fbpx

Tom & Jane Wills’ Testimony

TOM: We are grateful for the opportunity to share how faithful God has been to us. We are also thankful to be part of what God is doing here at One Voice. Some of you know that before coming to OVF in April 2023, we lived 10 years in North Africa. Before that we were in southern Spain for 15 years. We had the privilege of sharing the Good News of Jesus and serving the growing church in those places. We had to learn languages and adapt to new cultures, like many of you do. But we saw God provide people in every place — brothers and sisters in Christ — who welcomed us and helped us integrate into our new lives.

JANE: One of the hardest things was watching our children suffer, especially in our first year in Spain. Our son, John, said: “I don’t fit in here! I can’t speak Spanish. I’m too tall and too blond. They’re Catholic and we’re Evangelicals. I just want to be a normal American kid!” Our children often felt like outsiders and they missed our family back home. But God was faithful in providing good teachers and friends. Now our sons say about themselves: “parts made in the USA, assembled in Spain.”

All of our children are adults now, and the experience of living overseas greatly influenced them. Julia is a bi-lingual lawyer who lives in Arlington. She is married to a Bolivian man and they have 3 children. John works for a multinational energy company in Santiago, Chile and is married to a Chilean woman. They will be moving to this area next month. Our youngest, Tim, is a medical doctor with a heart to serve God in needy areas of the world. He just moved to DC this summer for further training at the National Children’s Hospital. In the past 25 years we have never lived in the same place.

So it will be a HUGE blessing to have all 3 of our children close by so that we can do life together in-person! This November, they will help us celebrate our 50th wedding anniversary!

A few years ago, while in North Africa, we started thinking about moving back to the US. We wanted to integrate into a new church community and get involved in ministry while we were still young enough. Then my mother had a stroke and needed fulltime care. So we moved back to my family’s home in McLean to help take care of her. One Voice was just the kind of church and ministry we had prayed for! Being part of the life of this community has made our adjustment to life back in the United States much easier than we had feared. We had wondered how we would fit into a homogeneous American church after starting and supporting multicultural churches overseas for 25 years? God again showed his faithfulness to us by bringing us here to One Voice Fellowship and made you our church family.

TOM: So that accounts for the past 25 years. But like we said, we are about to complete 50 years of marriage! Our journey has not been ordinary. It has taken some very unusual twists and turns. But Jesus, the author and perfecter of our faith, has been at work in us.

I grew up on a farm in the far northern part of Michigan, the 7th of 10 children. My father died when I was 11 and I remember the shock and crying out to God: “God, you’ve taken my daddy. Would you please be my Daddy?” Someone who knew my father showed me the love of God by taking me to a weekly Christian club for young boys, where I memorized many Bible verses. At Summer Bible camp my cabin counselor led me in saying the Sinner’s prayer to receive Jesus into my heart. I said the words, but I didn’t really understand what it meant to follow Jesus.

10 years later, I was in the Navy and very confused about life. One day a young evangelist on a beach in France challenged me to serve Jesus with my life. After I had proudly quoted many Bible verses to her, she said, “You know so much about Jesus. Why aren’t you living for him?!”

Her challenge rocked my world. I could quote the Bible verses, but did I believe them? I realized I wanted to believe, but I didn’t know how. I cried out to God for help. I asked Him to give me the faith to believe. He was my only hope. He answered my prayer and changed my life that night. I began reading the Bible every free moment I had. I got involved with a Christian ministry called the Navigators. I learned how to memorize Scripture, share the gospel, and lead Bible studies with the men on my ship. I believed God wanted to use me to preach the gospel, so I made plans to go to Bible college after the Navy.

JANE: I grew up right here in northern Virginia. My father was Catholic, but my mother didn’t believe in God. When I was 5, I developed juvenile arthritis. It is a painful condition that flared up every spring and put me in a wheelchair. One time, when I was in pain, I asked my father why God let me suffer. He wisely told me that it was so that I would be able to understand and help others who suffered. That gave me hope.

When I was 8, I understood that Jesus died for my sins, and I promised to serve him with my life. Singing became a way for me to express my faith and my ideas. I taught myself to play the guitar and joined a music group at church. I wanted to serve God with my talents and energy, but I didn’t really know the gospel. The gospel isn’t about what you and I can do for God, but what He has done for us!

When I was 17, God showed me that I needed to surrender all my plans and let Him direct my life. After months of spiritual struggle, I finally let go of the things I was holding on to for my identity and sense of worth. I asked him to fill me with his Holy Spirit. I began to read the Bible and God’s Word came alive to me!

As young adults, Tom and I were both looking for a way to serve God. We had been brought up with the “American Dream.” That Dream tells you that you can be anything you want to be. But that wasn’t our dream. We wanted our lives to be significant, to matter for God.

Now imagine the United States in the early 1970’s. There was a lot of social unrest over the Vietnam War and the Civil Rights Movement. Young people were looking for alternatives in drugs, sex, and religion. There was a revival among young people in America called the “Jesus Movement.”

In 1973, Tom and I both happened to be in Barcelona, Spain. Tom’s Navy ship stopped in the port, and I was studying at the University of Barcelona. We had not met one another yet. We were both recruited by a group from the Jesus Movement called “The Children of God.” We met each other only after we had joined the group. A year and a half later, we got married in Madrid. While in The Children of God, we lived in Spain, India, Pakistan, and Afghanistan.

TOM: While in this group we saw God provide for us in miraculous ways and people came to faith in Jesus through our evangelistic efforts. But there were also false teachings and harmful practices that got progressively worse. After 5 years, we left the group. We felt abused and broken both spiritually and emotionally.

We felt a strong feeling of failure after we realized how much The Children of God deceived us. We sometimes thought, “Jesus, can you still love me, even though I’ve been such a failure?” It took time for us to understand those experiences. But once again, God provided wonderful friends, counselors, and pastors to help us find our way.

We really wanted to go back overseas, but God was not in a hurry. He had so much to teach us. For the next 20 years, while we furthered our formal education, had our children and participated in healthy churches, God was teaching us about His grace. Isaiah 40 describes God as a shepherd who “gently leads those with young.” He gently led us and showed us his steadfast love through solid biblical teaching and in the ordinary rhythms of life and work.

We started seeing the Gospel in a new light. We saw that that the Gospel is not just the entryway into the Christian life. The Gospel is our daily food. We started seeing our sins of pride, judging others, complaining, speaking bad about others, and far worse things. We realized that even when we did good deeds, our motives were often mixed. We found the only remedy was preaching the Gospel to ourselves. We must remind ourselves of our sinful motives, words, and deeds; AND, we must also remember God’s never-failing grace and love for us. We learned what genuine, honest repentance looked like. In these ways, we experienced the joy and freedom that flows into our lives when we confess our sins and run to the arms of Jesus.

JANE: We still wanted to live cross-culturally and share the Good News with people who had never heard it before. But we weren’t trying to save the world anymore. We knew that only God could do that! But, we were so wrong before, so very deceived in the Children of God. Could we trust our ability to make wise decisions? We desperately needed God to direct our steps. Our church supported an organization that specialized in helping people see their brokenness and need for Christ. This organization valued people over programs and understood that God works through weak people just as much, if not more, than through strong people. We have happily served with that organization and grown in our faith for the past 27 years.

Jesus is our Shepherd and he leads us beside still waters; He restores our souls. He leads us in paths of righteousness for his name’s sake. He is faithful and good all the time!

And until we see him face to face, we will still need to repent of our fears and sins. Our hearts are sometimes tempted by fear or failure. We can be tempted to find our worth in what we do, rather than in what He has done for us.

In Revelation 3 Jesus said, 19 ”I warn and correct those I love. So be sincere, and turn away from your sins. 20 Here I am! I stand at the door and knock. If anyone hears my voice and opens the door, I will come in. I will eat with that person, and they will eat with me.”

It is a joyous thing to turn away from sin and welcome Jesus into our lives.

TOM: God reminds us in Ephesians 2:8-10: “For it is by grace you have been saved, through faith—and this is not from yourselves, it is the gift of God—not by works, so that no one can boast. For we are God’s handiwork, created in Christ Jesus to do good works, which God prepared in advance for us to do.”

What about you? How has God been working in your life? Do you need him to give you faith to believe? Do you need him to deliver you from the bondage of false teaching? Do you need to repent of finding your worth in what you do for God, instead of thanking him for Christ’s perfect righteousness given freely to those who trust in Him? Can you trust Him to work through you as you put your trust in Him?

When some religious people asked Jesus what was the work of God, Jesus answered: “The work of God is to believe in the one he sent.” That starts with believing he is who he said is: the Son of God who came to save sinners! And that believing continues to grow and deepen as we repent of our sins and trust him with every aspect of our lives. He is worthy!

The One Voice Care Ministry

The One Voice Care Ministry

Click here to learn more

The Lord created us to be in real, deep relationships with one another. We all need to know who we can talk to about our sin and our struggles. We need to weep and rejoice with our brothers and sisters, and help one another when life gets hard.

These kinds of deep relationships can be formed in many ways at OVF: On Sunday nights in the classroom, during dinner, and in worship. Life Groups are one of the best places to build deep friendships with a small number of people. We also connect with one another in women’s and men’s prayer meetings, and during annual retreats and picnics.

However, even with all these good activities, people can feel unknown, overlooked, forgotten, or alone. Our Care Ministry is based on biblical principles, with the goal of actively praying for the congregation, seeking the help and power of the Good Shepherd as He works among us.

The vision of the OVF Care Ministry is “to strengthen and encourage each other in the faith, through prayer and personal Christian relationships.” We want everyone in the church to be known, and also to know where they can turn when they need help.

Every member of One Voice is assigned to a care group. We also include anyone who has been regularly attending our church for three months or longer. Each group of 25-30 people is assigned to a Care Team. Each Care Team is led by an elder with other godly men and women who are OVF members. These leaders cannot meet all your needs, and they are not professional counselors or therapists. Prayer is the focus of their ministry.

Goals for the OVF Care Ministry:

  • Cover church members in prayer.
  • Help members feel seen, known, and connected to the leadership and others at OVF.
  • Monitor the congregation, to see who is disconnected, wandering from God, or hurting.
  • Provide you with someone you can call for help or prayer.
  • Direct you to other sources of help when necessary.

The Care Ministry does not replace Life Groups. If you are not in a Life Group now, please talk to us about that. Life Groups are the best place to give and receive help and encouragement.

Caring for the entire church is the work of the entire church. We all need a network of relationships as we face the challenges of life. Your Care Team leaders are one part of that network. We are here to pray for you, and who you can contact when you need help.

You can learn about the biblical basis for our Care Ministry by watching or reading this sermon.

If you have any questions, please ask one of the men or women on your Care Team! If you don’t know who your Care Team leaders are, contact our church administrator:
sooyeons.hanovfchurchonevoicefellowshiporgcom

دوکسولوژی چند زبانه

Multilingual Doxology by OVF Worship Band

وقتی کریس برای اولین بار ایده خود را در مورد آواز خواندن دوکسولوژی به زبان های مختلف به اشتراک گذاشت، من شک داشتم. این فکر که جماعت بین‌المللی ما همزمان به همه زبان‌های خود آواز می‌خواند آسمانی به نظر می‌رسید. اما، چرا این کار را با دوکسولوژیقدیمی انجام دهید؟ این ایده باعث شد پوست هیپی-مسیحی من بخزد. وقتی بچه بودم که به کلیساهای مذهبی پدربزرگ و مادربزرگم سر می زدم، هیچ وقت ایستادن و نشستن را درک نکردم. قرائت های پاسخگو مانند دریایی از صداهای یکنواخت به نظر می رسید که در مورد کلماتی که می خوانند غیر صادقانه به نظر می رسید. پس چرا دوکسولوژی را در کلیسایی مانند One Voice بخوانید؟

خوب، می توانید تعجب من را از اشک هایم که برای اولین بار در تمرین تیم عبادت شروع به خواندن آن می کردم، روی گونه هایم جاری کرد. تنظیم اندرو تکان دهنده و زیباست. ما دوکسولوژی را یک بار به زبان انگلیسی خواندیم قبل از اینکه بیت را دو بار به زبان های خودمان تکرار کنیم: اسپانیایی، فرانسوی، چینی، کره ای، اردو، دری، آمهری و انگلیسی. ناگهان حتی نتوانستم آواز بخوانم! گلویم بسته شد که اشک شوق روی صورتم جاری شد. هیچ چیز مرا برای صدای زرق و برق دار بسیاری از زبان ها که خدا را با هم یک صدا ستایش می کنند آماده نکرد.

در حالی که هفته بعد آن را در عبادت خواندیم، به چهره دوستان عزیزم از سراسر جهان به اطراف نگاه کردم. عبارات آنها در حین خواندن انگلیسی از تمرکز تغییر کرد، تا زمانی که آنها به زبانهایی که بزرگ شده بودند (آنچه ما زبان قلب آنها می نامیم) روی آوردند، خوشحال شدند. آن لحظه واقعاً نمایی از بهشت بود. مردم از بسیاری از قبایل و زبان ها با هم آواز می خوانند، با یک صدا، با قلب، پدر واحد ما را در آسمان پرستش می کنند.

من متواضع و مفتخر شدم که پیش شوهر عزیزم برگردم و این جمله را بگویم: ”حق با تو بود!”

معرفی Clément Tendo

Clément Tendo

Clément Tendo

برای من ، One Voice Fellowship “du-jamais-vu” است - چیزی که قبلاً ندیده ام. و با این حال من به دلیل علاقه به آهنگ هایی از زبان ها و ژانرهای مختلف و چگونگی استفاده از آنها در عبادت بسیار هیجان زده ام. من معتقدم كه یك كلیسای پر روح باید با همه مردم در متن خود با انجیل بدون مصالحه پروردگار ما عیسی مسیح ارتباط برقرار كند. One Voice نمایانگر آنچه کلیسای مسیح فراخوانده می شود در حالی که برای شام ازدواج بره آماده می شود ، جایی که مردم از هر قبیله و زبانی خدای بزرگ ما را با هم عبادت می کنند (مکاشفه 19: 6-10 ؛ 5: 9-10) .

من در خانه ای با ایمان به کتاب مقدس بزرگ شدم ، چیزی که فقط به لطف خدا توصیف می کنم. با این حال ، وقتی به زندگی خود نگاه می کنم ، نمی گویم که این نعمت مرا از وسوسه و گناه نجات داد. وقتی به ایمان خود ادامه می دهم ، می فهمم که گناهان من چقدر است - و همچنین نجات دهنده من عیسی مسیح چه عظیم و بزرگ است. من به خاطر هر لحظه موفقیت ، اضطراب ، نگرانی ، شک و عدم اطمینان خدا را شکر می کنم. آنها به من یادآوری می کنند که خدا باید نوری بماند که من تمام نورها را از طریق آن می بینم (مزمور 36: 9). هنگامی که من مبارزه می کنم ، منابع آسایش و پناه من در جستجوی خدا از طریق دعا ، یادآوری دعاهایی است که او پاسخ داده است ، آواز خواندن و ساختن موسیقی انجیل و مطالعه کلام خدا. در تاریکی عمیق دیدم که غیر از توکل روزانه و صبورانه به خدا و تکیه بر درک خود ، هیچ امید دیگری برای من نیست (امثال 3: 5-6).

در طول تحصیلاتم در دانشگاه کتاب مقدس آفریقا در اوگاندا ، وضعیت کلیسا را در آفریقا بررسی کردم و متوجه شدم که بیشتر شبان کشیش علاقه و غیرت زیادی به انجیل دارند ، اما آموزش کمی در مورد چگونگی مدیریت درست کلام حقیقت دارند (2 تیموتی 2) : 15) من احساس كردم كه لازم است آنچه را كه مطالعه مي كردم با اين وزيران انجيل در ميان بگذارم تا دانش و اشتياق براي پيشرفت انجيل كار كنند. به عنوان کسی که می داند خدا هنوز مرا روز به روز قالب می کند ، دعای من این است که خدا مرا از ابزاری در دست خود و یک گدای روزانه بسازد که از طریق آموزش ، موعظه ، سایر گدایان را نشان می دهد که کجا می توانند نان زندگی را پیدا کنند. و آواز همانطور که خداوند هدایت می کند. تحصیلات فعلی من در حوزه علمیه وست مینستر چالش برانگیز است اما از بسیاری جهات باعث شکل گیری و تقدیس من می شود. من از طریق قدرت روح القدس مجهز شده ام تا با ترس و لرز به خاطر کاری که خدا روزانه در من انجام می دهد ، نجات خود را انجام دهم (فیلیپیان 2: 12-13).

برای مدرک کارشناسی ارشد الهیات من یک دوره کارآموزی در یک کلیسای محلی لازم است ، بنابراین من دعا کردم که خدا با استفاده از آنچه در وست مینستر می آموزم به من کمک کند کلیسایی پیدا کنم که به رشد من کمک کند. خدا را شکر می کنم برای شخص محبت و فروتن کشیش کریس ، که از من خواست که به عنوان یک کارآموز دام و عبادت ، عضوی از One Voice Fellowship شوم ، که من آن را دعایی مستجاب می دانم. من امیدوارم و دعا می کنم که همانطور که به یکدیگر خدمت می کنیم و با یک صدا جمع می شویم تا خدای خود را پرستش کنیم (رومیان 15: 5-7) ، ما در دانش و فضل خداوند خود عیسی مسیح رشد خواهیم کرد (2 پیتر 3:18) ) برای تعمیر یکدیگر ، برای شادی ما و بیش از هر چیز دیگر ، برای جلال خدا (رومیان 11:36 ؛ اول قرنتیان 10:31).

معرفی کاشف و سانا

Introducing Kashif and Sana

کاشف ، همسرش ، سانا و دخترش

ما هر دو اهل پاکستان هستیم. ما در خانواده های مسیحی متولد شدیم ، ما بسیار درگیر خدمات جوانان و گروه کر بودیم. در پاکستان شرکت در هر فعالیت کلیسایی روال معمول ما بود ، زیرا می دانیم که زندگی بدون خدا برای ما چقدر دشوار است. وقتی در دسامبر 2019 به ایالات متحده مهاجرت کردیم ، نگران زندگی مسیحی خود بودیم. وقتی به مکانی می روید که کسی را نمی شناسید ترسناک است. اما ما برای خودمان و مخصوصاً برای دخترمان ، جوی دعا کردیم.

در پاکستان تصور ما این بود که مردم در آمریکا از خدا دور هستند و اگر به کلیسا بروید فقط افراد مسن را خواهید دید ، زیرا نسل جوان به کلیسا نمی آیند.
اما وقتی به اینجا آمدیم و با کشیش کریس آشنا شدیم ، احساس کردیم که سالهاست که یکدیگر را می شناسیم. او پدر معنوی ما است ، همیشه مفید است و همانطور که مسیح ما را دوست دارد ما را دوست دارد. بنابراین وقتی کشیش کریس درباره OVF به ما گفت ، ما بسیار هیجان زده شدیم. ما فکر کردیم ، "وای! چقدر حیرت انگیز خواهد بود که به زبان خودمان در جایی نماز بخوانیم که افراد دیگر نیز به دعا و آواز ما به زبان ما گوش دهند. "

ما واقعاً احساس غرور و شکر می کنیم که خدا بخشی از OVF است. هیچ تفکیکی براساس اینکه اهل کدام یک هستید وجود ندارد. مردم به شهادت ما گوش می دهند ، درباره اینکه مسیحی بودن در پاکستان زندگی چقدر سخت است. بنابراین احساس می شود که همه ما اینجا یکسان هستیم. همانطور که کتاب مقدس گفته است ، ما باید همانطور که خدا ما را دوست دارد یکدیگر را دوست داشته باشیم!

درباره آرم ما

One Voice Fellowship

هر آرم خوبی در مورد سازمانی که نشان می دهد چیزی به شما می گوید. در اینجا سه ایده پشت آرم One Voice وجود دارد: 

1) جهانی - این شکل ما را به یاد زمین می اندازد و این که مردم خدا فراخوانده شده اند که هر جا یافت شوند ، بشارت را با همه گروه ها به اشتراک بگذارند. 

"شما در اورشلیم و در همه یهودیه و سامره شاهد خواهید بود تا انتهای زمین" (اعمال 1: 8)

"عیسی آمد و به آنها گفت ،" تمام اختیارات در آسمان و زمین به من داده شده است. بنابراین بروید و شاگردان کنید همه نژاد، آنها را به نام پدر و پسر و روح القدس تعمید می دهید ، و به آنها می آموزید همه آنچه را که به شما دستور داده ام رعایت کنند. و اینک من همیشه تا آخر عمر با شما هستم. " (متی 28: 18-20)

2) مسیح محور - منشور نور سفید را به قرمز ، نارنجی ، زرد ، سبز ، آبی و بنفش تقسیم می کند. مانند منشور ، زبان و فرهنگ اغلب بدن مسیح را تقسیم می کنند. اما صلیب در آرم ما سفید است زیرا بدن مسیح در حال حاضر شامل افراد از هر قبیله و زبان است. وقتی در یک جامعه متنوع شرکت می کنیم ، می توانیم بیشتر از کامل بودن بدن مسیح را تجربه کنیم. 

"گوسفندهای دیگری دارم که از این قبیل نیستند. من باید آنها را نیز بیاورم ، و آنها به صدای من گوش خواهند داد. بنابراین یک گله ، یک چوپان وجود خواهد داشت. " (یوحنا 10:16)

3) بین فرهنگی - بسیاری از کلیساها تلاش می کنند چند فرهنگی، همانطور که باید بین فرهنگی یک قدم جلوتر است و هدف ما در One Voice است. ببینید وقتی رنگها با هم تعامل دارند چگونه تغییر می کنند؟ همانطور که در ازدواج ، هدف ما این است که در چنان جامعه نزدیک با یکدیگر باشیم که هر دو تجربه را به سمت بهتر تغییر دهیم. 

"هنگامی که ما شروع به تعامل با کسی می کنیم که شکل فرهنگی متفاوت از آنچه در انتهای زمین ، در دره بعدی ، یا در خیابان خودمان متفاوت است ، و هنگامی که تلاش می کنیم یکدیگر را بخوبی درک کنیم ، درگیر می شویم" تعامل بین فرهنگی ». بین فرهنگی آنچه اتفاق می افتد را توصیف می کند بین فرهنگها یادگیری بین فرهنگی زمانی اتفاق می افتد که وقتی زندگی مان قطع می شود از یکدیگر یاد می گیریم. " (مسیحیان و تفاوت فرهنگی، اسمیت و دایكستر-پرویم ، 15.)

عشق انعطاف پذیر است

عشق انعطاف پذیر است

برای اینکه گروه متنوعی از مردم در اجتماع واقعاً در کنار یکدیگر زندگی و عبادت کنند ، ما باید تمایل به تغییر داشته باشیم.

One Voice Fellowship جامعه ای است که وحدت میان افراد مختلف را جشن می گیرد. ما از همه گوشه و کنار دنیا هستیم ، بنابراین به طرق مختلف فکر می کنیم ، آواز می خوانیم ، دعا می کنیم ، غذا می خوریم و زندگی می کنیم. این تنوع از تجربه انسانی زیبا و بخشی از طراحی خداوند است. اما اغلب باعث تفرقه می شود. وقتی اختلافات انسانی اصطکاک ایجاد می کند چگونه می توانیم پاسخ دهیم؟ آر. روزولت توماس ، جونیور ، یک داستان مفید در کتاب خود تعریف می کند ، ساخت خانه ای برای تنوع.

زرافه با سقف های سر به فلک کشیده ، درهای بلند و راهروهای باریک خانه ای مناسب برای خانواده خود ساخت. زرافه در حالی که روزی در فروشگاه چوب خود کار می کرد فیل را که می شناخت دید ، زیرا فرزندان آنها با هم در مدرسه تحصیل می کنند. زرافه تصمیم گرفت فیل را برای دیدن فروشگاه چوب خود دعوت کند ، زیرا می دانست آنها علاقه زیادی به کارهای چوبی دارند.

فیل با کمال میل پذیرفت. اما ، وقتی وارد خانه زرافه شد ، فیل شروع به شکستن چیزها کرد. پله ها از زیر وزنش ترک خوردند. درها و دیوارها خرد شد زیرا او خیلی بزرگ بود.

زرافه با تعجب به اطراف نگاه کرد! سپس او گفت ، "من مشکل را می بینم. درب اتاق برای شما خیلی باریک است. ما باید شما را کوچکتر کنیم. اگر در بعضی از کلاس های ایروبیک شرکت کنید ، ما می توانیم شما را به اندازه کافی برساند. "

فیل که قانع نشده بود گفت: "شاید".

زرافه ادامه داد: "و پله ها برای تحمل وزن شما خیلی ضعیف هستند." "اگر به کلاس های باله بروید ، وزن آنچنانی ندارید. من واقعاً امیدوارم که شما این کار را انجام دهید من دوست دارم تو را اینجا داشته باشم. "

فیل گفت: "شاید". "اما حقیقت را به شما بگویم ، من مطمئن نیستم که خانه ای که برای زرافه طراحی شده باشد واقعاً برای یک فیل کار خواهد کرد ، مگر اینکه تغییرات عمده ای ایجاد شود."

آقای توماس مثل خود را اینگونه توضیح می دهد: «زرافه ها افرادی هستند که کنترل آنها را بر عهده دارند. آنها یا اجدادشان خانه را ساخته اند. آنها سیاست ها و رویه ها را تعیین می کنند ... و قوانین نانوشته موفقیت را می دانند زیرا آنها آنها را ایجاد کرده اند ... فیل به گرمی دعوت می شود و به طور کلی مورد استقبال قرار می گیرد ، اما او شخص خارجی است. این خانه با ذهن فیل ساخته نشده است. برای کنار آمدن در خانه شخص دیگری ، فیل ها باید نیازها و اختلافات خود را در درب ورودی بگذارند. "

خیلی اوقات ، کلیساهای ما با فیل ها (تازه واردانی که از فرهنگ اکثریت نیستند) اینگونه رفتار می کنند. ما بسیار خوشحالیم که آنها برای بازدید آمده اند. اما همانطور که سعی می کنند راحت باشند ، در جامعه مستقر شوند ، یاد می گیرند که انتظار می رود تغییر کنند. در داستان ، فیل مقاومت می کند و بار کامل تحول را به دوش می کشد. او فکر می کند شاید خانه زرافه باید تغییراتی ایجاد کند.

یکی از ارزشهای محوری One Voice Fellowship این است که همه ما مایل به انعطاف پذیری و ایجاد تغییراتی برای سازگاری یکدیگر هستیم. گاهی اوقات ما به انگلیسی دعا می کنیم ، اما اغلب به زبان های دیگر دعا می کنیم. گاهی اوقات یک فرد مجرد با صدای بلند نماز می خواند ، اما ما اغلب به طور همزمان دعا می کنیم - زیرا این کار برای برخی از ما راحت تر است. گاهی اوقات ما برای بخشهایی از جامعه خود سرودهایی می خوانیم که آشنا و معنی دار هستند. اما ما همچنین ترانه های جدیدی را به زبانهای مختلف می خوانیم ، شاید با تمپوی ناآشنا. ما این کارها را انجام می دهیم زیرا یکدیگر را دوست داریم ، از یکدیگر یاد می گیریم و در کنار هم کاملتر هستیم!

لطفاً با ما و برای ما دعا کنید؟ ما می خواهیم کار سخت اما باشکوه لازم را انجام دهیم تا "چنان در هماهنگی با یکدیگر زندگی کنیم" (رومیان 15: 5) که تنها با حضور و قدرت مسیح در میان ما قابل توضیح است.

FA