦੇ ਕੇਂਦਰੀ ਮੁੱਲਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਅਨੁਕੂਲ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਕਰਨ ਲਈ ਲਚਕੀਲੇ ਬਣਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹਾਂ. ਕਈ ਵਾਰ ਅਸੀਂ ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਵਿਚ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਪਰ ਅਸੀਂ ਅਕਸਰ ਦੂਜੀ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਵਿਚ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ. ਕਈ ਵਾਰ ਇਕੱਲਾ ਵਿਅਕਤੀ ਉੱਚੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਅਸੀਂ ਅਕਸਰ ਇੱਕੋ ਸਮੇਂ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ - ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਲਈ ਵਧੇਰੇ ਆਰਾਮਦਾਇਕ ਹੈ. ਕਈ ਵਾਰ ਅਸੀਂ ਭਜਨ ਗਾਉਂਦੇ ਹਾਂ ਜੋ ਸਾਡੀ ਕਮਿ communityਨਿਟੀ ਦੇ ਹਿੱਸਿਆਂ ਲਈ ਜਾਣੂ ਅਤੇ ਸਾਰਥਕ ਹਨ. ਪਰ ਅਸੀਂ ਵੱਖੋ ਵੱਖਰੀਆਂ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਵਿੱਚ, ਨਵੇਂ ਗਾਣੇ ਵੀ ਗਾਉਂਦੇ ਹਾਂ, ਸ਼ਾਇਦ ਇੱਕ ਟੈਂਪੋ ਨਾਲ ਜੋ ਅਣਜਾਣ ਹੈ. ਅਸੀਂ ਇਹ ਚੀਜ਼ਾਂ ਇਸ ਲਈ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਅਸੀਂ ਇਕ ਦੂਜੇ ਤੋਂ ਸਿੱਖਦੇ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਇਕੱਠੇ ਹੋਰ ਵੀ ਸੰਪੂਰਨ ਹਾਂ!

ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਕਿਰਪਾ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰੋਗੇ? ਅਸੀਂ “ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਨਾਲ ਏਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਿਲਦੇ ਰਹਿਣ ਲਈ” ਸਖ਼ਤ ਪਰ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ (ਰੋਮੀਆਂ 15: 5) ਕਿ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚ ਮਸੀਹ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਅਤੇ ਸ਼ਕਤੀ ਦੁਆਰਾ ਹੀ ਇਸ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ।

PA