fbpx

Tom & Jane Wills’ Testimony

TOM: We are grateful for the opportunity to share how faithful God has been to us. We are also thankful to be part of what God is doing here at One Voice. Some of you know that before coming to OVF in April 2023, we lived 10 years in North Africa. Before that we were in southern Spain for 15 years. We had the privilege of sharing the Good News of Jesus and serving the growing church in those places. We had to learn languages and adapt to new cultures, like many of you do. But we saw God provide people in every place — brothers and sisters in Christ — who welcomed us and helped us integrate into our new lives.

JANE: One of the hardest things was watching our children suffer, especially in our first year in Spain. Our son, John, said: “I don’t fit in here! I can’t speak Spanish. I’m too tall and too blond. They’re Catholic and we’re Evangelicals. I just want to be a normal American kid!” Our children often felt like outsiders and they missed our family back home. But God was faithful in providing good teachers and friends. Now our sons say about themselves: “parts made in the USA, assembled in Spain.”

All of our children are adults now, and the experience of living overseas greatly influenced them. Julia is a bi-lingual lawyer who lives in Arlington. She is married to a Bolivian man and they have 3 children. John works for a multinational energy company in Santiago, Chile and is married to a Chilean woman. They will be moving to this area next month. Our youngest, Tim, is a medical doctor with a heart to serve God in needy areas of the world. He just moved to DC this summer for further training at the National Children’s Hospital. In the past 25 years we have never lived in the same place.

So it will be a HUGE blessing to have all 3 of our children close by so that we can do life together in-person! This November, they will help us celebrate our 50th wedding anniversary!

A few years ago, while in North Africa, we started thinking about moving back to the US. We wanted to integrate into a new church community and get involved in ministry while we were still young enough. Then my mother had a stroke and needed fulltime care. So we moved back to my family’s home in McLean to help take care of her. One Voice was just the kind of church and ministry we had prayed for! Being part of the life of this community has made our adjustment to life back in the United States much easier than we had feared. We had wondered how we would fit into a homogeneous American church after starting and supporting multicultural churches overseas for 25 years? God again showed his faithfulness to us by bringing us here to One Voice Fellowship and made you our church family.

TOM: So that accounts for the past 25 years. But like we said, we are about to complete 50 years of marriage! Our journey has not been ordinary. It has taken some very unusual twists and turns. But Jesus, the author and perfecter of our faith, has been at work in us.

I grew up on a farm in the far northern part of Michigan, the 7th of 10 children. My father died when I was 11 and I remember the shock and crying out to God: “God, you’ve taken my daddy. Would you please be my Daddy?” Someone who knew my father showed me the love of God by taking me to a weekly Christian club for young boys, where I memorized many Bible verses. At Summer Bible camp my cabin counselor led me in saying the Sinner’s prayer to receive Jesus into my heart. I said the words, but I didn’t really understand what it meant to follow Jesus.

10 years later, I was in the Navy and very confused about life. One day a young evangelist on a beach in France challenged me to serve Jesus with my life. After I had proudly quoted many Bible verses to her, she said, “You know so much about Jesus. Why aren’t you living for him?!”

Her challenge rocked my world. I could quote the Bible verses, but did I believe them? I realized I wanted to believe, but I didn’t know how. I cried out to God for help. I asked Him to give me the faith to believe. He was my only hope. He answered my prayer and changed my life that night. I began reading the Bible every free moment I had. I got involved with a Christian ministry called the Navigators. I learned how to memorize Scripture, share the gospel, and lead Bible studies with the men on my ship. I believed God wanted to use me to preach the gospel, so I made plans to go to Bible college after the Navy.

JANE: I grew up right here in northern Virginia. My father was Catholic, but my mother didn’t believe in God. When I was 5, I developed juvenile arthritis. It is a painful condition that flared up every spring and put me in a wheelchair. One time, when I was in pain, I asked my father why God let me suffer. He wisely told me that it was so that I would be able to understand and help others who suffered. That gave me hope.

When I was 8, I understood that Jesus died for my sins, and I promised to serve him with my life. Singing became a way for me to express my faith and my ideas. I taught myself to play the guitar and joined a music group at church. I wanted to serve God with my talents and energy, but I didn’t really know the gospel. The gospel isn’t about what you and I can do for God, but what He has done for us!

When I was 17, God showed me that I needed to surrender all my plans and let Him direct my life. After months of spiritual struggle, I finally let go of the things I was holding on to for my identity and sense of worth. I asked him to fill me with his Holy Spirit. I began to read the Bible and God’s Word came alive to me!

As young adults, Tom and I were both looking for a way to serve God. We had been brought up with the “American Dream.” That Dream tells you that you can be anything you want to be. But that wasn’t our dream. We wanted our lives to be significant, to matter for God.

Now imagine the United States in the early 1970’s. There was a lot of social unrest over the Vietnam War and the Civil Rights Movement. Young people were looking for alternatives in drugs, sex, and religion. There was a revival among young people in America called the “Jesus Movement.”

In 1973, Tom and I both happened to be in Barcelona, Spain. Tom’s Navy ship stopped in the port, and I was studying at the University of Barcelona. We had not met one another yet. We were both recruited by a group from the Jesus Movement called “The Children of God.” We met each other only after we had joined the group. A year and a half later, we got married in Madrid. While in The Children of God, we lived in Spain, India, Pakistan, and Afghanistan.

TOM: While in this group we saw God provide for us in miraculous ways and people came to faith in Jesus through our evangelistic efforts. But there were also false teachings and harmful practices that got progressively worse. After 5 years, we left the group. We felt abused and broken both spiritually and emotionally.

We felt a strong feeling of failure after we realized how much The Children of God deceived us. We sometimes thought, “Jesus, can you still love me, even though I’ve been such a failure?” It took time for us to understand those experiences. But once again, God provided wonderful friends, counselors, and pastors to help us find our way.

We really wanted to go back overseas, but God was not in a hurry. He had so much to teach us. For the next 20 years, while we furthered our formal education, had our children and participated in healthy churches, God was teaching us about His grace. Isaiah 40 describes God as a shepherd who “gently leads those with young.” He gently led us and showed us his steadfast love through solid biblical teaching and in the ordinary rhythms of life and work.

We started seeing the Gospel in a new light. We saw that that the Gospel is not just the entryway into the Christian life. The Gospel is our daily food. We started seeing our sins of pride, judging others, complaining, speaking bad about others, and far worse things. We realized that even when we did good deeds, our motives were often mixed. We found the only remedy was preaching the Gospel to ourselves. We must remind ourselves of our sinful motives, words, and deeds; AND, we must also remember God’s never-failing grace and love for us. We learned what genuine, honest repentance looked like. In these ways, we experienced the joy and freedom that flows into our lives when we confess our sins and run to the arms of Jesus.

JANE: We still wanted to live cross-culturally and share the Good News with people who had never heard it before. But we weren’t trying to save the world anymore. We knew that only God could do that! But, we were so wrong before, so very deceived in the Children of God. Could we trust our ability to make wise decisions? We desperately needed God to direct our steps. Our church supported an organization that specialized in helping people see their brokenness and need for Christ. This organization valued people over programs and understood that God works through weak people just as much, if not more, than through strong people. We have happily served with that organization and grown in our faith for the past 27 years.

Jesus is our Shepherd and he leads us beside still waters; He restores our souls. He leads us in paths of righteousness for his name’s sake. He is faithful and good all the time!

And until we see him face to face, we will still need to repent of our fears and sins. Our hearts are sometimes tempted by fear or failure. We can be tempted to find our worth in what we do, rather than in what He has done for us.

In Revelation 3 Jesus said, 19 ”I warn and correct those I love. So be sincere, and turn away from your sins. 20 Here I am! I stand at the door and knock. If anyone hears my voice and opens the door, I will come in. I will eat with that person, and they will eat with me.”

It is a joyous thing to turn away from sin and welcome Jesus into our lives.

TOM: God reminds us in Ephesians 2:8-10: “For it is by grace you have been saved, through faith—and this is not from yourselves, it is the gift of God—not by works, so that no one can boast. For we are God’s handiwork, created in Christ Jesus to do good works, which God prepared in advance for us to do.”

What about you? How has God been working in your life? Do you need him to give you faith to believe? Do you need him to deliver you from the bondage of false teaching? Do you need to repent of finding your worth in what you do for God, instead of thanking him for Christ’s perfect righteousness given freely to those who trust in Him? Can you trust Him to work through you as you put your trust in Him?

When some religious people asked Jesus what was the work of God, Jesus answered: “The work of God is to believe in the one he sent.” That starts with believing he is who he said is: the Son of God who came to save sinners! And that believing continues to grow and deepen as we repent of our sins and trust him with every aspect of our lives. He is worthy!

The One Voice Care Ministry

The One Voice Care Ministry

Click here to learn more

The Lord created us to be in real, deep relationships with one another. We all need to know who we can talk to about our sin and our struggles. We need to weep and rejoice with our brothers and sisters, and help one another when life gets hard.

These kinds of deep relationships can be formed in many ways at OVF: On Sunday nights in the classroom, during dinner, and in worship. Life Groups are one of the best places to build deep friendships with a small number of people. We also connect with one another in women’s and men’s prayer meetings, and during annual retreats and picnics.

However, even with all these good activities, people can feel unknown, overlooked, forgotten, or alone. Our Care Ministry is based on biblical principles, with the goal of actively praying for the congregation, seeking the help and power of the Good Shepherd as He works among us.

The vision of the OVF Care Ministry is “to strengthen and encourage each other in the faith, through prayer and personal Christian relationships.” We want everyone in the church to be known, and also to know where they can turn when they need help.

Every member of One Voice is assigned to a care group. We also include anyone who has been regularly attending our church for three months or longer. Each group of 25-30 people is assigned to a Care Team. Each Care Team is led by an elder with other godly men and women who are OVF members. These leaders cannot meet all your needs, and they are not professional counselors or therapists. Prayer is the focus of their ministry.

Goals for the OVF Care Ministry:

  • Cover church members in prayer.
  • Help members feel seen, known, and connected to the leadership and others at OVF.
  • Monitor the congregation, to see who is disconnected, wandering from God, or hurting.
  • Provide you with someone you can call for help or prayer.
  • Direct you to other sources of help when necessary.

The Care Ministry does not replace Life Groups. If you are not in a Life Group now, please talk to us about that. Life Groups are the best place to give and receive help and encouragement.

Caring for the entire church is the work of the entire church. We all need a network of relationships as we face the challenges of life. Your Care Team leaders are one part of that network. We are here to pray for you, and who you can contact when you need help.

You can learn about the biblical basis for our Care Ministry by watching or reading this sermon.

If you have any questions, please ask one of the men or women on your Care Team! If you don’t know who your Care Team leaders are, contact our church administrator:
sooyeons.hanovfchurchonevoicefellowshiporgcom

كۆپ تىللىق Doxology

Multilingual Doxology by OVF Worship Band

كىرىس تۇنجى قېتىم ئوخشىمىغان تىللاردا Doxology نى ئېيتىش ھەققىدىكى كۆز قارىشىنى ئوتتۇرىغا قويغاندا ، مەن گۇمانلاندىم. خەلقئارالىق جامائەتچىلىكىمىزنىڭ بارلىق تىللىرىدا بىرلا ۋاقىتتا ناخشا ئېيتىش خىيالى جەننەتكە ئوخشايتتى. ئەمما ، نېمىشقا ئۇنى كونا ئۇسۇلدىكى Doxologyبىلەن قىلىدۇ؟ بۇ خىيال مېنىڭ ھىپپى-خىرىستىيان تېرىلىرىمنى ئۆمىلەپ قويدى. مەن كىچىك ۋاقتىمدا بوۋا-مومىلىرىمنىڭ چېركاۋ چېركاۋلىرىنى زىيارەت قىلغىنىمدا ، ئورنىدىن تۇرۇپ ئولتۇرۇشنى ئەزەلدىن چۈشەنمەيتتىم. ئىنكاسچان ئوقۇشلار ئۇلار ئوقۇۋاتقان سۆزلەرگە سەمىمىي بولمىغاندەك يەككە ئاۋاز دېڭىزىغا ئوخشايتتى. ئۇنداقتا نېمىشقا بىر ئاۋازغا ئوخشاش چېركاۋدا Doxology نى ئېيتىدۇ؟

ياخشى ، مەن ئىبادەت ئەترىتىنىڭ مەشىقىدە تۇنجى قېتىم ناخشا ئېيتىشقا باشلىغاندا مەڭزىمدىن ياش ئاققاندىكى ھەيرانلىقىمنى تەسەۋۋۇر قىلالايسىز. ئاندرېۋنىڭ ئورۇنلاشتۇرۇشى كىشىنى تەسىرلەندۈرىدۇ ۋە چىرايلىق قىلىدۇ. بىز ئىسپانچە ، فىرانسۇزچە ، خەنزۇچە ، چاۋشيەنچە ، ئوردۇچە ، دارى ، ئامخارىك ۋە ئىنگلىز تىلىدا ئىككى قېتىم تەكرارلاشتىن بۇرۇن ، Doxology ئىنگلىز تىلىدا بىر قېتىم ئېيتتۇق. تۇيۇقسىز ، ھەتتا ناخشا ئېيتالمىدىم! يۈزۈمدىن خۇشاللىق ياشلىرى ئېقىۋاتقاندا كېكىردەكلىرىم ئېتىلىپ قالدى. خۇدانى مەدھىيىلەيدىغان نۇرغۇن تىللارنىڭ ئېسىل ئاۋازى ئۈچۈن ھېچ نەرسە مېنى تەييارلىمىدى.

كېيىنكى ھەپتە ئۇنى ئىبادەتتە ئېيتقىنىمىزدا دۇنيانىڭ ھەرقايسى جايلىرىدىكى قەدىردان دوستلىرىمنىڭ چىرايىغا قارىدىم. ئۇلار ئىنگلىزچە ناخشا ئېيتقىنىدا ئۇلارنىڭ ئىپادىلىنىشى زېھنىنى مەركەزلەشتۈرۈشتىن ئۆزگىرىپ ، ئۇلار چوڭ بولغان تىللارغا (بىز ئۇلارنىڭ يۈرەك تىلى دەپ ئاتايمىز) غا ئالماشتۇرغاندا خۇشاللىناتتى. بۇ دەقىقە ھەقىقەتەن جەننەتنىڭ بىر كۆز قارىشى ئىدى. نۇرغۇن قەبىلىلەر ۋە تىللاردىكى كىشىلەر بىر ئاۋاز بىلەن ، يۈرەك بىلەن ناخشا ئېيتىپ ، جەننەتتىكى بىر ئاتىمىزغا چوقۇنىدۇ.

سۆيۈملۈك ئېرىمنىڭ يېنىغا قايتىپ «توغرا ئېيتتىڭىز!» دېگەن سۆزنى دەپ كەمتەرلىك ۋە شەرەپ ھېس قىلدىم.

Clément Tendo نى تونۇشتۇرۇش

Clément Tendo

Clément Tendo

ماڭا نىسبەتەن ، بىر ئاۋاز ھەمراھى «du-jamais-vu» - مەن ئىلگىرى كۆرۈپ باقمىغان. ۋەھالەنكى ، مەن ئوخشىمىغان تىل ۋە ژانىردىكى ناخشىلارغا قىزىقىدىغانلىقىم ۋە ئۇلارنىڭ ئىبادەتتە قانداق ئىشلىتىلىدىغانلىقى سەۋەبىدىن ئىنتايىن ھاياجانلاندىم. مەن روھقا تولغان چېركاۋنىڭ رەببىمىز ئەيسا مەسىھنىڭ مۇرەسسە قىلىنمىغان خۇش خەۋىرى بىلەن بارلىق مىللەتلەرگە ئۆز مۇھىتىدا يەتكۈزىدىغانلىقىغا ئىشىنىمەن. بىر ئاۋاز مەسىھ چېركاۋىنىڭ قوزىنىڭ توي زىياپىتىگە تەييارلىق قىلىۋاتقاندا قانداق چاقىرىلىدىغانلىقىغا ۋەكىللىك قىلىدۇ ، بۇ يەردە ھەر قەبىلە ۋە تىلدىكى كىشىلەر ئۇلۇغ خۇدايىمىزغا دۇئا-تىلاۋەت قىلىدۇ (ۋەھىيلەر 19: 6-10 ؛ 5: 9-10) .

مەن ئىنجىلغا ئىشىنىدىغان ئۆيدە چوڭ بولدۇم ، بۇ ئىشنى مەن پەقەت ئاللاھنىڭ رەھمىتى دەپ تەسۋىرلەيمەن. شۇنداقتىمۇ ، ھاياتىمغا قارىغىنىمدا ، بۇ بەخت مېنى ئېزىقتۇرۇش ۋە گۇناھتىن ساقلاپ قالدى دېمەيمەن. ئېتىقادىمنى داۋاملاشتۇرغىنىمدا ، گۇناھلىرىمنىڭ قانچىلىك ئىكەنلىكىنى ، شۇنداقلا نىجاتكارىم ئەيسا مەسىھنىڭ نەقەدەر ئۇلۇغ ۋە قۇدرەتلىك ئىكەنلىكىنى ھېس قىلدىم. مەن مۇۋەپپەقىيەت قازانغان ھەر بىر دەقىقە ، تەشۋىش ، ئەندىشە ، گۇمان ۋە ئېنىقسىزلىق ئۈچۈن خۇداغا رەھمەت ئېيتىمەن. ئۇلار ماڭا بارلىق نۇرلارنى كۆرىدىغان نۇر بولۇشى كېرەكلىكىنى ماڭا ئەسكەرتىدۇ (زەبۇر 36: 9). مەن كۈرەش قىلغىنىمدا ، مېنىڭ تەسەللى ۋە پاناھلىنىش مەنبەلىرىم دۇئا ئارقىلىق خۇدانى ئىزدەۋاتىدۇ ، ئۇ ئىجابەت قىلغان دۇئالارنى ئەسلەيدۇ ، ناخشا ئېيتىدۇ ۋە خۇش خەۋەر مۇزىكىسى قىلىدۇ ۋە خۇدانىڭ سۆزىنى ئۆگىنىدۇ. چوڭقۇر قاراڭغۇلۇقتا مەن ھەر كۈنى ۋە سەۋرچانلىق بىلەن خۇداغا ئىشىنىش ۋە ئۆزۈمنىڭ چۈشەنچىسىگە تايانماسلىقتىن باشقا مەندە باشقا ئۈمىدنىڭ يوقلىقىنى كۆردۈم (ماقال-تەمسىل 3: 5-6).

مەن ئۇگاندا ئافرىقا ئىنجىل ئۇنىۋېرسىتېتىدا ئوقۇۋاتقان چېغىمدا ، ئافرىقىدىكى چېركاۋنىڭ ئەھۋالىغا قاراپ ، نۇرغۇن پادىچىلارنىڭ خۇش خەۋەرگە ھەۋەس قىلىدىغانلىقى ۋە قىزغىنلىقىنى ھېس قىلدىم ، ئەمما ھەقىقەت سۆزىنى قانداق بىر تەرەپ قىلىش توغرىسىدا ئازراق مەشىق يوق (2 تىموتىي 2) : 15). مەن ئۆگەنگەنلىرىمنى خۇش خەۋەرنىڭ بۇ مىنىستىرلىرى بىلەن ئورتاقلىشىشنىڭ لازىملىقىنى ھېس قىلدىم ، شۇنداق بولغاندا بىلىم ۋە قىزغىنلىق بىرلىكتە خۇش خەۋەرنى ئىلگىرى سۈرۈش ئۈچۈن ھەمكارلىشىدۇ. تەڭرىنىڭ مېنى كۈندىن-كۈنگە قېلىپ قىلىۋاتقانلىقىنى تونۇپ يەتكەن كىشى بولۇش سۈپىتىم بىلەن ، مېنىڭ دۇئايىم شۇكى ، خۇدا مېنى ئۆز قولىدا بىر ئەسۋابقا ئايلاندۇرىدۇ ۋە كۈندىلىك تىلەمچى بولۇپ ، ئۇ باشقا تىلەمچىلەرگە ھاياتلىق نېنىنى تاپقىلى بولىدىغانلىقىنى كۆرسىتىپ بېرىدۇ. رەببىمىز يېتەكلىگەندەك ناخشا ئېيتىش. مېنىڭ ھازىرقى ۋېستمىنىستېر ئىلاھىيەت سېمىنارىيىدىكى تەتقىقاتىم قىيىن ، ئەمما مېنى نۇرغۇن جەھەتتىن شەكىللەندۈرىدۇ ۋە مۇقەددەس قىلماقتا. مەن مۇقەددەس روھنىڭ كۈچ-قۇدرىتى بىلەن ، خۇدانىڭ مەندە قىلىۋاتقان خىزمىتى سەۋەبىدىن قورقۇنچ ۋە تىترەش ئارقىلىق نىجاتلىقىمنى ئىشقا ئاشۇرۇش ئۈچۈن تەييارلىق قىلىۋاتىمەن (فىلىپىلىكلەر 2: 12-13).

مېنىڭ ئىلاھىي ماگىستىرلىق ئۇنۋانى ئۈچۈن يەرلىك چېركاۋ پراكتىكا قىلىشى تەلەپ قىلىنىدۇ ، شۇڭا مەن خۇدادىن ۋېستمىنىستېردا ئۆگەنگەنلىرىمنى قوللىنىش ئارقىلىق ئۆسۈپ يېتىلىشىمگە ياردەم قىلىدىغان چېركاۋ تېپىشىمغا ياردەم قىلىشىنى تىلىدىم. پوپ كىرىسنىڭ سۆيۈملۈك ۋە كەمتەرلىك كىشىلىرى ئۈچۈن خۇداغا شۈكۈر ، ئۇ مېنى چارۋىچى ۋە دۇئا-تىلاۋەت پراكتىكانتلىرى قاتارىدا بىر ئاۋاز جەمئىيىتىنىڭ بىر ئەزاسى بولۇشقا چاقىردى ، مەن بۇنى ئىجابەت دۇئا دەپ قارايمەن. مەن بىر-بىرىمىزگە خىزمەت قىلىپ ، بىر ئاۋازدا بىر يەرگە جەم بولۇپ ، خۇدايىمىزغا دۇئا-تىلاۋەت قىلساق ، رەببىمىز ئەيسا مەسىھنىڭ بىلىمى ۋە شەپقىتىدە داۋاملىق تەرەققىي قىلىشىمىزنى ئۈمىد قىلىمەن ۋە دۇئا قىلىمەن (2 پېترۇس 3: 18) ) بىر-بىرىمىزنى مۇستەھكەملەش ، خۇشاللىقىمىز ۋە ھەممىدىن مۇھىمى خۇدانىڭ شان-شەرىپى ئۈچۈن (رىملىقلار 11: 36 ؛ 1 كورىنتلىقلار 10: 31).

Kashif & Sana نى تونۇشتۇرۇش

Introducing Kashif and Sana

كاشىف ، ئايالى سانا ۋە ئۇلارنىڭ قىزى

ھەر ئىككىمىز پاكىستانلىق. خىرىستىيان ئائىلىلىرىدە تۇغۇلغان ، چېركاۋىمىزنىڭ ياشلار ئىشلىرى ۋە خور ئۆمىكىگە ئىنتايىن قاتناشتۇق. پاكىستاندا ھەر بىر چېركاۋ پائالىيىتىگە قاتنىشىش بىزنىڭ دائىملىق ئادىتىمىز ئىدى ، چۈنكى بىز خۇداسىز ياشاشنىڭ قانچىلىك مۈشكۈللىكىنى بىلىمىز. 2019-يىلى 12-ئايدا ئامېرىكىغا كۆچۈپ بارغاندا ، خىرىستىيان ھاياتىمىزدىن ئەنسىرىدۇق. سىز ھېچكىمنى تونۇمايدىغان يەرگە كۆچسىڭىز ، بۇ قورقۇنچلۇق. ئەمما بىز ئۆزىمىز ئۈچۈن ، بولۇپمۇ قىزىمىز خۇشاللىق ئۈچۈن كۆپ دۇئا قىلدۇق.

پاكىستاندا بىزدە مۇنداق بىر ئوي بار ئىدى: ئامېرىكىدىكى كىشىلەر خۇدادىن يىراق ، چېركاۋغا بارسىڭىز پەقەت ياشانغانلارنىلا كۆرىسىز ، چۈنكى ياش ئەۋلادلار چېركاۋغا كەلمەيدۇ.
ئەمما بىز بۇ يەرگە كېلىپ پوپ كىرىس بىلەن كۆرۈشكەندە ، بىر-بىرىمىزنى ئۇزۇن يىل تونۇغانلىقىمىزنى ھېس قىلدۇق. ئۇ بىزنىڭ مەنىۋى ئاتىمىز ، ھەمىشە ياردەم قىلىدۇ ، مەسىھ بىزنى سۆيگەندەك بىزنىمۇ ياخشى كۆرىدۇ. شۇڭا پوپ كىرىس بىزگە OVF ھەققىدە سۆزلەپ بەرگەندە ، بىز ئىنتايىن ھاياجانلاندۇق. بىز «ۋاھ! باشقا كىشىلەرمۇ بىزنىڭ دۇئايىمىزنى ئاڭلايدىغان ۋە تىلىمىزدا ناخشا ئېيتىدىغان جايدا ئۆز تىلىمىزدا دۇئا قىلىش نېمىدېگەن ھەيران قالارلىق ئىش ».

بىز OVF نىڭ بىر قىسمى بولغانلىقىمىزدىن خۇدادىن ھەقىقەتەن پەخىرلىنىمىز ۋە مىننەتدارمىز. قەيەردىن كەلگەنلىكىڭىزگە ئاساسەن ھېچقانداق پەرق يوق. كىشىلەر پاكىستاندا خىرىستىيان بولۇشنىڭ ھاياتنىڭ قانچىلىك جاپالىق ئىكەنلىكى توغرىسىدىكى گۇۋاھلىقىمىزنى ئاڭلايدۇ. شۇڭا ئۇ بۇ يەردە ھەممىمىزنىڭ ئوخشاش ئىكەنلىكىنى ھېس قىلىدۇ. ئىنجىلدا دېيىلگىنىدەك ، خۇدا بىزنى سۆيگەندەك بىر-بىرىمىزنى سۆيۈشىمىز كېرەك!

بىزنىڭ لوگو ھەققىدە

One Voice Fellowship

ھەر قانداق ياخشى بەلگە سىزگە ۋەكىللىك قىلىدىغان تەشكىلات ھەققىدە بىر نەرسە سۆزلەپ بېرىدۇ. «بىر ئاۋاز» بەلگىسىنىڭ ئارقىسىدىكى ئۈچ خىل پىكىر بار: 

1) Global - بۇ شەكىل بىزگە يەرشارىنى ئەسلىتىدۇ ، خۇدا خەلقى قەيەردە تېپىلسۇن ، خۇش خەۋەرنى بارلىق كىشىلەر توپى بىلەن ئورتاقلىشىشقا چاقىرىلىدۇ. 

«سىلەر يېرۇسالېمدا ، پۈتۈن يەھۇدىيە ۋە سامارىيەدە گۇۋاھچى بولىسەن يەرنىڭ ئاخىرىغىچە. » (ئەلچىلەر 1: 8)

ھەزرىتى ئەيسا ئۇلارغا: - ئاسماندىكى ۋە زېمىندىكى بارلىق ھوقۇقلار ماڭا بېرىلدى. شۇڭا بېرىپ شاگىرت بولۇڭ all ethneئۇلارنى ئاتا ، ئوغۇل ۋە مۇقەددەس روھنىڭ نامى بىلەن چۆمۈلدۈرۈڭلار. مانا ، مەن زامان ئاخىرىغىچە مەن دائىم سىز بىلەن بىللە ». (مەتتا 28: 18-20)

2) مەسىھنى مەركەز قىلغان - پىرىزما ئاق نۇرنى قىزىل ، قىزغۇچ سېرىق ، سېرىق ، يېشىل ، كۆك ۋە بىنەپشە دەپ ئايرىيدۇ. پىرىزمىغا ئوخشاش ، تىل ۋە مەدەنىيەت ھەمىشە مەسىھنىڭ تېنىنى پارچىلايدۇ. ئەمما كرېست بىزنىڭ لوگومىزدا ئاق ، چۈنكى مەسىھنىڭ تېنى ئاللىقاچان ھەر قەبىلە ۋە تىلدىكى كىشىلەرنى ئۆز ئىچىگە ئالىدۇ. بىز كۆپ خىل جەمئىيەتكە قاتناشقاندا ، مەسىھنىڭ تېنىنىڭ تولۇقلىقىنى تېخىمۇ كۆپ ھېس قىلالايمىز. 

«مېنىڭ بۇ قويدىن باشقا قويلىرىم بار. مەن ئۇلارنىمۇ ئېلىپ كېلىمەن ، ئۇلار مېنىڭ ئاۋازىمنى ئاڭلايدۇ. شۇڭا بىر پادىچى ، بىر پادىچى بولىدۇ ». (يۇھاننا 10: 16)

3) مەدەنىيەتلەر ئارا - نۇرغۇن چېركاۋلار بولۇشقا تىرىشىدۇ كۆپ خىل مەدەنىيەت، ئۇلار كېرەك. مەدەنىيەتلەر ئارا بۇ بىر قەدەم ئىلگىرىلەش بولۇپ ، بىزنىڭ بىر ئاۋازدىكى نىشانىمىز. رەڭلەر ئۆز-ئارا تەسىر قىلغاندا قانداق ئۆزگىرىدىغانلىقىنى كۆرۈڭ؟ نىكاھتىكىگە ئوخشاش ، بىزنىڭ مەقسىتىمىز بىر-بىرىمىز بىلەن شۇنداق يېقىن مەھەللىدە بولۇش ، ھەر ئىككىمىز تەجرىبە ئارقىلىق ياخشىلىنىمىز. 

«بىز يەر شارىنىڭ ئۇچىدا ، كېيىنكى جىلغىدا ياكى ئۆزىمىزنىڭ كوچىدا بولسۇن ، مەدەنىيەت قۇرۇلمىسى بىز بىلەن ئوخشىمايدىغان بىرى بىلەن ئالاقە قىلىشقا باشلىغاندا ، بىر-بىرىمىزنى ياخشى چۈشىنىشكە ئۇرۇنغاندا ، بىز بۇنىڭغا قاتنىشىمىز». مەدەنىيەتلەر ئارا ئۆز-ئارا تەسىر كۆرسىتىدۇ. مەدەنىيەتلەر ئارا يۈز بەرگەن ئىشلارنى تەسۋىرلەيدۇ between مەدەنىيەت. مەدەنىيەتلەر ئارا ئۆگىنىش ھاياتىمىز ئۆز-ئارا گىرەلىشىپ كەتكەندە بىر-بىرىمىزدىن ئۆگەنگەندە يۈز بېرىدۇ ». (خىرىستىيانلار ۋە مەدەنىيەت پەرقى, Smith and Dykstra-Pruim, 15.)

مۇھەببەت جانلىق

مۇھەببەت جانلىق

كۆپ خىل كىشىلەر توپىدا جەمئىيەتتە ھەقىقىي ياشاش ۋە دۇئا-تىلاۋەت قىلىش ئۈچۈن ، بىز ئۆزگەرتىشنى خالايمىز.

بىر ئاۋازلىق ھەمراھى كۆپ خىل كىشىلەر ئارىسىدا ئىتتىپاقلىقنى تەبرىكلەيدىغان مەھەللە. بىز دۇنيانىڭ ھەر قايسى جايلىرىدىن كەلگەن ، شۇڭا ئويلايمىز ، ناخشا ئېيتىمىز ، دۇئا قىلىمىز ، يەيمىز ۋە ئوخشىمىغان ئۇسۇللار بىلەن ياشايمىز. بۇ خىل ئىنسانلارنىڭ كەچۈرمىشلىرى گۈزەل ۋە تەڭرىنىڭ لايىھىلىنىشىنىڭ بىر قىسمى. ئەمما ئۇ دائىم بۆلۈنۈشنى كەلتۈرۈپ چىقىرىدۇ. ئىنسانلارنىڭ پەرقى سۈركىلىش پەيدا قىلغاندا بىز قانداق جاۋاب بېرەلەيمىز؟ ر.روزۋېلىت توماس كىچىك كىتابىدا پايدىلىق ھېكايە سۆزلەيدۇ ، كۆپ خىللىق ئۈچۈن ئۆي سېلىش.

زىراپە ئائىلىسىدىكىلەرگە ماس كېلىدىغان ئۆي سالدى ، ئۆگزىسى ئېگىز ، ئېگىز ئىشىك ۋە تار كارىدورلار بار. بىر كۈنى ئۇنىڭ ياغىچىدا ئىشلەۋاتقاندا ، زىراپە ئۆزى بىلگەن پىلنى كۆردى ، چۈنكى ئۇلارنىڭ بالىلىرى مەكتەپتە ئوقۇيدۇ. زىراپە پىلنى ئۇنىڭ ياغاچ دۇكىنىنى كۆرۈشكە تەكلىپ قىلىشنى قارار قىلدى ، چۈنكى ئۇ ئۇلارنىڭ ياغاچچىلىققا ئىشتىياق باغلىغانلىقىنى بىلەتتى.

پىل خۇشاللىق بىلەن قوبۇل قىلدى. ئەمما ، ئۇ زىراپەنىڭ ئۆيىگە كىرگەندە ، پىل نەرسىلەرنى بۇزۇشقا باشلىدى. ئۇنىڭ ئېغىرلىقى ئاستىدا پەلەمپەي يېرىلدى. ئۇ بەك چوڭ بولغاچقا ئىشىك ۋە تاملار ئۆرۈلۈپ چۈشتى.

زىراپە ھەيرانلىق بىلەن ئەتراپقا قارىدى! ئاندىن ئۇ: «مەن مەسىلىنى كۆرىمەن. ئىشىك ئىشىكى سىز ئۈچۈن بەك تار. سىزنى كىچىكرەك قىلىشىمىز كېرەك. ئەگەر سىز بىر قىسىم ئاۋىئاتسىيە دەرسلىرىنى ئۆگەنسىڭىز ، بىز سىزنى چوڭلۇققا چۈشۈرەلەيمىز ».

- بەلكىم مۇمكىن ، - دېدى پىل.

زىراپە سۆزىنى داۋاملاشتۇرۇپ مۇنداق دېدى: «پەلەمپەيلەر بەك ئېغىر بولۇپ ، ئېغىرلىقىڭىزنى كۆتۈرەلمەيدۇ. «ئەگەر بالېت سىنىپىغا بارسىڭىز ، ئۇنچە ئېغىر ئەمەس. شۇنداق قىلىشىڭىزنى ئۈمىد قىلىمەن. مەن سىزنىڭ بۇ يەردە بولۇشىنى ياقتۇرىمەن ».

پىل: «بەلكىم» دېدى. «ئەمما سىزگە راستىنى ئېيتسام ، زىراپە ئۈچۈن لايىھەلەنگەن ئۆينىڭ ھەرگىزمۇ پىل ئۈچۈن ئىشلەيدىغانلىقىغا ئىشىنىمەن ، بەزى چوڭ ئۆزگىرىشلەر بولمىسىلا».

توماس ئەپەندى بۇ تەمسىلنى مۇنداق چۈشەندۈردى: «زىراپە كونتروللۇقتىكى كىشىلەر. ئۇلار ياكى ئۇلارنىڭ ئەجدادلىرى ئۆي سالغان. ئۇلار سىياسەت ۋە تەرتىپلەرنى قارار قىلىدۇ… ھەمدە مۇۋەپپەقىيەت قازىنىشنىڭ يېزىلمىغان قائىدىلىرىنى بىلىدۇ ، چۈنكى ئۇلار ئىجاد قىلغان… پىل قىزغىن تەكلىپ قىلىنغان ۋە ئادەتتە قارشى ئېلىنغان ، ئەمما ئۇ سىرتتىكىلەر. بۇ ئۆي پىلنى كۆزدە تۇتۇپ ياسالمىغان. باشقىلارنىڭ ئۆيىدە بىللە بولۇش ئۈچۈن ، پىللار ئېھتىياج ۋە ئوخشىماسلىقلىرىنى ئىشىك ئالدىدا قويۇپ قويۇشى كېرەك ».

چېركاۋلىرىمىز دائىم پىللارغا (كۆپ سانلىق مەدەنىيەتتىن بولمىغان يېڭى كەلگەنلەرگە) مۇشۇنداق مۇئامىلە قىلىدۇ. ئۇلارنىڭ يوقلاپ كەلگەنلىكىدىن تولىمۇ خۇشالمىز. ئەمما ئۇلار راھەتلىنىشكە ، جەمئىيەتكە ئورۇنلىشىشقا ئۇرۇنغاندا ، ئۇلارنىڭ ئۆزگىرىشىدىن ئۈمىد بارلىقىنى ئۆگىنىدۇ. ھېكايىدە ، پىل ئۆزگىرىشنىڭ تولۇق يۈكىنى كۆتۈرۈشكە قارشى تۇرىدۇ. ئۇ بەلكىم زىراپەنىڭ ئۆيى بەزى ئۆزگەرتىشلەرنى ئېلىپ بېرىشى مۇمكىن دەپ ئويلىدى.

بىر ئاۋاز ھەمراھىنىڭ مەركىزىي قىممەت قارىشىنىڭ بىرى شۇكى ، ھەممىمىز جانلىق بولۇشنى ، بىر-بىرىمىزگە ماسلىشىش ئۈچۈن ئۆزگەرتىش كىرگۈزۈشنى خالايمىز. بەزىدە بىز ئىنگلىز تىلىدا دۇئا قىلىمىز ، ئەمما دائىم باشقا تىللاردا دۇئا قىلىمىز. بەزىدە بويتاق ئادەم يۇقىرى ئاۋازدا دۇئا قىلىدۇ ، ئەمما بىز دائىم بىرلا ۋاقىتتا دۇئا قىلىمىز - چۈنكى بۇ بەزىلىرىمىز ئۈچۈن تېخىمۇ راھەت. بەزىدە مەھەللىمىزنىڭ قىسمەن جايلىرىغا تونۇش ۋە ئەھمىيەتلىك مەدھىيە ناخشىلىرىنى ئېيتىمىز. ئەمما بىز يەنە يېڭى ناخشىلارنى ، ھەر خىل تىللاردا ئېيتىشىمىز مۇمكىن ، بەلكىم ناتونۇش بولغان سۈرئەت بىلەن بولۇشىمىز مۇمكىن. بىز بۇ ئىشلارنى بىر-بىرىمىزنى ياخشى كۆرگەنلىكىمىز ئۈچۈن قىلىمىز ، بىر-بىرىمىزدىن ئۆگىنىمىز ، بىز تېخىمۇ تولۇق!

بىز بىلەن ۋە بىز ئۈچۈن دۇئا قىلامسىز؟ بىز «بىر-بىرىمىز بىلەن مۇشۇنداق ئىناق ئۆتۈش» ئۈچۈن زۆرۈر بولغان جاپالىق ، ئەمما شەرەپلىك خىزمەتنى قىلماقچىمىز (رىملىقلار 15: 5) ، بۇنى پەقەت ئارىمىزدىكى مەسىھنىڭ مەۋجۇتلۇقى ۋە كۈچى بىلەنلا چۈشەندۈرگىلى بولىدۇ.

UG